Адміністрацыйны Падзел Латвіі

З 1 ліпеня 2009 па 1 ліпеня 2021 Латвія была падзелена на 110 краёў і 9 гарадоў рэспубліканскага падпарадкавання (лат.: republikas pilsētas).

Да 1 ліпеня 2009 года Латвія была падзелена на 26 раёнаў і 7 гарадоў рэспубліканскага падпарадкавання.

Адміністрацыйны падзел да 1 ліпеня 2009 года

Пры стварэнні Латвійскай Рэспублікі было захавана дзяленне тэрыторыі на паветы (падпадзяляліся на гарады і воласці); для мэт выбараў у Сойм краіна дзялілася на пяць выбарчых акругаў. У Латвійскай ССР у канцы 1949 г. паветы былі заменены 58 раёнамі  ; існавалі таксама гарады рэспубліканскага падпарадкавання. Кароткачасова ўводзілася абласное дзяленне (1952—1953, гл. Рыжская вобласць, Ліепайская вобласць, Даўгаўпілская вобласць). Да канца 1960-х гг. колькасць раёнаў (дзяліліся на сельсаветы і гарады раённага падпарадкавання) скарацілася да 26 і стабілізавалася.

Раёны

• Айзкраўкльскі
• Алуксненскі
• Балвскі
• Баўскі
• Валміерскі
• Валкскі
• Вэнтспілскі
• Гулбенскі
• Даўгаўпілскі
• Дабельскі
• Екабпілскі
• Ялгаўскі
• Краслаўскі
• Кулдыгскі
• Ліепайскі
• Лімбажскі
• Лудзенскі
• Мадонскі
• Огрскі
• Прэйльскі
• Рыжскі
• Рэзэкнэнскі
• Салдускі
• Талсінскі
• Тукумскі
• Цэсіскі

Гарады рэспубліканскага падпарадкавання

• Рыга
• Вэнтспілс
• Даўгаўпілс
• Елгава
• Ліепая
• Рэзэкнэ
• Юрмала

Адміністрацыйная рэформа ў Латвіі

19 снежня 2008 года ўрад Латвіі пастанавіў: у Латвіі замест ранейшых 553 самакіраванняў (раёнаў, валасцей і г. д.) былі створаны 109 краёў або навадаў (лат.: novads,) і дзевяць рэспубліканскіх гарадоў .

Новая карта складзена па наступных прынцыпах. Краем (навадом) лічыцца тэрыторыя, на якой пастаянна пражываюць па меншай меры 4 тыс. чалавек, а ў краеўтваральным горадзе або пасёлку — не менш за 2 тысячы. Адлегласць ад адміністрацыі краю да любога населенага пункта ў ім не павінна перавышаць 50 кіламетраў. Праўда, у кожным правіле ёсць свае выключэнні. Так, самымі маленькімі бакамі Латвіі стануць Балтынаўскі (1420 жыхароў) і Алсунгскі (1730). Самымі ж вялікімі — Огрскі (38 тыс. чалавек) і Талсінскі (35 тыс. чалавек).) краю.

Гэтая рэформа, нягледзячы на сваё афіцыйнае завяршэнне да 1 ліпеня 2009 года, крытыкуецца як незавершаная. Лічыцца, што такі нераўнамерны падзел тэрыторый дазваляе забяспечыць выбарнасць патрэбнай колькасці дэпутатаў у Сейм Латвіі ад «стратэгічных» мясцовасцяў, дзе падтрымка кіруючых партый мацней. І наадварот, зменшыць колькасць дэпутатаў з рэгіёнаў, вядомых сваёй апазіцыйнасцю .

З 1 ліпеня 2009 года да ліку гарадоў рэспубліканскага падпарадкавання дадаліся Екабпілс і Валміера .

У канцы 2010 года дадаўся Мерсрагскі край, які стаў новым, 110 латвійскім краем.

Пасля рэформы 2009 года спіс рэспубліканскіх гарадоў выглядаў наступным чынам:

Гл. таксама: Колькасць і этнасклад насельніцтва краёў і гарадоў рэспубліканскага значэння Латвіі

Рэспубліканскія гарады і краі, якія ўключаюць воласці і краёвыя гарады

Краі Латвіі складаюцца з валасцей і краявых гарадоў.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел з 1 ліпеня 2021 года

22 чэрвеня 2020 года прэзідэнт Латвіі Эгілс Левітс падпісаў Закон аб адміністрацыйных тэрыторыях і паселішчах. Пасля некалькіх паправак у рэдакцыі закона з 1 ліпеня 2021 года быў устаноўлены наступны адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел Латвіі  :

Гл. таксама

• Статыстычныя рэгіёны Латвіі
• Гісторыка-культурныя вобласці Латвіі