فرهنگ لغت: مجموعه‌ای از واژه‌ها و معنای آن‌ها

واژه‌نامه با دانش‌نامه تفاوت دارد. در یک {واژه‌نامه} معمولاً، تنها به معنای واژه‌ها اکتفا می‌شود و اطلاعات دیگری (نظیر تاریخچه و ریشهٔ آن‌ها) داده نمی‌شود. افزون بر این، در واژه‌نامه‌ها تنها به واژه‌های عمومیِ یک زبان اشاره می‌شود، و اسم‌های خاص (مانند نام‌های جای‌ها و کسان) کمتر نوشته می‌شود. با این حال، مرز دقیقی بین واژه‌نامه و دانشنامه نمی‌توان تعیین کرد، و برخی کتاب‌ها به نوعی در هر دو طبقه جا می‌گیرند؛ مانند واژه‌نامهٔ دهخدا.

پیر بوردیو هر فرهنگ لغتی را حاوی سوگیری می‌داند و در این رابطه بر این عقیده است که تمام فرهنگ‌نامه‌ها، اعم از جامعه‌شناسی، انسان‌شناسی، فلسفه و غیره، اغلب زورگویانه هستند. او علت این امر را این می‌داند که آن‌ها در تظاهر به توصیف، در واقع به برخی واژه‌ها مشروعیت می‌دهند. او فرهنگ‌نامه‌ها را ابزارهایی می‌داند برای ساخت واقعیتی که مدعی ثبت آن‌اند، و مدعی است آن‌ها می‌توانند مؤلفان و مفاهیمی را که وجود ندارند به‌وجود بیاورند و، برعکس، دربارهٔ مفاهیم یا مؤلفانی که وجود دارند خاموش بمانند.

تاکنون فرهنگ لغات متعددی در ایران نوشته شده‌است. از مهم‌ترین فرهنگ‌های یک‌زبانهٔ فارسی، به ترتیبِ تاریخِ تألیف، می‌توان به این‌ها اشاره کرد:

•  
  دیکسیونر پشتو-انگلیسی
•  
  دیکسیونر کردی-ترکی
•  
  فرهنگ لغت‌های انگلیسی-انگلیسی و انگلیسی-فارسی
•  
  دیکسیونر اسپانیایی
•  
•  
  دیکسیونر اوروک - حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح

• فهرست فرهنگ‌های لغت فارسی
• دانشنامه