Հեռուստատեսային Աշտարակ

Գ. Շուխովը)՝ 148 մ բարձրությամբ, որոնք 30-ական թթ., երբ սկսեց զարգանալ հեռուստատեսությունը, վերածվեցին հեռուստատեսային աշտարակի։ Աշխարհի ամենաբարձր հեռուստատեսային աշտարակ են Մոսկվայի Օստանկինոյի երկաթբետոնե աշտարակը՝ 533 մ բարձրությամբ (1967, անտենայի բարձրությունն ավելացնելուց հետո՝ 536 մ) և Տորոնտոյի (Կանադա) երկաթբետոնե հեռուստատեսային աշտարակ, որն ունի 550 մ բարձրություն։ Երևանի հին հեռուստատեսային աշտարակը (1956) տիպային է և անտենայի հետ ունի 196 մ բարձրություն, իսկ 1977-ին շարք մտած նոր աշտարակի բարձրությունը 311 մ է։ Երկաթբետոնե աշտարակի գագաթամասը, ուր տեղակայվում են անտենաները, որպես կանոն, լինում է մետաղյա ռադիոհեռուստատեսային սարքավորումը տեղադրվում է աշտարակաբնի ներսում։ Մեծ քաղաքներում հեռուստատեսային աշտարակի հարթակներն օգտագործվում են նաև իբրև դիտահրապարակ, ռեստորան կամ սրճարան։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հեռուստատեսային աշտարակ» հոդվածին։

Սա հեռահաղորդակցության մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 6, էջ 363)։