Trasímaco (Grecia: Θρασύμαχος; c.
459 – c. 400 BCE) foi un sofista da antiga Grecia, coñecido por ser un personaxe do libro República de Platón.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 459 a. C. Calcedônia (pt) |
Morte | c. 399 a. C. (59/60 anos) |
Causa da morte | Suicidio |
Actividade | |
Campo de traballo | Filosofía |
Ocupación | filósofo |
Lingua | Grego antigo |
Trasímaco foi un cidadán de Calcedonia, na provincia do Bósforo. A súa carreira desenvolveuse principalmente como un sofista de Atenas, aínda que logo a súa traxectoria da súa vida e a carreira o levaron a diversos lugares. O que si se pode destacar de Trasímaco é que foi un mestre da oratoria grega.
Nils Rauhut da Encyclopedia of Philosophy destaca esta pasaxe no que se desvela que Trasímaco pasou varios anos da súa vida dedicados ao ensino en Atenas:
Eurípides dicía: "Deberíamos nós, que somos gregos, ser servos dos bárbaros?" Ao que Trasímaco contestaba no seu diálogo para a xente de Larisa "Deberíamos nós, gregos como somos, converternos en escravos dun bárbaro como Arquelao?" Este diálogo tamén serviu para demostrar que Trasímaco mudara de ideais nas últimas décadas da V centuria.
Pero polo que de verdade destaca e é coñecido Trasímaco é polas súas "intervencións" en diferentes libros de varios filósofos e pensadores, como na Política de Aristóteles, onde hai un home co mesmo nome ca Trasímaco que é mencionado por derrocar a democracia en Cyme, pero en realidade non se coñece ningún dato sobre ese suceso, e polo tanto non pode dicirse con certeza que estes dous personaxes fosen o mesmo. Aristóteles fala outra vez sobre Trasímaco en Refutacións sofísticas onde se refire a el como un personaxe cun desenvolvemento redondo con referencia á teoría retórica.
En canto á súa relación con Platón, Trasímaco aparece como sofista nun diálogo da súa última etapa, onde o pensamento de Platón e o de Sócrates xa estaba considerablemente separado. Este diálogo é A República e fala sobre como se debe construír un estado xusto, sendo a definición dun estado xusto como unha imposición dos gobernantes con respecto ao cumprimento das leis, en vistas á súa propia conveniencia. No libro I, Trasímaco defende que a xustiza era só o que aproveitaba ao máis forte e que ademais era obedecido. Sócrates mostra que nalgunhas ocasións a vontade do máis forte remata prexudicando ao seu autor se esta se transforma nun dereito acatado pola sociedade.
338c: Ἄκουε δή, ἦ δ᾽ ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον..[1] (“Escoitade--Dixen que a xustiza non é nada máis que a vantaxe do máis forte.”)
344c: οὕτως, ὠ̂ Σώκρατες, καὶ ἰσχυρότερον καὶ ἐλευθεριώτερον καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανω̂ς γιγνομένη*, καὶ ὅπερ ἐξ ἀρχη̂ς ἔλεγον, τὸ μὲν του̂ κρείττονος συμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει ὄν, τὸ δ' ἄδικον ἑαυτῳ̂ λυσιτελου̂ν τε καὶ συμφέρον.3 ("Entón, Sócrates, a xustiza xeneralizada é máis forte, libre e algo superior á inxustiza, e como dicía ao principio, é o interese do máis forte o que é xusto, mentres que o inxusto é o que beneficia ao home mesmo e é para o seu beneficio."
This article uses material from the Wikipedia Galego article Trasímaco de Calcedonia, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Todo o contido está dispoñible baixo a licenza CC BY-SA 4.0, agás que se indique o contrario. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Galego (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.