Diakono (greke: ὁ διάκονος aŭ ἡ διάκονος, servisto aŭ servistino; ἡ διακονία - la servado) indikas en kristanismo homojn, kiuj plenumas certan oficon en la eklezio.
En la Nova Testamento de la Biblio la termino, kaj en substantiva kaj en verba formo, ofte renkontiĝas. Origine ne temis pri jam fiksita funkcio: se doni nur kelkajn, elinter multaj ekzemploj (en la citaĵoj, ĉiuj laŭ traduko de Gerrit Berveling, ĉie renkontiĝas tiu sama greka termino en la originalo):
Origine diakono aŭ diakoni do povis indiki kaj Jesuon kaj la apostolojn kaj kiun ajn viron aŭ virinon en ties servado en la komunumo.
Jam baldaŭ tamen, certe jam ĉe Ignaco, en tiu tipo de kristana komunumo, kiun en teologio oni konas kiel fru-katolikismon, la diakoneco fariĝis pli malpli difinita funkcio de loka komunumo de kristanoj.
En la katolika eklezio, la posteno de diakono estas la plej malalta el la tri klerikaj oficoj: episkopo, pastro kaj diakono. Ofte la ordino je diakoneco estas antaŭŝtupo por pliposta pastriĝo. La diakono havas i.a. la rajton prediki kaj bapti.
Ĉar tradicie la pastrecon oni rezervas al nur viroj, la romkatolika eklezio ne (ne plu, laŭ kelkaj prefere: ankoraŭ ne) konas inajn diakonojn.
Depost la Dua Vatikana Koncilio ekzistas la tiel nomata daŭra diakoneco, t.e. ke viro, eĉ edziĝinta, povas fariĝi diakono kun la intenco resti diakono. Ofte tia diakono ricevas la pli malpli kompletan prizorgado-taskon pri loka paroĥo. Nur la sakramenton de la eŭkaristio li ne rajtas plenumi.
Katolika diakono devas promesi dum sia ordiniĝo:
Se la kandidato estas edzo, lia edzino devas promesi subteni lin en lia servado.
En Protestantismo, la plimultaj eklezioj konas la funkcion diakono, kutime por viroj kaj virinoj ambaŭ. La originon de la ofico kutime oni vidas en Agoj 6, kie estas enoficigitaj sep diakonoj. Tradicie oni vidis en ili homojn, kiuj zorgu pri malriĉuloj, vidvinoj aŭ aliaj bezonuloj. Nuntempe la ekzegezo sufiĉe diverĝas pri la interpretado: kelkaj kredas, ke ilia ĉefa tasko, male, estis prizorgi la celebradon de la manĝo de la Sinjoro.
Kiel ajn, tradicie multaj protestantaj eklezioj taskigis al la dianonoj (kaj oftege al diakoninoj!) la prizorgadon de orfejoj, maljunulejoj, malsanulejoj kaj ĝenerale la prizorgadon de l' malriĉuloj en la socio.
En luterana tradicio la diakonoj havas ankaŭ klaran taskon ĉe la predikado, kaj ĉe la religia edukado de l' junularo.
Kelkaj protestantaj eklezioj tute ne havas diakonojn, sed grandega estas la tradicio de la diakonisoj.
En ekumenaj rilatoj inter eklezioj de plej diversa strukturo la oficoj ofte estas inter la plej komplikaj temoj.
Kelkaj eklezioj, la Orientaj Ortodoksiaj Eklezioj, la Romkatolika kaj Prakatolika kaj similaj katolikaj eklezioj deiras de la koncepto de tiel nomata Apostola Tradicio de l' ordinado. Pastro devas esti ordinita de laŭrajta episkopo, kiu estis ordinita de laŭrajta episkopo ktp.
Aliaj eklezioj, simplige dirite: Protestantismo, deiras de la pastreco de ĉiuj fiduloj. En plej ekstrema formo tio povas implici, ke enoficigas la novan pastoron la laika prezidanto de l' loka membrokunveno (foje ĉe Menonitoj ekzemple); sed pli kutime nova pastoro estas ordinita de alta eklezia funkciulo, kelkfoje episkopo (ekzemple ĉe Unitarianoj en Rumanio aŭ ĉe pluraj Kalvinismaj eklezioj), alifoje alia alta funkciulo. Ĉe la Remonstrantoj tion faras la oficiala eklezia profesoro pri teologio, kiu ankaŭ gvidas la edukiĝon de novaj pastoroj.
Aliaj tradiciaj nomoj por ekleziaj funkcioj aŭ aferoj, devenaj kutime el la greka, estas aŭ estis ekzemple:
|
This article uses material from the Wikipedia Esperanto article Diakono, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). La enhavo estas disponebla laŭ CC BY-SA 4.0, se ne estas alia indiko. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Esperanto (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.