เปียงยาง

	เปียงยาง
	"เปียงยาง" ใน อักษรโชซ็อนกึล (บน) และ อักษรฮันจา (ล่าง)
ชื่อเกาหลี
โชซ็อนกึล	평양
ฮันจา	平壤
อาร์อาร์	Pyeongyang
เอ็มอาร์	P'yŏngyang
	แปล. "ดินเรียบ"

เปียงยาง
เปียงยาง; 평양시; 平壤市
	นครปกครองโดยตรง
	นครปกครองโดยตรงเปียงยาง; 평양직할시; 平壤直轄市
การถอดเสียง
• โชซ็อนกึล	평양직할시
• ฮันจา	平壤直轄市
• เอ็มอาร์	P'yŏngyang Chikhalsi
• อาร์อาร์	Pyeongyang Jikhalsi
	ตามเข็มนาฬิกาจากบน: ตึกระฟ้าเปียงยางและแม่น้ำแทดง; หอคอยชูเช; ประตูโค้งแห่งการรวมประเทศ; รูปหล่อ Chollima; สถานี Puhŭng ในรถไฟใต้ดินเปียงยาง; สุสานพระเจ้าทงมย็อง และประตูชัย
	สมญา: (류경/柳京) (Korean); "Home of Juche's Spark"
	ที่ตั้งของเปียงยางในเกาหลีเหนือ
	เปียงยาง ที่ตั้งของเปียงยางในเกาหลีเหนือ เปียงยาง เปียงยาง (ทวีปเอเชีย)
	พิกัด: 39°1′10″N 125°44′17″E / 39.01944°N 125.73806°E
ประเทศ	เกาหลีเหนือ
เขต	18 เขต, 2 เทศมณฑล เขตชุง; เขตพย็องช็อน; เขตโพทงกัง; เขตโมรันบง; เขตซอซ็อง; เขตซ็อนกโย; เขตทงแดวัน; เขตแทดงกัง; เขตซาดง; เขตแทซ็อง; เขตมันกย็องแด; เขตฮย็องเจซัน; เขตรยงซ็อง; เขตซัมซ็อก; เขตรย็อกโพ; เขตรันกรัง; เขตซูนัน; เขตอึนจ็อง; เขตฮวาซง; เทศมณฑลคังดง; เทศมณธลคังนัม;
การปกครอง
• ประธานคณะกรรมการของประชาชนเปียงยาง	Cha Hui-rim
• เลขาธิการพรรคแรงงานแห่งเกาหลี คณะกรรมการนครเปียงยาง	Kim Yong-hwan
พื้นที่
• ทั้งหมด	2,000 ตร.กม. (800 ตร.ไมล์)
ประชากร (2016)
• ทั้งหมด	2,870,000 คน
เขตเวลา	UTC+09:00 (เวลาเปียงยาง)

2008 นครนี้มีประชากร 3,255,288 คน

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

เปียงยางเป็นหนึ่งในเมืองที่เก่าแก่ที่สุดในเกาหลี ในอดีตนั้นเคยเป็นเมืองหลวงของหลายอาณาจักร เช่น ใน 2333 ปีก่อนคริสต์ศักราชนั้นเคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโชซ็อนโบราณ ในสมัยนั้นมีชื่อว่าเมืองวังก็อมซ็อง ใน ค.ศ. 427 ได้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโคกูรยอ มีชื่อว่าเมืองเปียงยาง จนถึง ค.ศ. 668 ที่อาณาจักรโคกูรยอล่มสลายลง

ชื่อ

ชื่อนครในอดีตได้แก่ คีซ็อง, ฮวังซ็อง, รากรัง, ซอ-กยง, โซโด, โฮ-กยง, ชังอัน^{[ต้องการอ้างอิง]} และ เฮโจ (ในสมัยอาณานิคมญี่ปุ่น) ซึ่งมีรูปเขียนหลายแบบ ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 กลุ่มมิชชันนารีรู้จักเปียงยางในฐานะ "เยรูซาเลมตะวันออก" เนื่องจากสถานะในอดีตในฐานะฐานที่มั่นของศาสนาคริสต์นิกายโปรเตสแตนต์ โดยเฉพาะในช่วงการฟื้นฟูเปียงยางใน ค.ศ. 1907

หลังการเสียชีวิตของคิม อิล-ซ็องใน ค.ศ. 1994 สมาชิกบางส่วนจากฝ่ายคิม จ็อง-อิลเสนอให้เปลี่ยนชื่อเปียงยางไปเป็น "นครคิม อิล-ซ็อง" (เกาหลี: 김일성시; ฮันจา: 金日成市) แต่บางส่วนเสนอแนะว่าเกาหลีเหนือควรเริ่มเรียกโซลเป็น "นครคิม อิล-ซ็อง" แทน และให้เปียงยางมีชื่อเล่นเป็น "นครคิม จ็อง-อิล" ท้ายที่สุด ก็ไม่มีการทำข้อเสนอใดทั้งสิ้น

ประวัติศาสตร์

ใน ค.ศ. 1955 นักโบราณคดีขุดพบหลักฐานของการดำรงชีวิตสมัยก่อนประวัติศาสตร์ ที่หมู่บ้านโบราณคดีที่ชื่อว่า คึมทัน-นี (Kŭmtan-ni) ซึ่งอยู่ในขอบเขตของเปียงยาง ได้มาจากยุคเครื่องปั้นดินเผาชุลมุนและมูมุน

2,333 ปีก่อนคริสต์ศักราชนั้นเคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโชซ็อนโบราณ ในสมัยนั้นมีชื่อว่า เมืองวังก็อมซ็อง ในปี ค.ศ. 427 ได้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโคกูรยอจึงมีชื่อว่าเมืองเปียงยาง จนถึงปี ค.ศ. 668 อาณาจักรโคกูรยอล่มสลายลง เปียงยางจึงไม่ได้เป็นเมืองหลวง

กรุงเปียงยางในคริสต์ทศวรรษ 1920
สถานีรถไฟเปียงยาง
ศาลากลางเปียงยาง
รถรางเปียงยาง
เขตซอซ็อง
ภูเขาโมรัน

ภูมิศาสตร์

เปียงยางตั้งอยู่ในภาคตะวันตกตอนกลางของเกาหลีเหนือ นครนี้ตั้งอยู่บนที่ราบทางตะวันออกของอ่าวเกาหลีประมาณ 50 กิโลเมตร (31 ไมล์) แม่น้ำแทดงไหลไปทางตะวันตกเฉียงใต้ผ่านนครไปยังอ่าวเกาหลี ที่ราบเปียงยางเป็นหนึ่งในสองที่ราบขนาดใหญ่ในคาบสมุทรเกาหลีฝั่งตะวันตก ส่วนอีกแห่งหนึ่งคือที่ราบ Chaeryong ทั้งสองที่มีพื้นที่รวมประมาณ 500 ตารางกิโลเมตร

ภูมิอากาศ

อุณหภูมิสูงสุดช่วงเดือนเมษายน-กันยายน อุณหภูมิต่ำสุดช่วงเดือนตุลาคม - เมษายน

ข้อมูลภูมิอากาศของเปียงยาง (ปกติ ค.ศ. 1991–2020, สูงสุด ค.ศ. 1961–ปัจจุบัน)
เดือน	ม.ค.	ก.พ.	มี.ค.	เม.ย.	พ.ค.	มิ.ย.	ก.ค.	ส.ค.	ก.ย.	ต.ค.	พ.ย.	ธ.ค.	ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F)	10.0 (50)	16.0 (60.8)	21.4 (70.5)	28.4 (83.1)	33.9 (93)	35.8 (96.4)	35.9 (96.6)	37.8 (100)	32.2 (90)	28.9 (84)	23.2 (73.8)	15.0 (59)	37.8 (100)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F)	-0.4 (31.3)	3.1 (37.6)	9.7 (49.5)	17.6 (63.7)	23.5 (74.3)	27.5 (81.5)	29.1 (84.4)	29.6 (85.3)	25.7 (78.3)	18.8 (65.8)	9.7 (49.5)	1.4 (34.5)	16.3 (61.3)
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F)	-5.4 (22.3)	-2.0 (28.4)	4.0 (39.2)	11.4 (52.5)	17.4 (63.3)	21.9 (71.4)	24.7 (76.5)	25.0 (77)	20.2 (68.4)	12.9 (55.2)	4.8 (40.6)	-2.9 (26.8)	11.0 (51.8)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F)	-9.8 (14.4)	-6.6 (20.1)	-0.9 (30.4)	5.9 (42.6)	12.0 (53.6)	17.4 (63.3)	21.4 (70.5)	21.5 (70.7)	15.6 (60.1)	7.8 (46)	0.5 (32.9)	-6.8 (19.8)	6.5 (43.7)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F)	-26.5 (-15.7)	-23.4 (-10.1)	-16.1 (3)	-6.1 (21)	2.2 (36)	7.0 (44.6)	12.0 (53.6)	12.8 (55)	3.6 (38.5)	-6.0 (21.2)	-14.0 (6.8)	-22.8 (-9)	−26.5 (−15.7)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว)	9.6 (0.378)	14.5 (0.571)	23.9 (0.941)	44.8 (1.764)	74.7 (2.941)	90.2 (3.551)	274.7 (10.815)	209.6 (8.252)	90.8 (3.575)	47.2 (1.858)	38.4 (1.512)	18.0 (0.709)	936.4 (36.866)
ความชื้นร้อยละ	69.1	65.0	62.5	60.4	65.3	72.2	81.1	80.6	75.3	72.0	72.2	70.6	70.5
วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 0.1 mm)	3.9	3.7	4.2	5.8	7.1	7.9	12.5	10.1	6.3	5.8	7.1	5.7	80.1
วันที่มีหิมะตกโดยเฉลี่ย	5.4	4.0	1.8	0.3	0.0	0.0	0.0	0.0	0.0	0.1	1.9	5.5	19.0
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด	184	197	231	237	263	229	181	204	222	214	165	165	2,492
แหล่งที่มา 1: Korea Meteorological Administration
แหล่งที่มา 2: Pogodaiklimat.ru (extremes), Deutscher Wetterdienst (sun, 1961–1990) and Weather Atlas

ภาพถ่ายดาวเทียมของเปียงยาง เมื่อ 22 สิงหาคม ค.ศ. 2007
ภาพถ่ายดาวเทียมของเปียงยาง

เขตการปกครอง

เปียงยางแบ่งพื้นที่ออกเป็น 20 เขต (ku- หรือ guyŏk) 2 เทศมณฑล (kun หรือ gun) และ 1 ย่าน (dong)

เขตชุง (중구역; 中區域)
เขตพย็องช็อน (평천구역; 平川區域)
เขตโพทงกัง (보통강구역; 普通江區域)
เขตโมรันบง (모란봉구역; 牡丹峰區域)
เขตซอซ็อง (서성구역; 西城區域)
เขตซ็อนกโย (선교구역; 船橋區域)
เขตทงแดวัน (동대원구역; 東大院區域)
เขตแทดงกัง (대동강구역; 大同江區域)
เขตซาดง (사동구역; 寺洞區域)
เขตแทซ็อง (대성구역; 大城區域)
เขตมันกย็องแด (만경대구역; 萬景台區域)
เขตฮย็องเจซัน (형제산구역; 兄弟山區域)
เขตฮวาซ็อง (화성구역; 和盛區域)
เขตรยงซ็อง (룡성구역; 龍城區域)
เขตซัมซ็อก (삼석구역; 三石區域)
เขตรย็อกโพ (력포구역; 力浦區域)
เขตรากรัง (락랑구역; 樂浪區域)
เขตซูนัน (순안구역; 順安區域)
เขตอึนจ็อง (은정구역; 恩情區域)
เทศมณฑลคังดง (강동군; 江東郡)
เทศมณฑลคังนัม (강남군; 江南郡)
Banghyun Dong (방현동; 方峴洞)

รายงานสื่อต่างชาตืใน ค.ศ. 2010 รายงานว่าเทศมณฑลคังนัม, Chunghwa-gun, Sangwŏn-gun และ Sŭngho-guyŏk ถูกเปลี่ยนผ่านไปยังจังหวัดฮวังแฮเหนือ อย่างไรก็ตาม มีการยกเทศมณฑลคังนัมคืนใน ค.ศ. 2011

ฐานขีปนาวุธ Banghyun Dong เคยอยู่ในเขตบริหารของคูซ็อง จังหวัดพย็องอันเหนือ โดยมีการเปลี่ยนผ่านเข้าไปยังเปียงยางในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2018

สถานที่สำคัญ

อนุสรณ์สถานคิม อิล-ซ็อง
ประตูชัย
ภูเขามันกย็องแด (บ้านเกิดของคิม อิล-ซ็อง)
ภูเขามันซู
หอคอยชูเช
สนามกีฬารึงนาโด 1 พฤษภาคม (สนามฟุตบอลที่ใหญ่ที่สุดในโลก)
สนามกีฬาคิม อิล-ซ็อง
หอคอยโทรทัศน์เปียงยาง
สวนสัตว์กลางเกาหลี
อาร์กออฟรียูนิฟิเคชัน
โรงแรมนานาชาติยังกักโด
โรงแรมนานาชาติรยังกัง
จัตุรัสคิม อิล-ซ็อง
สนามกีฬาเอนกประสงค์เปียงยาง อินดอร์สเตเดี้ยม
โรงละครมันซูแด อาร์ทเทียร์เตอร์

ประตูชัย
หอคอยชูเช
สนามเมย์เดย์
อนุสรณ์พรรคแรงงานเกาหลีเหนือ
คิม อิล-ซ็อง สเตเดียม
หอคอยโทรทัศน์เปียงยาง

วัฒนธรรม

อาหาร

เกาหลีเหนือ มีวัฒนธรรมอาหารที่แตกต่างจากเกาหลีใต้อย่างเห็นได้ชัด ตัวอย่างวัฒนธรรมอาหารเกาหลีเหนือ ได้แก่

พย็องยังแร็งมย็อน โซบะเย็นเกาหลีเหนือ
ทงชีมี กิมจิน้ำ
อนดล
แฮจังกุก
แทดงกังซังโกกุก ซุปปลาเทราต์จากแม่น้ำแทดง

สำหรับร้านอาหารที่มีชื่อเสียงที่สุด คือ อกรยูกวันและชงรยูกวัน

การกีฬา

ในเปียงยาง มีสโสรกีฬาอยู่ 2-3 แห่ง ได้แก่ เอพริลทเวนตีไฟฟ์สปอร์ตคลับ, เปียงยางสปอร์ตคลับ, ฟุตบอลทีมชาติเกาหลีเหนือ

การขนส่ง

รถไฟทางไกล

สถานีรถไฟเปียงยางเป็นสถานีรถไฟหลักของเส้นทางหลายแห่ง รวมทั้งเส้นทางพยองอึยและพยองบู

การรถไฟเกาหลีเหนือได้จัดเส้นทางรถไฟระหว่างประเทศ จุดหมายปลายทางคือปักกิ่งและมอสโก รถไฟปักกิ่งใช้เวลา 25 ชั่วโมง 25 นาที (ขบวน เค 27 - เค 28 เดินรถวันจันทร์ วันพุธ วันพฤหัสบดี และวันเสาร์) ส่วนรถไฟมอสโกนั้นใช้เวลา 6 วัน เชื่อมต่อรถไฟสายทรานส์-ไซบีเรียที่สะพานยูเรเชียน

รถไฟฟ้าใต้ดิน

รถไฟใต้ดินเปียงยาง (MTR) มี 2 เส้นทาง ได้แก่ สายช็อลลีมา (천리마선) (สถานีพูฮึง (부흥) - สถานีพุลกึนบย็อล (붉은별)) และสายฮย็อกชิน (혁신선) (สถานีควังบก (광복) - สถานีรักว็อน (락원)) ทั้งสองเส้นทาง มีจุดเชื่อมต่อกันที่สถานีชอนู (전우) มีผู้โดยสารประมาณ 300,000-700,000 คนต่อวัน ก่อสร้างตั้งแต่ ค.ศ. 1965 และเริ่มเปิดใช้งานเมื่อประมาณ ค.ศ. 1969-1972 ทำพิธีเปิดโดยประธานาธิบดีคิม อิล-ซ็อง

รถโดยสารประจำทาง

ทรอลเลย์บัสเปียงยางเป็นรูปแบบขนส่งธารณะ และกำลังวางแผนขยายไปรอบนอกชานเมือง เปิดให้บริการเมื่อ 30 เมษายน ค.ศ. 1962 ความยาวประมาณ 57 กิโลเมตร ทั้งหมด 10 เส้นทาง

รถราง

ในปัจจุบัน มีอยู่ 3 เส้นทางที่เปิดใช้งาน สำหรับประชาชนเกาหลี ได้แก่

เส้นทางที่ 1 : เปียงยาง-ย็อก (평양역; 平壤驛) - มันกย็องแด (만경대; 萬景臺)
เส้นทางที่ 2 : ทอซง (토성; 土城) - รังรัง (락랑; 樂浪) - มุนซู (문수; 紋繍)
เส้นทางที่ 3 : ซอพย็องยัง (서평양; 西平壤) - รังรัง (락랑; 樂浪)

ใน ค.ศ. 2006 มีการกำหนดค่าโดยสารรถรางอยู่ที่ 5 วอน นอกจากนี้ ยังมีบัตรคูปองอีกด้วย (시내 차표; 市内車票; sinae ch'ap'yo)

ส่วนเส้นทางสำหรับนักท่องเที่ยว มีชื่อว่า "สายคึมซูซัน"

อากาศยาน

สายการบินเดียวแห่งเกาหลีเหนือ แอร์โครยอ บินจากท่าอากาศยานนานาชาติเปียงยางซูนัน ไปยังปักกิ่ง, เฉิ่นหยาง, วลาดีวอสตอค, มอสโก, กรุงเทพมหานคร, คาบารอฟสค์, กัวลาลัมเปอร์, เซี่ยงไฮ้ และคูเวตซิตี

สำหรับภายในประเทศ มีเที่ยวบินไปยังฮัมฮุง, ว็อนซัน, ช็องจิน, ฮเยซัน และซัมจีย็อน

โรงแรม

ในเปียงยาง มีโรงแรมหลักที่เปิดบริการอยู่ 2 โรงแรม คือ โรงแรมยังกักโดและโรงแรมโครยอ ส่วนโรงแรมรยูกย็อง มีกำหนดเปิดกลางปี ค.ศ. 2013 โรงแรมรยูกย็องเป็นโรงแรมที่สูงที่สุด รองลงมาเป็นโรงแรมยังกักโด ทั้ง 3 โรงแรมนั้นจัดไว้สำหรับนักท่องเที่ยว โรงแรมอื่น ๆ เช่น โรงแรมแทดงดัง โรงแรมรยังกัง โรงแรมโมรันบง โรงแรมแฮบังซัน และโรงแรมโซซาน

ห้างสรรพสินค้า

เปียงยางมีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ดังต่อไปนี้ ห้างสรรพสินค้าเปียงยาง สาขา 1 และ 2 ห้างสรรพสินค้าควังบก ห้างสรรพสินค้ารักว็อน ห้างสรรพสินค้าสถานีเปียงยาง และห้างสรรพสินค้าเยาวชนเปียงยาง

ภาพพาโนรามา

ภาพพาโนรามาของกรุงเปียงยาง เมื่อมองจากหอคอยชูเช

เมืองพี่น้อง

เปียงยางเป็นเมืองพี่น้องกับเมืองดังนี้: