Hetja

Orðið söguhetja á sérstaklega við um hetjur í skáldskap og kvenhetja er stundum notað til að vísa sérstaklega til kvenna sem koma fyrir í því hlutverki. Þjóðhetja er hetja sem nýtur sérstakrar stöðu í sögu tiltekins samfélags, og alþýðuhetja er sagnahetja sem berst fyrir rétti fátækra gegn ofríki þeirra sem valdið hafa. Hetjur koma víða fyrir í þjóðsögum, skáldskap, sagnaritun og frásögnum fjölmiðla.

Sagnakvæði og sagnabálkar fást gjarnan við hetjur á borð við Gilgames, Akkilles, Herkúles, Davíð konung, Artúr konung, Vilhjálm Tell og Hróa hött. Sögulegar persónur, eins og Jóhanna af Örk, Giuseppe Garibaldi og Sophie Scholl hafa fengið á sig hetjuorð fyrir að sýna einstakt hugrekki eða „hetjulund“. Hetjusögur eru vinsælar í skáldsögum, kvikmyndum og öðrum miðlum. Ofurhetjur eru sögupersónur í ofurhetjusögum sem búa yfir ofurmannlegum hæfileikum.

Algengur andstæðingur hetjunnar í frásögnum er skúrkurinn; en hetjan getur líka verið siðferðilega vafasöm og kemur þá fyrir sem andhetja.

  Þessi bókmenntagrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.