Miguel I De Portugal

Recibiu os alcumes de O Tradicionalista dos seus partidarios e dos seus adversarios, O Absolutista ou O Usurpador, en virtude de alegadamente ter arrebatado o trono da súa sobriña. Era o terceiro fillo de Xoán VI de Portugal.

Miguel de Bragança e Bourbon
Pola Graza de Deus, Rei de Portugal e dos Algarbes, d'Aquén e d'Alén-Mar en África, Señor(a) da Guiné e da Conquista, Navegación e Comercio da Etiopía, Arabia, Persia e a India etc.
Reinado	11 de xullo de 1828 - 26 de maio de 1834
Nacemento	26 de outubro de 1802 Lisboa, Portugal
Falecemento	11 de novembro de 1866 Baviera, Alemaña
Predecesor	María II de Portugal
Sucesor	María II de Portugal
Cónxuxe/s	Adelaide de Löwenstein-Wertheim-Rosenberg
Na rede
v c e

Após loitas internas contra o Parlamento, derrotado, é exiliado en Austria. Para volver a Portugal, D. Miguel acepta entón ficar noivo da sobriña, D. María da Gloria e, para poder ser nomeado rexente en minoría de idade desta, xura a Carta Constitucional de 1826 ante a corte austríaca, coa "reserva de todos os seus dereitos" e expresa determinación de que esta fose previamente aceptado polos tres estados do reino, conforme o seu decreto de outorga. Á súa chegada a Lisboa D. Miguel repite, nos mesmos termos, o xuramento de fidelidade á Carta e da raíña, a súa prometida muller. Pouco despois, convoca a reunión dos tres estados do reino en Cortes, para decidir a sucesión no trono de Portugal.

O 23 de xuño de 1828, é proclamado rei polas Cortes Xerais do Reino, que anulan a vixencia da Carta Constitucional e repón as Leis constitucionais tradicionais. Foi recoñecido polo Papa, España e Estados Unidos de América, quedando as restantes potencias na expectativa, pero aceptando tratar co seu goberno mentres entidade que "de facto" exercía o poder político sobre a case totalidade do territorio nacional.

A non aceptación da decisión das Cortes Xerais polo seu irmán D. Pedro e os liberais desencadeou a Guerra Civil Portuguesa (1831-1834) entre miguelistas e pedristas. Na primavera de 1834, a guerra civil entra na fase decisiva. O 22 de abril, polo Tratado de Londres, Reino Unido e Francia deciden poñer fin ao reinado de D. Miguel en Portugal e ás pretensións de Carlos María Isidro de Borbón en España. Así, derrotado, D. Miguel é forzado a abdicar en favor de D. María II a través da Concesión de Évoramonte (26 de maio de 1834). Parte para o exilio, en xullo do mesmo ano, vivindo o resto da súa vida na Alemaña, onde casou coa princesa Adelaide de Löwenstein-Wertheim-Rosenberg, que lle deu seis fillas e un fillo, Miguel, Duque de Bragança.

Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.