โชติมาตรสัมบูรณ์

การวัดความสว่างของดาวฤกษ์อีกแบบคือโชติมาตรปรากฏซึ่งเป็นการวัดความสว่างของดาวบนท้องฟ้าเมื่อมองจากโลก

อย่างไรก็ตามแม้โชติมาตรปรากฏจะสามารถบอกอันดับความสว่างของดาวได้ แต่ก็ไม่สามารถบอกกำลังส่องสว่างที่แท้จริงของดาวฤกษ์ดวงนั้น ๆ ได้อย่างถูกต้อง ดาวฤกษ์ที่ปรากฏให้เห็นความสว่างยามค่ำคืนน้อยกว่า แท้จริงแล้วอาจมีกำลังส่องสว่างมากกว่าดาวที่ปรากฏสุกใสอยู่บนท้องฟ้าได้ ซึ่งเป็นเพราะดาวนั้นอยู่ไกลจากโลกออกไปมากนั่นเอง

ค่าของโชติมาตรสัมบูรณ์มีลักษณะเหมือนกับโชติมาตรปรากฏ คือ ดวงดาวที่มีอันดับความสว่างต่างกัน 5 อันดับ จะมีความสว่างต่างกัน 100 เท่า คือ ดวงดาวที่มีโชติมาตรสัมบูรณ์ต่างกัน 1 โชติมาตร จะมีความสว่างต่างกัน ${\displaystyle {\sqrt[{5}]{100}}\approx 2.512}$ เท่า

การหาค่าโชติมาตรสัมบูรณ์จากโชติมาตรปรากฏและระยะทาง

ใช้สูตร ${\displaystyle M=m-5(\log _{10}{D_{L}}-1)\!\,}$ 

เมื่อ ${\displaystyle D_{L}\!\,}$  คือระยะห่างระหว่างดาวกับโลกในหน่วยพาร์เซก

เช่น ดาวไรเจลมีโชติมาตรปรากฏ 0.18 และห่างจากโลก 773 ปีแสง
${\displaystyle M_{v}Rigel=0.18-5(\log _{10}{({\frac {773}{3.2616}})}-1)=-6.7}$ 

การหาค่าโชติมาตรสัมบูรณ์จากโชติมาตรปรากฏและมุมแพรัลแลกซ์

ใช้สูตร ${\displaystyle M=m+5(\log _{10}{\pi }+1)\!\,}$ 

เมื่อ ${\displaystyle \pi \!\,}$  คือมุมแพรัลแลกซ์ของดาวดวงนั้นในหน่วยพิลิปดา

เช่น ดาวเวกา มีมุมแพรัลแลกซ์ 0.133 พิลิปดา มีโชติมาตรปรากฏ 0.03

${\displaystyle M_{v}Vega=0.03+5(\log _{10}{0.133}+1)=0.65}$ 

• โชติมาตรปรากฏ
• แพรัลแลกซ์