Trapecio De Orión

Foi descuberto por Galileo Galilei. O 4 de febreiro de 1617, Galileo puido esbozar tres das estrelas (A, C, D), pero o resto de estrelas estaban confundidas entre a nebulosidade circundante. A cuarta compoñente (B) foi identificada por varios observadores no ano 1673, e varias compoñentes máis foron descubertas máis tarde, para un total de oito estrelas confirmadas, ala polo ano 1888. Posteriormente varias das estrelas foron confirmadas coma binarias. Os telescopios dos astrónomos afeccionados de preto de 5 cm de apertura pode resolver seis estrelas en boas condicións de visibilidade.

Cúmulo do Trapecio
Imaxe óptica do Trapecio (na esquerda) e no infravermello próximo (na dereita), tomada polo Telescopio Espacial Hubble. Créditos: Nasa
Descubrimento
Descubridor	Galileo Galilei
Data do descubrimento	?
Observación
Época= X.2000
Constelación de	Orión (constelación)
Pertence á	Nebulosa de Orión
Ascensión recta	05h 35,4m
Declinación	−05° 27′
Características
Distancia	1,6 KAl (490 pc)
Tamaño angular	47 segundos de arco
Magnitude aparente	4,0
Masa	?
Raio estimado	10 anos luz
Idade estimada	3 × 105 anos

O trapecio é un cúmulo relativamente novo que se formou directamente da nebulosa nai. As cinco estrelas máis brillantes son da orde de entre 15 a 30 masas solares de tamaño. Elas están separadas entre si dentro dun diámetro de 1,5 anos luz e son responsables de boa parte da iluminación da nebulosa. O Trapecio podería ser un sub-compoñente do Cúmulo da Nebulosa de Orión, un grupo de preto de 2.000 estrelas dentro dun diámetro duns 20 anos luz.

É máis facilmente identificable polo asterismo das catro estrelas relativamente máis brillantes. As catro son moitas veces identificadas coma A, B, C, e D, en orde crecente respecto da súa ascensión recta. A máis brillante das catro estrelas é C, ou Theta¹ Orionis C, cunha magnitude aparente de 5,13. Tanto A coma B foron identificadas coma binarias eclípsantes.

As imaxes no infravermello do Trapecio son as que foron capaces de penetrar mellor entre as nubes de po, e grazas a elas detectáronse moitas máis compoñentes estelares. Preto da metade das estrelas dentro do cúmulo posúen discos circumestelares que se están disipando, moi posiblemente unha condición precursora da formación planetaria. Ademais, tamén foron identificadas varias ananas marróns e varias estrelas fuxitivas de baixa masa.

Outros artigos

• Asterismo
• Orión (constelación)
• Nebulosa de Orión
• Cinto de Orión

Lecturas recomendadas

• Lada, E. A.; e o seu equipo. (1996). "Circumstellar Disks in the Trapezium Cluster". Bulletin of the American Astronomical Society 28: 1342. Bibcode:1996AAS...189.5301L. 
• Lada, E. A.; e o seu equipo. (2005). "Low-Mass Runaway Stars from the Orion Trapezium Cluster". Astrophysical Journal 627 (1): L61–L64. Bibcode:2005ApJ...627L..61P. doi:10.1086/432053.  arxiv = astro-ph/0506002

Ligazóns externas

• Chandra Observatory Uncovers Hot Stars In The Making, MIT Press Release, 2000. (en inglés)
• A detailed description of the Trapezium ClusterArquivado 05 de novembro de 2012 en Wayback Machine. (en inglés)
• Astronomy Picture of the Day - In the Center of the Trapezium, 2 de marzo de 2003 (en inglés)