Togari

Algengt form vörpu er botnvarpa.

Fyrsti togarinn sem Íslendingar eignuðust var Coot sem kom til landsins 6. mars 1905. Áður fyrr takmörkuðust veiðar togara við 55-75 metra dýpi en nú geta þeir dregið vörpur á allt að 1300 metra dýpi. Stærð togara nú til dags er allt að 2.500 til 7.000 tonn. Togarar voru fyrst um skeið síðutogarar, sem tóku vörpuna inn fyrir borðstokkinn á síðu skipsins. Í dag er varpan dregin inn í skut togarans, því nefnast þeir skuttogarar. Margir gömlu síðutogaranna stunda nú veiðar á uppsjávarfiskum.

Landhelgisdeilan, sem náði hámarki í þorskastríðunum snerist um veiðar erlendra togara á því hafsvæði, sem íslensk stjórnvöld gerðu tilkall til, og hvar íslensk stjórnvöld kröfðust þess að togveiðar væru ekki stundaðar.

Útgerðarmenn togara stofnuðu Félag botnvörpuskipaeigenda, en urðu síðar félagar í LÍÚ.

Frystitæki um borð í nútímatogurum gera þeim kleift að vera á veiðum frá nokkrum vikum upp í nokkra mánuði eða uns lestir fyllast. Togarar með slíkan búnað kallast frystitogarar.

• Sjávarútvegsráðuneytið
• Landsamband Íslenskra Útvegsmanna Geymt 8 febrúar 2008 í Wayback Machine
• Fiskistofa ESB
• enskútgáfa af Togarasögunni
• Þá sofnuðum við hreinlega ofan í diskana – rætt við Halldór Gíslason fyrrverandi togaraskipstjóra
• In pictures

   Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.