Sefardi

Pridjev "sefardski" i odgovarajuće imenice sefardi (jednina) i sefarda (množina) su izvedeni iz hebrejske riječi "Sefaradu", koja se odnosi na Španiju. Često se smatra da se njihov dolazak u Španiju dogodio ubrzo nakon što je babilonski kralj Nabukodonosor II osvojio Jerusalem i uništio hram 586. p.n.e. Sefardi se često dijele na Sefarde iz Španije i Portugala, i Mizrahim iz Sjeverne Afrike i Bliskog istoka. Riječ "Mizrahia" dolazi iz hebrejskog jezika i znači "istočnjak". Postoji mnogo preklapanja između Sefarda i Mizrahim. Do 1400. godine, na Iberijsko poluostrvo, Sjeverna Afrika i Bliski istok su bili pod kontrolom muslimana, koji su uglavnom Jevrejima dozvoljavali da se slobodno kreću po cijeloj regiji. Ova relativno blagonaklona vladavina omogućila je da se sefardski judaizam razvije. Nakon što su ediktom takozvanih "katoličkih vladara", Ferdinanda Aragonskog i Izabele od Kastilje, od 31. marta 1492. godine protjerani prvo iz Španije, potom i iz Portugala, iberijski Jevreji su utočište našli uglavnom u pokrajinama Osmanlijskog carstva. Sultan Sulejman Veličanstveni je prihvatio i zaštitio prognane, smatrajući ih vrijednim i konstruktivnim. Nakon pojedinačnih dolazaka, već početkom 16. vijeka, Jevreji se u Bosnu i Hercegovinu i Sarajevo u većem broju doseljavaju oko 1550. godine.

• Jevreji u Bosni i Hercegovini
• Jevreji