Май Вольфавіч Данцыг: мастак

Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі (1968). Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1973). Народны мастак Беларусі (1995). Кавалер ордэна Францыска Скарыны (2005).

Май Вольфавіч Данцыг
Май Данцыг, фота Яўгена Колчава, 2013
Дата нараджэння	27 красавіка 1930(1930-04-27)
Месца нараджэння	Менск, Менская акруга, БССР, СССР
Дата смерці	26 сакавіка 2017(2017-03-26) (86 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	мастак, дзеяч выяўленчага мастацтва, кераміст
Месца працы	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Жанр	індустрыяльны пейзаж, партрэт, тэматычная карціна
Вучоба	Маскоўскі дзяржаўны акадэмічны мастацкі інстытут імя В. І. Сурыкава[d] (1958) Мінскае мастацкае вучылішча (1952)
Мастацкі кірунак	рэалізм
Заступнікі	Віталь Цвірка
Уплыў	Пётр Пакаржэўскі[d], Віктар Цыплакоў[d] і Міхаіл Курылка[d]
Уплыў на	Ігар Бархаткоў, Анатоль Кузняцоў
Член у	Саюз мастакоў СССР
Прэміі	Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1968)
Узнагароды	Народны мастак Беларусі (1995)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Скончыў у 1952 годзе Мінскае мастацкае вучылішча, у 1958 годзе — Маскоўскі мастацкі інстытут імя Сурыкава. З 1958 года выкладаў у Беларускай акадэміі мастацтваў, з 1980 года — прафесар. З 1962 года ўваходзіў у праўленне Саюза мастакоў БССР.

З восені 1988 года да лета 2001 года старшыня Мінскага аб’яднання яўрэйскай культуры імя Ізі Харыка. У першай палове 1990-х гадоў займаўся праблемамі ўвекавечання памяці вязняў Мінскага гета як старшыня грамадскай камісіі па стварэнні мемарыяльнага комплексу. У 1995 г. уваходзіў у рэдкалегію газеты «Авив хадаш» (Мінск). Быў віцэ-прэзідэнтам Саюза беларускіх яўрэйскіх грамадскіх аб’яднанняў і абшчын.

 

Працаваў у розных жанрах станковага жывапісу. Сярод работ: тэматычныя карціны «Раніца новага Мінска» (1959), «Партызанскае вяселле» (1968), «Купалаўскія радкі» (1972), «Легенда Беларусі» (1975), «І памятае свет уратаваны…» (1985—1995); лірычныя пейзажы «Стары і новы Мінск» (1963), «Мой горад старажытны, малады» (1972), «Цішыня» (1976), «Бацькаўшчына мая» (1982), «Мая Лагойшчына» (1985), серыя «Віцебск — радзіма Шагала» (1994); нацюрморты «Бэз» (1962), «Аб Вялікай Айчыннай…» (1968), «Ялінка» (1971), «Палітра новабудоўляў» (1979; партрэты «Сталявар» (1956), «Кінарэжысёр Э. Клімаў» (1985), пісьменнікаў А. Адамовіча, Васіля Быкава (абодва 1986), А. Анікейчыка і інш. З твораў манументальнага жывапісу: мазаічнае пано «Партызанскі паход» у кінатэатры «Партызан» (1966), мазаіка ў гасцініцы «Юбілейная» (1969, з Б. Няпомняшчым) — абодва ў Мінску. Творам Данцыга былі ўласцівы арыгінальныя кампазіцыйныя рашэнні, драматургічнасць зместу. Канструктыўна-пластычнае валоданне колерам, спалучэнне прыёмаў манументальнага і станковага мастацтваў, метафарычнасці і канкрэтыкі дазвалялі яму ствараць яркія мастацкія вобразы, поўна раскрыць сваю творчую індывідуальнасць.