Snegle-Halle

Snegle-Halle kom frå ei fattig familie frå Fljotar (Fljót) i nærleikan av Svarfadardalen (Svarfaðardalur) på Island. (Begge skaldane Tjodolv Arnorsson og Bolverk Arnorsson kom frå den same staden.) Tilnamnet hans, «sneglu» hadde truleg samanheng med at han var høg av vekst, med lang hals og smal over skuldrene. Han vart òg kalla Graut-Halle (Grautar-Halli) fordi han skal ha vore særs glad i graut.

Omkring 1053 kom han til kong Harald Hardråde i Noreg og vart hirdmannen hans. Han reiste på handelsferd til Danmark og deretter reiste han til England, der skal han gjort ei dråpa til kong Harald Godwinson. Seinare kom han attende til kong Harald i Noreg, og stutt tid etter reiste han heim til Island, der han døydde noko før 1066.

I samtida vart han rekna som ein god skald og han skal ha hatt lett for å dikte. Han skal ha vore særs frittalande, slagferdig og djerv i si framferd og hadde ei sjeldan evne til å more andre, noko som kong Harald oftast (ikkje alltid) tykte om. Han kunne òg vere nokså grovkorna, slik som i dette diktet (vers nr 10 i lausaviser), som han gjorde om dronning Tora - etter oppfordring frå kong Harald:

I Skaldatal er Snegle-Halle ført opp som skald hos kong Harald Hardråde. Han skal ha gjort Kollevisa (Kolluvísur) som var eit kvad om kyrne han gjætte på Island, ei dråpa om kong Harald, og diktet om den engelske kongen, men ingen av dei er bevart. Desse dikta av han, er kjende:

Lausaviser
Fragment – truleg eit dikt om Harald Hardråde.

Opplysningar om livet til Snegle-Halle, finn ein i islendingesoga «Tåtten om Snegle-Halle» som finst i to versjonar, ein i Morkinskinna og ein utvida i Flatøybok.

Notar

Referansar

Bakgrunnsstoff

• Halli Store norske leksikon
• Finnur Jónsson (1910). Den oldnorske og oldislandske litteraturs historie 1. København: G.E.C. Gads Forlag. s. 624. 
• Bjarne Fidjestøl (1982). Det norrøne fyrstediktet. Øvre Ervik: Alvheim & Eide. ISBN 8290359071. 
• Sveinbjørn Aursland (1980). Snegle-Halle og andre småsoger. Oslo: Samlaget. s. 27.