Генадзь Адольфавіч Кернес: украінскі палітык

Генадзь Адольфавіч Кернес
укр.: Геннадій Адольфович Кернес
5-ы гарадскі галава Харкава 24 лістапада 2010 — 16 снежня 2020 (в. а. з 18 сакавіка 2010)
Прэзідэнт	Віктар Януковіч
Папярэднік	Міхаіл Добкін
Пераемнік	Ігар Церахаў
Сакратар Харкаўскай гарадской рады 11 красавіка 2002 — 28 мая 2002
Прэзідэнт	Леанід Кучма
Папярэднік	Мікалай Пятрэнка
Сакратар Харкаўскай гарадской рады 26 сакавіка 2006 — 24 лістапада 2010
Прэзідэнт	Віктар Юшчанка Віктар Януковіч
Папярэднік	Марк Воранаў
Пераемнік	Аляксандр Новак
Нараджэнне	27 чэрвеня 1959(1959-06-27) Харкаў, Харкаўская вобласць, УССР, СССР
Смерць	16 снежня 2020(2020-12-16) (61 год) Шарытэ[d], Берлін, Германія
Месца пахавання	Другія гарадскія могілкі Харкава[d]
Бацька	Адольф Лазаравіч Кернес
Маці	Ганна Абрамаўна Кернес
Жонка	Аксана Уладзіміраўна Васіленка (колішняя жонка) Галіна Сяргееўна Прывалава (колішняя сужыцелька) Аксана Юр’еўна Гайсінская
Дзеці	Кірыл, Даніл
Нацыянальнасць	яўрэй
Партыя	Наша Украіна (2005) Партыя рэгіёнаў (2005—2014) Адраджэнне (2015—2019) Давярай справам (2019) Апазіцыйны блок (2019) Блок Кернеса — Паспяховы Харкаў (2020)
Адукацыя	Нацыянальная юрыдычная акадэмія імя Яраслава Мудрага Харкаўскі нацыянальны эканамічны ўніверсітэт імя Сямёна Кузняца
Навуковая ступень	кандыдат навук (2013)
Прафесія	чарцёжнік-канструктар слесар
Дзейнасць	палітык, дзяржаўны служачы
Вядомы як	Гепа
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

28 красавіка 2014 года падчас велапрабегу быў паранены стрэлам з агнястрэльнай зброі, які здзейсніў невядомы нападнік. Яго стан быў ацэнены як цяжкі. Пасля завяршэння паспяховага лячэння ў клініцы ў Ізраілі, куды быў дастаўлены пасля замаху, 17 чэрвеня 2014 года вярнуўся ў Харкаў і праз некаторы час вярнуўся да выканання абавязкаў.

Па меркаванні некаторых экспертаў, на працягу доўгага перыяду знаходжання на пасадзе ён захоўваў жорсткі прарасійскі палітычны курс; быў таксама прыхільнікам прэзідэнта Украіны Віктара Януковіча. Пасля яго ўцёкаў у Расію Кернес таксама схаваўся за ўсходняй мяжой Украіны (магчыма, у Расіі), аднак неўзабаве вярнуўся ў Харкаў. Пасля фарміравання новага ўрада ва Украіне, Кернес падтрымаў яго, захаваўшы пры гэтым пасаду мэра Харкавa. Не да канца, аднак, змяніў свае погляды — за два месяцы да замаху на сваё жыццё ён быў абвінавачаны празаходнімі палітыкамі Украіны ў заахвочванні сепаратызму. Служба бяспекі Украіны нават распачала супраць яго справу, абвінаваціўшы яго ў распальванні сепаратысцкіх настрояў. Аднак лічыцца, што ў апошнія тыдні перад замахам ён змякчыў сваю пазіцыю, падтрымаўшы тэрытарыяльную цэласнасць Украіны. На думку некаторых палітолагаў, дзякуючы супрацоўніцтву харкаўскіх эліт разам з Кернесам з цэнтральнай уладай, у горадзе, якім ён кіраваў, сепаратысты не змаглі заняць вялікую колькасць будынкаў дзяржаўных устаноў, у адрозненне ад сітуацыі, якая мела месца ў Данецку або Луганску. У сярэдзіне сакавіка прыхільнікі сепаратызму, аднак, захапілі штаб-кватэру аблсавета ў Харкаве, але неўзабаве былі з яе выцесненыя міліцыяй.

Нарадзіўся ў яўрэйскай сям’і: бацька — Адольф Лазаравіч Кернес (1934—2012), маці — Анна Абрамаўна Кернес (нар. 1935). Мае сястру. У 1976 годзе скончыў сярэднюю школу № 76 у Харкаве. Пасля школы атрымаў звальненне ад ваеннай службы ў арміі па артыкуле 7-Б (шызафрэнія).

Адукацыю прадоўжыў у Нацыянальнай Юрыдычнай акадэміі Украіны ім. Яраслава Мудрага (укр. Національна юридична академія України ім. Ярослава Мудрого), далей вывучаў права ў Харкаўскім дзяржаўным эканамічным універсітэце (укр. Харківський державний економічний університет), які скончыў са ступенню магістра дзяржаўнага кіравання.

Быў жанаты з Аксанай Гайсінскай, дачкой былога намесніка генеральнага пракурора Украіны, былога пракурора Кіева Юрыя Гайсінскага.

Да пачатку палітычнай кар’еры Кернес стаяў на чале арганізаванай злачыннай групы ў Харкаўскім рэгіёне. Ён быў пакараны за крадзеж і падман.

Да таго, як уладкавацца на працу ў мясцовае самакіраванне, ён займаўся бізнесам, будучы, сярод іншага, старшынёй савета дырэктараў буйной кампаніі. У 1998 годзе быў абраны ў гарадскую раду Харкава па 23 выбарчай акрузе. У гарадской радзе ён заснаваў і ўзначаліў нефармальную апазіцыйную групу «Новы Харкаў — новыя магчымасці», якая супрацьстаяла тагачаснай уладзе. На мясцовых выбарах 2002 года ён атрымаў падтрымку больш за 90% выбаршчыкаў у акрузе.

З 11 красавіка па 28 мая 2002 года займаў пасаду сакратара харкаўскай гарадской рады.

У 2004 годзе ён падтрымаў Аранжавую рэвалюцыю.

У 2005 годзе ўступіў у Партыю рэгіёнаў. Праз год ён правёў выбарчую кампанію на пасаду мэра для свайго сябра і калегі Міхаіл Добкін, які выйграў выбары. Сам Генадзь Кернес стаў сакратаром харкаўскай гарадской рады. Ён займаў гэтую пасаду з 26 сакавіка 2006 па 24 лістапада 2010 года.

18 сакавіка 2010 года Міхаіл Добкін узначаліў аблдзяржадміністрацыю. У той жа дзень Генадзь Кернес быў прызначаны часовым выканаўцам абавязкаў мэра Charkowa. Гэтую функцыю ён выконваў да мясцовых выбараў, якія адбыліся ў кастрычніку таго ж года. 31 кастрычніка 2010 года быў абраны мэрам Харкава. На выбарах, атрымаўшы 30,09% галасоў (голас за яго аддалі 130 352 выбаршчыкі), ён апярэдзіў бліжэйшага суперніка, кандыдата ад апазіцыі Арсена Авакава, за якога прагаласавалі 29,46% выбаршчыкаў (127 608 галасоў). 24 лістапада 2010 года ён быў прыведзены да прысягі і пачаў выконваць абавязкі кіраўніка адміністрацыі. Як мэр Харкава, ён паабяцаў правесці вельмі шырокія рэформы, унесці значны ўклад у развіццё горада і дабрачыннай дзейнасці.

28 жніўня 2013 года абараніў доктарскую працу па тэме: „Mеханізмы ўплыву рэгіянальнай эліты на дзяржаўнае кіраванне Украіны” (укр. Механізми впливу регіональної еліти на державне управління України).

22 лютага 2014 года ў Харкаве адбылося сабранне прарасійскай арганізацыі «Украінскі фронт». Людзі, якія сабраліся, абвясцілі аб узяцці на сябе адказнасці за ахову канстытуцыйнага парадку на тэрыторыі паўднёвага ўсходу Украіны. Яны сцвярджалі, што падзеі ў Кіеве прывялі да паралічу цэнтральнай улады і дэстабілізацыі дзяржавы. Арганізатары мітынгу выступалі за ўвядзенне федэратыўнага ладу з паўаўтаномнымі рэгіёнамі ва Украіне. Асноўнымі прадстаўнікамі гэтай прапановы былі губернатар Харкаўскай вобласці Міхаіл Добкін і мэр Харкава — Генадзь Кернес. У выніку Служба бяспекі Украіны распачала справу супраць гэтых палітыкаў, абвінаваціўшы іх у распальванні сепаратысцкіх настрояў.

28 красавіка 2014 года падчас язды на веласіпедзе ў паўночнай частцы Харкава Кернес быў паранены з агнястрэльнай зброі невядомым стрэлкам, які страляў ззаду (стралялі з суседняга лесу). Каля 11:30 па мясцовым часе яго даставілі ў харкаўскую бальніцу. Пасля двухгадзінны аперацыі ўрач, які яе праводзіў, паведаміў, што стан Кернеса цяжкі, што мае прамую сувязь з тым, што ён мае пашкоджаную дыяфрагму; пашкоджаны таксама ўнутраныя органы — куля прабіла лёгкае і пячонку.

29 красавіка 2014 года намеснік мэра Харкава па пытаннях аховы здароўя і сацыяльнай абароны Святлана Гарбунова-Рубан пацвердзіла інфармацыю аб этапаванні Кернеса ў Ізраіль, што звязана з вялікім вопытам работы ізраільскіх урачоў у лячэнні цяжкіх агнястрэльных раненняў.

У Кернеса было трое дзяцей. Ён быў прыхільнікам здаровага ладу жыцця. Актыўна займаўся спортам (яго захапленнем быў бег па перасечанай мясцовасці).