Gegët

Gegët flasin dialektin gegë ose gegërishten dhe kufizohen me toskët në Lumin Shkumbin në Shqipëri, që përshkon Shqipërinë e Mesme nga lindja në perëndim.

Rilindasi Vaso pashë Shkodrani në veprën e tij "E vërteta për Shqipërinë dhe shqiptarët" të shkruar më 1879 shkruan:

Gegërisë dhe gegëve ua gjejmë domethënien në veprën e Homerit. «Përtej maleve Akrokeraune banojnë gigat (γῖγας)», thotë Babai i Poezisë. Fjala γῖγας, gigas, do të thotë gjigant. Meqenëse banorët e malësive të Shqipërisë së Epërme janë poathuajse të gjithë me shtat përtej mesatares, të vjetrit i merrnin për gjigantë dhe ashtu i quanin. Gigas dhe Gega është i njëjti emër dhe, në të dyja gjuhët, ka të njëjtën domethënie.

Vërtetohet se krerët e fiseve të Shqipërisë së Epërme merrnin së lashti titullin Gegë mbasi na kujtohet që kemi parë me sytë tanë një dokument zyrtar lëshuar nga Kadiu i parë, gjykatësi që ishte emëruar prej qeverisë osmane në rajonin e Dukagjinit në shekullin e pesëmbëdhjetë, menjëherë pas vdekjes së Skënderbeut, e cila u pasua nga pushtimi i plotë i Shqipërisë. Në këtë dokument thuhet se Gegë Lleshi, Gegë Doda, Gegë Tanushi dhe një tjetër Gegë, emrin e të cilit e kemi harruar, largohen nga malet e Poshterikut, në Gjakovë, pa ia shitur a falur ato ndonjë tjetri, për t'u vendosur së shpejti në Mirditë. Ky dokument, që kishte të bënte me të parët e Kapidanit të Mirditës, zotërohej nga i ndjeri Bib Dodë pasha; para se të vdiste, ai na e kishte treguar; e kishim lexuar dhe jemi të sigurt se i biri, Prengë pasha, duhet ta zotërojë akoma.