Пінск Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя І Кляштар Камуністаў

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя
Краіна	Беларусь
Места	Пінск
Каардынаты	52°07′11.60″ пн. ш. 26°06′55.07″ у. д. / 52.1198889° пн. ш. 26.1152972° у. д. / 52.1198889; 26.1152972 26°06′55.07″ у. д. / 52.1198889° пн. ш. 26.1152972° у. д. / 52.1198889; 26.1152972
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Пінская дыяцэзія
Архітэктурны стыль	барока
Дата заснаваньня	XVII ст.
Дата скасаваньня	1960
Статус	Ахоўная зона
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў на мапе Беларусі Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў — помнік архітэктуры XVIII ст. у Пінску. Знаходзіцца ў прадмесьці Караліне, на гістарычнай Альбрэхтаўскай вуліцы. Твор архітэктуры барока. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Комплекс складаўся з мураванага касьцёла, драўляных кляштарнага корпуса і гаспадарчых пабудоваў. У наш час у будынку касьцёла разьмяшчаецца канцэртавая заля.

Вялікае Княства Літоўскае

 

У 1695 годзе маршалак вялікі Ян Караль Дольскі і яго жонка Ганна ахвяравалі пляц і 50 000 злотых на заснаваньне ў Пінску кляштару камуністаў. Неўзабаве на гэтыя сродкі збудавалі драўляныя касьцёл і кляштарны корпус.

У 1770 годзе на месцы драўлянага пачалося будаваньне мураванага касьцёла, завершанае ў асноўным да 1782 году. У 1784 годзе адбылося асьвячэньне касьцёла.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

 

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Пінск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзейнічаць. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі кляштар. З гэтага часу касьцёл дзейнічаў як прыпісны.

У 1860 годзе касьцёл адрамантавалі і пераасьвяцілі пад тытулам Найсьвяцейшай Тройцы.

Найноўшы час

У 1960-я гады савецкія ўлады зачынілі касьцёл.

Касьцёл — 1-нэфавая базыліка без вылучанай апсыды. За галоўным алтаром нэфа разьмяшчаюцца закрысьціі. Таўшчыня муроў у асобных месцах перавышае 2 м. Бакавыя сьцены праразаюцца невялікімі аркавымі вокнамі і падзяляюцца лапаткамі. З боку галоўнага фасаду да касьцёла далучаецца 2-ярусная званіца з шатровым дахам і купалам. Яе ўпрыгожваюць пілястры і нішы.

Усярэдзіне заля перакрываецца высокімі крыжовымі скляпеньнямі. У нартэксе касьцёла разьмяшчаюцца галерэя (хоры) і сходы, умураваныя ў моцную сьцяну званіцы. Дэкаратыўная аздоба інтэр’еру не захавалася.

Гістарычныя здымкі

• Старыя здымкі
•  
  1913 г.
•  
  1914 г.
•  
  1914 г.
•  
  1916 г.

•  
  1921
•  
  1921 г.
•  
  да 1939 г.
•  
  да 1939 г.

•  
  да 1939 г.
•  
  да 1939 г.
•  
  да 1939 г.
•  
  да 1939 г.

Сучасныя здымкі

• Сучасны стан
•  
  Агульны выгляд
•  
  Агульны выгляд
•  
  Галоўны фасад
•  
  Уваход

• Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0

Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  112Г000534

• Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў у Пінску, Radzima.org