Brage Den Gamle

Han var truleg norsk og han er den eldste skalden vi har skaldedikt etter.

(I den norrøne mytologien er Brage òg namnet på guden for dikting og skaldekunst.)

Sjølv om kjeldene er usikre, blir Brage den gamle i dag rekna som ein historisk person, og truleg budde han ein stad sør på Vestlandet. I den islandske landnåmaboka (kafli 22) er det nemnt om Brage at han var gift med Lofthøna (Lofthænu), dotter til skalden Erp lutande (Erps lútanda) og han hadde ei dotter som heitte Astrid Sløkedreng (Ástríður slækidrengur). I Landnåmaboka er òg nemnt mellom etterkomarane etter Astrid, både Arinbjørn herse i Firda og skaldane Tind Hallkjellsson og Gunnlaug Ormstunge .

I Skaldatal er Brage den gamle ført opp som skald hos kongane Ragnar Lodbrok, Eystein Bele og Bjørn på Haug. Snorre Sturlason siterer dikt av Brage både i Skaldskaparmål og i Ynglingesoga i Heimskringla. Han skal òg ha vore skald hjå den mytiske kongen Hjor Halvsson og han er nemnd i fleire av islendingesogene, mellom andre soga om Halv og Halvsrekkene, soga om Geirmund Heljarskinn, soga om Hervor og i soga om Egil Skallagrimsson

Dikta etter Brage den gamle er rekonstruert frå ulike kjelder og forståinga av dei er usikker. Desse dikta er kjende:

• Ragnarsdråpa 12 vers, eit skjoldkvad, truleg til Ragnar Lodbrok.
• Tor og Midgardsormen 6 vers
• Fragment 6 vers
• Lausavise eit vers, to versjonar
• Brage og trollkvinna 1 vers

• Det norrøne fyrstediktet av Bjarne Fidjestøl (1982)
• Den Norsk-Islandske Skjaldedigtning Finnur Jonsson
• Brage Boddason Norsk Biografisk Leksikon (Else Mundal)]