Cidade De San Marino: Cidade e capital de San Marino

No ano 2006 tiña 4.426 habitantes.

Cidade de San Marino

Città di San Marino (it)
Brasón
Nomeado en referencia a	Mariño diácono
Localización
43°55′55″N 12°26′54″L / 43.932011, 12.4484512°26′54″L / 43.932011, 12.44845
Estado	San Marino
Capital de	San Marino
Poboación
Poboación	4.040 (2018) (569,82 hab./km²)
Lingua oficial	lingua italiana
Xeografía
Parte de	San Marino Historic Centre and Mount Titano (en)
Superficie	7,09 km²
Altitude	749 m
Comparte fronteira con	Fiorentino Borgo Maggiore, leste Acquaviva, noroeste Chiesanuova San Leo (pt)
Creación	301
Santo padrón	Mariño diácono
Organización política
• Xefe do goberno	Tomaso Rossini (en) (2018–)
Identificador descritivo
Código postal	RSM-47890
Fuso horario	UTC+01:00
ISO 3166-2	SM-07
Outro
Irmandado con	Scranton (pt) Rønne Rab (pt) (1968–) San Leo (pt) (1995–)
Páxina web	sanmarinosite.com…

É a terceira poboación do país, tras Borgo Maggiore e Dogana. Subdivisión de Serravalle) e tamén a cabeza do castello homónimo, cunha extensión de 7,09 km², que comprende aínda algunhas divisións como Murata.

A Cidade de San Marino está sita a 675 m sobre o nivel do mar, sobre o monte Titano, cuxa cima se acha a 749 m. O territorio do seu concello (castello) confina cos castelli de Acquaviva, Borgo Maggiore, Fiorentino e Chiesanuova e máis co concello (comune) italiano de San Leo.

Freguesías (curazie)

• Cà Berlone
• Canepa
• Casole
• Castellaro
• Montalbo
• Murata
• Santa Mustiola

A lenda atribúe a fundación da Cidade de San Marino en 301 a San Mariño. Logo de obter estatuto municipal no ano 1295, ampliou o seu territorio até chegar aos actuais confíns no 1463, despois de combater contra os Malatesta.

• O Palazzo Pubblico, de estilo neogótico, foi reconstruído sobre os alicerces do orixinario "Parva Domus Communis", polo arquitecto Francesco Azzurri, en (1894).
• A Basílica de San Marino.
• A Igrexa de San Francesco.
• A Pinacoteca-Museo, anexo á igrexa anterior, do século XIV.
• A Igrexa de San Pietro.
• O Museo do Estado.
• A Ara dei Volontari.
• O Teatro Titano, do XVIII.
• Poden visitarse tamén dúas das tres torres no monte Titano.

 

Centro histórico de San Marino e Monte Titano
Fortaleza de Guaita
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	San Marino
Localización	43°55′55″N 12°26′54″L / 43.93194, -12.44833
Tipo	Cultural
Criterios	III
Inscrición	2008 (32ª sesión)
Rexión da UNESCO	Europa e América do Norte
Identificador	1245
v c e

Desde 2008 o centro histórico foi inscrito pola UNESCO na lista do Patrimonio da Humanidade, formando parella co Monte Titano. O motivo exposto polo comité fala do "testemuño de continuidade dunha república libre desde o Medioevo". En pormenor foron inscritos no patrimonio: torres, murallas, portas e bastións, unha basílica neoclásica do ottocento, algúns conventos do XIV e XVI, o Teatro Titano do século XVIII e máis o Palazzo Pubblico do século XIX.

• Giuliano Gozi, político.

A cidade conta cun funicular que a comunica con Borgo Maggiore. A estrada principal é a SS 72, de 4 carrís en case todo o seu percorrido, e que a une directamente con Rimini.

Desde 1932 a 1944 funcionou o Ferrocarril Rimini-San Marino, completamente financiada pola Italia fascista de Benito Mussolini, logo dun acordo en 1927. Foi destruída o 26 de xuño de 1944, tras os bombardeos realizados pola Desert Air Force, durante a segunda guerra mundial. Foi desmontada entre 1958 e 1960.

•  
  Palazzo Pubblico de San Marino
•  
  Lo Stradone, a rúa principal da Cidade
•  
  A torre Guaita
•  
  A Fortaleza

Outros artigos

• Monte Titano

Ligazóns externas

• (en inglés) (en italiano) Castello de San Marino
• (en inglés) (en francés) (en italiano) Web da oficina turística de San Marino