Irving Langmuir

Li ricevis la Nobel-premion pri kemio en 1932 pro sia laboro en kemio de surfacoj.

Irving Langmuir
Nobel-premiito
Persona informo
Naskiĝo	31-an de januaro 1881 (1881-01-31) en Broklino
Morto	16-an de aŭgusto 1957 (1957-08-16) (76-jaraĝa) en Woods Hole
Mortis per	kardivaskulsistema malsano vd
Lingvoj	angla vd
Ŝtataneco	Usono vd
Alma mater	Universitato de Göttingen • Fu Foundation School of Engineering and Applied Science • Springside Chestnut Hill Academy vd
Profesio
Okupo	fizikisto • kemiisto • akademiulo • meteologo vd
Laborkampo	kemio vd
Doktoreca konsilisto	Walther Nernst vd
Honorigoj Honorigoj Faraday Lectureship Prize • Nobel-premio pri kemio • Willard Gibbs-premio • Perkin Medal • Hughes Medal • Farado-Medalo • Rumford Prize • Nacia Inventista Halo de Famo • John J. Carty Award for the Advancement of Science • Holley Medal • Medalo Franklin • Fellow of the American Academy of Arts and Sciences • eksterlanda ano de la Reĝa Societo • William H. Nichols Medal • William H. Nichols Medal vd
Membrecoj Membrecoj Reĝa Societo de Londono • Reĝa Sveda Akademio de Sciencoj • Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj • Usona Nacia Akademio de Sciencoj • Leopoldina • Usona Asocio por la Altniveligo de Scienco • Usona Fizika Societo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

La plej fama publikaĵo de Langmuir estis lia artikolo de 1919 nome "The Arrangement of Electrons in Atoms and Molecules" (La aranĝoj de elektronoj en atomoj kaj molekuloj) en kiu, konstruanter sur la teorio pri la kuba atomo de Gilbert N. Lewis kaj sur la teorio pri la kemiaj ligoj de Walther Kossel, li skizis sian "koncentran teorion de atoma strukturo". Langmuir enkotiĝis en prioritata disputo kun Lewis pri tiu laboro; la prezenta lerteco de Langmuir estis ege responsa pri la popularigo de la teorio, kvankam la fido por la aŭtoreco de la teorio mem apartenas ĉefe al Lewis. Estante en General Electric el 1909 ĝis 1950, Langmuir progresis en variaj fakoj de fiziko kaj kemio, inventis la gas-plenigitan ampolon kaj la atomhidrogenan luton. La laboratorio "Langmuir Laboratory for Atmospheric Research" apud Socorro (Nov-Meksiko), estis tiel nomita liahonore, same kiel la gazeto de la "American Chemical Society" pri surfac-scienco nome Langmuir.