Lentong

Lentong kaasup unsur prosodi atawa supraségméntal, tegesna unsur anu aya di luareun basa tulis, ayana dina lisan.

Nu kaasup kana lentong nyaéta dangka, tekenan, randegan, wirahma, jeung nada. Ari nu dimaksud dangka nyaéta jangka waktu atawa kuantitas; panjang pondokna sora diucapkeun; lila sakeudeungna sora diucapkeun. Dangka ilaharna aya dina kecap ku cara ngedalkeun salah sahiji engangna leuwih panjang. Anu dimaksud tekenan nyaéta aksén, tanda diakritis. Anu dimaksud randegan nyaéta eureunna sora waktu nyarita luyu jeung kakuatan engapan, bisa panjang (pungkas), bisa sakeudeung (sedeng). anu dimaksud nada nyaéta foném supraségméntal anu mangrupa geteran sora.

Ahli Basa Sunda urang Walanda, Sierk Coolsma nétélakeun yén urang Sunda nyaritana téh laun tur rintih, lentongna anéh, sada ngalagu jeung loba embatanana. Saterusna inyana nerangkeun kieu: Umumna, engang kadua ti ahir anu sok dibédaskeun atawa diteken téh, iwal upama engang kadua ti ahir téa disilabikeun (inti engangna) vokal [e], e pepet. dina kecap nu pandéna kitu mah tekenan téh dina engang ahir. Lentong nanya béda jeung lentong ngajawab, kitu deui jeung lentong nitah. Malah lentong budak teu sarua jeung lentong kolot. Atuh lentong nyi mojang teu sarua deuih jeung lentong ki bujang. Lentong Sunda anu kadéngé béda pisan jeung lentong lulugu nyaéta lentong urang Kanékés (Baduy). Jadi lain kekecapanana baé anu béda jeung basa Sunda Priangan téh.

Artikel ieu mangrupa taratas, perlu disampurnakeun. Upami sadérék uninga langkung paos perkawis ieu, dihaturan kanggo ngalengkepan.