Mултиплексирање со временска поделба (TMD) — еден вид на дигитално или (поретко) аналогно мултиплексирање во кои две или повеќе сигнали или проток на битови се пренесуваат очигледно истовремено како подканал во еден канал за комуникација, но физички се врти околу преземање на каналот.
Оваа статија можеби бара дополнително внимание за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме подобрете ја оваа статија ако можете. |
Оваа статија или заглавие има потреба од викифицирање за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме помогнете во подобрувањето на оваа статија со соодветни внатрешни врски. |
Временскиот домен е поделен на неколку повторливи временски слотови со фиксна големина, еден за секој подканал. Пример бајт или податочен блок на подканал1 е пренесено за време timeslot1, подканал во текот на 2 временски слота, итн. Една TDM рамка се состои од еден временски слот на еден подканал плус канал за синхронизација, а понекогаш и канал за исправка на грешки пред синхронизација. По последниот подканал, исправка на грешки и синхронизација, циклусот започнува одново со нова рамка, почнувајќи од вториот пример, бајт или податочен блок од подканал1, итн.
Разделување на лев и десен канал со употреба на стереоскопски течни кристали:
Во секој примарен облик TDM се користи за комуникација со цикличен режим со фиксен број на канали и константен пропусен опсег на каналот. Пропусниот опсег за резервација се разликува од мултиплексирање со временска поделба од статистичко мултиплексирање како комуникација со пакетен режим (исто така познат како статстичко мултиплексирање со временска поделба) т.е временски слотови со повторување во фиксен ред и се претходно одделени на канали, подобро него основа паќет по паќет. Статистичко мултиплексирање со временска поделба не треба да се смета исто како мултиплексирање со временска поделба. Во динамички TDMA, распоред на алгоритам на динамички резерви, променлив број на временски слотови во секоја рамка на променлива бит стапка на потоци од податоци, врз основа на побарувачот на собраќајот на секој податочен поток. Динамички TDMA се користи во:
Мултиплексирање со временска поделба е за првпат развиена во телефонијат;види Мултиплексирање во телеграфија:Émile Baudot развивач на систем за временско мултиплексирање на повик Hughes машини во 1870. За SIGSALY енкриптор од 1943, види PCM. Во 1962, инженерите од Bell Labs го развија D1 Channel Banks, кој комбинира 24 дигитални гласовни повици на 4-жичен бакарен преносувач помеѓу Биловата централна канцеларија со аналогни прекинувачи. Банкарски канали (Channel bank) разделени на 1.544Mbit/s дигитален сигнал во 8000 оделни кадри, секој составен од 24 соседни бајти. Секој бајт претставува единствен телефонски повик кодиран во постојана брзина на сигналот од 64kbit/s. Банкарскиот канал(Channel bank) користел бајт со фиксна големина во рамки да се утврдат кој повик му припаѓа.
Преносот користи мултиплексирање со временска дивизија(TDM)
Во мрежа со коло со прекинувач како што се јавни телефонски мрежи (PSTN) постои потреба за пренесување на повеќе повици по истиот медиум за пренос. За да се постигне ова, мрежните дизајнери го користат TDM. TDM овозможува прекинувачот да создаде канал, исто така познати како притоки, во рамките на пренос на струја. Стандард за гласовен сигнал DSO има податочна брзина од 64kbit/s, утврден користејки мостри Nyquist's критериуми. TDM ги зема рамките од главниот систем и ги мултиплексира во TDM рамка која работи на поголем пропусен опсег. Тоа значи ако TDM рамката се состои од n гласовни рамки, пропусниот опсег ќе биде n*64kbit/s. Секој примерок на гласовниот временски слот во TDM рамката се нарекува канал. Во Европскиот систем, TDM рамките содржи 30 дигитални гласовни канали, а во Американскиот систем они содржат 24 канали. И двата стандарди, исто така содржат дополнителни битови за сигнализација и синхронизација на делови.
Мултиплексирање со повеќе од 24 или 30 дигитални гласовни канали се нарекува повисок ред на мултиплексирање. Повисок ред на мултиплексирање се остварува преку мултиплексирање на стандардна TDM рамка. Во секој повисок ред на мултиплексирање ,четири TDM рамки од долниот дел се комбинираат, создавајки мултиплекс со пропусен опсег од n*64kbit/s,каде n=120,480,1920 итн.
Постојат три типа на (Sync TDM):T1,SONET/SDH и ISDN .
Плезијохрона дигитална хиерархија(PDH) беше развиен како стандард за повисок ред на мултиплексирање на рамка. PDH создал голем број на канали со мултиплексирање од страна на стандардот Europeans30 канал со TDM рамка. Ова решение работи веќе некое време; Сепак PDH страдал од неколку својствени негативности кои во крајна линија резултираат со изработка на Синхрона Дигитална Хиерархија (SDH). Барањата што водат кон развој на SDH се:
SDH стана примарен протокол за пренос во повеќе PSTN мрежи. Тој бил развиен за да се овозможи струја поголема 1,544Mbit/s, за да се мултиплексира, со цел да се создаде поголема SDH рамка позната како синхрон тренспортен модул(STM). STM-1 рамката се состои од помали потоци кој се мултиплексираат до 155,52Mbit/s за користење рамка. SDH исто така може да мултиплексира заснована рамка, на пример Ethernet, PPP и ATM. Додека SDH се смета за протокол за пренос (Layer1 во OSI референтен модел) исто така врши промена на функциии, како што е наведено во третата поточка погоре. Најчести SDH мрежни функции се овие:
SDH мрежните функции се поврзани со оптички влакна со висока брзина. Оптичкото влакно го користи светлинскиот пулс за пренос на податоци и затоа е исклучително брз. Преносот преку оптичкото влакно го прави користењето на мултиплексирање на девизија со бренова должина (WDM) каде сигналот се пренесува преку влакна со различни бранови должини, создавајки дополнителен канал за пренос. Ова ја зголемува брзината и капацитетот на линкот, кој ги намалува двете единици и вкупните трошоци.
STDM е напредна верзија на TDM во кој и адресниот терминал и самите податоци се пренесуваат заедно за подобро насочување. Со користење на пропусен опсег STDM овозможува да се подели 1 линија. Многу колеџи и корпорации го користат овој тип на TDM за да дистрибуира логички пропусен опсег. Ако во една зграда постои една линија со 10MBit, STDM може да кристи за да обезбеди 178 терминали со посветена 56k врска (178*56k=9,96Mb). Почеста примена сепак е да му се даде на пропусниот опсег кога е потребно многу. STDH не резервира временски слотови за секој терминал, а тоа дозволува еден слот во терминал кога се бара податоците да бидат испратени или примени.
Ово исто така се нарекува асинхроно мултиплексирање со временска поделба (ATDM), во алтернативна номенклатура во која "STDM" означува постар метод кои користи фиксни временски слотови.
This article uses material from the Wikipedia Македонски article Мултиплексирање со временска поделба, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Содржината е достапна под CC BY-SA 4.0 освен ако не е поинаку наведено. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Македонски (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.