Хімічная Зброя

Уключае хімічныя боепрыпасы аднаразовага выкарыстання (артылерыйскія снарады, авіяцыйныя бомбы, міны, шашкі і іншыя) і шматразовага (так званыя хімічныя баявыя прылады — выліўныя авіяцыйныя прылады, тэрмамеханічныя і механічныя генератары і іншае).

Сродкі дастаўкі хімічнай зброі: авіяцыя, ракеты, артылерыя. Паражальная дзейнасць хімічнай зброі заснавана на таксічных уласцівасцях хімічных злучэнняў, якія знаходзяцца ў парападобным, вадкім або арэазольным стане, могуць пранікаць у арганізм цераз органы дыхання, скурнае покрыва, слізістыя абалонкі, страўнікавы тракт. Хімічная зброя можа быць выкарыстана для паражэння жывой сілы, заражэння мясцовасці, узбраення, баявой тэхнікі і розных тылавых аб'ектаў. Ад іншых відаў зброі адрозніваецца: высокай таксічнасцю, што дазваляе малымі дозамі выклікаць значныя страты ў стане праціўніка; вялікай пранікальнасцю ў розныя збудаванні, ваенную тэхніку; складанасцю своечасовага выяўлення наяўнасці выкарыстання атрутных рэчываў, распазнання іх тыпу, вызначэння тэрміну дзеяння.

Упершыню хімічная зброя была выкарыстана ў Першую сусветную вайну германскімі войскамі 22 красавіка 1915 года ў раёне горада Іпр (Бельгія), якія ажыццявілі хімічную атаку з ужываннем хлору.

Выкарыстанне хімічнай зброі забаронена Жэнеўскім пратаколам 1925 года. У 1993 годзе ў Парыжы прынята канвенцыя аб забароне распрацоўкі, вытворчасці, назапашвання і выкарыстання хімічнай зброі і яе знішчэнні (уведзена ў дзеянне ў красавіку 1997 года).

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).