Tristan Tzara

Residiu case toda a vida en Francia. Foi un dos autores máis importantes do movemento Dada, que fundou xunto con Hans Arp e Hugo Ball, unha corrente revolucionaria na literatura que anticipou as actitudes do surrealismo.

O movemento dadaísta orixinouse en Zürich, durante a primeira guerra mundial. Tzara escribiu os primeiros textos Dada — La Première Aventure céleste de Monsieur Antipyrine ("A primeira aventura celeste do señor Antipyrine", 1916) e Vingt-cinq poèmes (1918), así como os manifestos do movemento: Sept manifestes Dada ("Sete manifestos Dadá", 1924). En París organizou, cos seus compañeiros de movemento, espectáculos na rúa cheos de absurdismo para "épater le bourgeois" (escandalizar a burguesía) e deulle un poderoso impulso á escena dadaísta.

A finais de 1929 embarcouse no daquela recentemente inaugurado movemento surrealista de André Breton, Louis Aragon e outros autores. Dedicou gran esforzosa intentar conciliar as doutrinas filosóficas nihilistas e sofisticadas do movemento coa súa propia afiliación marxista. Participou activamente no desenvolvemento dos métodos de escritura automática, entre eles o collage e o cadáver exquisito. Desa época data o seu libro L'Homme approximatif ("O home aproximado", 1931).

Durante a segunda guerra mundial incorporouse á resistencia francesa. Tras obter a cidadanía en 1947, afiliouse ao Partido Comunista Francés. A súa militancia estenderíase ata 1956, cando, tras a invasión de Hungría polas tropas sovéticas para apagar a revolta popular, apartouse do partido. A súa obra da época é complexa, aínda que máis convencional que na súa xuventude. Nela salientan Parler seul ("Falar só", 1950) e La face intérieure ("A face interior", 1953).

Morreu en decembro de 1963 en París e foi enterrado no cemiterio de Montparnasse.

• La première aventure céléste de Mr Antipyrine (A primeira aventura celeste do Sr. Antipyrine), 1916
• Vingt-cinq poèmes, 1918
• Primeiro manifesto dadá, 1918
• "Anthologie Dada" (15 de maio de 1919) Dada (4/5)
• Cinéma calendrier du coeur abstrait (Cinema calendario do corazón abstraído), 1920
• Sept manifestes dada (Sete manifestos dadá), 1924
• De nos oiseaux, Poèmes (Sobre os nosos paxaros), 1929
• L'homme approximatif (O home aproximado), 1931
• Où boivent les loups (Onde beben os lobos), 1933
• Midis gagnés: poèmes (Mediodías gañados), 1939
• Le Surréalisme et l’Après-guerre, 1947
• Entre-temps, 1946
• La fuite : poème dramatique en quatre actes et un épilogue, 1947
• Le Fruit permis: poèmes, 1947
• Parler seul (Falar só), 1950
• La face intérieure (A face interior), 1953
• La Rose et le chien (A rosa e o can), 1958