Естонски Фолклор

Тој се однесува на народните православни традиции на луѓето од Естонија, и на нивното духовно наследство, вклучувајќи ги народни верувања, обичаите, музика и други. Во традиционални рамки, фолклорот се сфаќа првенствено како традиција во руралното општество (бајки, легенди, шеги, мисли, стари народни песни, гатанки, поговорки). Денешните анегдоти, урбани легенди и така натаму се меѓу неговите посовремените концепти.

Најраното споменување на естонското пеење датира од Саксо Граматик во неговото дело Дански подвизи (латински: Gesta Danorum - околу 1179). Саксо зборува за естонските воини кои пееле ноќе додека ја чекале битката.

Хенрик од Ливонија на почетокот на 13 век ги опишува естонските жртвувања, боговите и духовите.

Во 1578 година, Балтазар Русов опишал како Естонците прославуваат Тајане (средно лето, англиски: midsummer, естонски: jaanipäev) на Денот на Свети Јован. Во 1644 година, Јохан Гутслаф зборува за почитувањето на светите извори а Џ.В. Боклер ги опишал суеверните верувања на Естонија во 1685 година. Естонскиот фолклор и верувања, вклучувајќи ги и примероците на народни песни, се појавуваат во делото Топографски вести од Лив и Естонија (германски: Topographische Nachrichten von Liv- und Estland ) од Август В. Хупел во 1774-82. Ј.Г. фон Хердер објавил седум естонски народни песни, преведени на германски во неговото дело Народни песни (1778) кое потоа повторно било објавено под наслов: Гласовите на народите во песните, во 1807 година

 

На почетокот на 19 век, во периодот на Просветителството (1750-1840) се зголемил интересот за естонскиот фолклор кај Балтичките Германи. Џ.Х Розенплентер основал списание за студии по естонски јазик, литература и фолклор - Придонеси за подетално познавање на естонскиот јазик (германски: Beiträge zur genauern Kenntniss der ehstnischen Sprache). Кристијан Јак Петерсон во 1822 година објавил германски превод на Финска митологија (Mythologia Fennica). Во 1839 година, било создадено Естонското друштво за собирање и проучување на естонскиот фолклор. Водечка фигура во ова здружение бил Фридрих Роберт Фахман кој објавил бројни естонски легенди и митови на германски јазик, засновани на вистински естонски фолклор и финската митологија на Ганандер, "Зора и самрак" (Koit ja Hämarik ) кој се смета за еден од најубавите естонски митови од народно потекло.

Претседателот на Друштвото на естонски литерати, пасторот д-р Јакоб Херт кој го сметале за "крал на естонскиот фолклор" започнал да собира естонски фолклор во 1870-тите. Вкупното собрано народно творештво на Хурт изнесува околу 12400 страници. Инспириран од работата на Хурт, Матијас Џ. Ајзен започнал да собира фолклорна колекција во 1880-те, што резултирало со збирка од 90.000 страници.

 

Фридрих Рејнхолд Кројцвалд започнал да собира естонски фолклор во 1843 година, но тој значително ги изменил приказните. Материјалите собрани првенствено од Вирумаа биле преработени и објавени под насловот Стари приказни за естонскиот народ во 1866 година. Во 1842 година во Талин било основано Друштвотото на естонски литерати. Антологијата на Александар Х. Ноус Естонски народни песни (германски: Ehstnische Volkslieder) била објавена во 3 тома, во 1850-52 и се смета за прва научна публикација на естонски народни песни. Во неа се вклучени вкупно 1300 песни на естонски јазик и во германски превод.

Два тома народни песни, собрани од Јакоб Хурт, Старата харфа (Vana Kannel) биле објавени во 1875-76. Уште два тома биле додадени во 1938 и 1941 година. Песните Сетус (Setukeste laulud) во третата книга биле објавени во 1904-1907 година.

Д-р Оскар Калас (1868-1946) на Универзитетот во Хелсинки бил првиот проучувач на естонскио фолклор. По основањето на Република Естонија Валтер Андерсон бил назначен за претседател на новоформираната катедра за фолклор на Универзитетот во Тарту. Најзначајни студенти на Андерсон биле Оскар Лориц и Август Анист.

Естонскиот фолклорен архив бил основан во 1927 година а негов директор бил Оскар Лориц. Поле на проучување на Лориц била народната религија и митологија и проучувањето на естонските, ливонските и руските народни верувања. Неговото најмонументално дело Основи на народното верување на Естонија било објавено во 1949-1957 година во Копенхаген. Арво Крикман и Ингрид Сарв ја собрале естонската колекција на естонски поговорки "Естонски поговорки" (1980-1988).

• Финска митологија
• Јакоб Херт
• Оскар Лориц
• Естонија