В: кірылічная літара

Паходзіць з кірыліцкай В («вѣдѣ»). Славянскае й грэцкае В вымаўляюцца па-рознаму. У сучаснай беларускай мове абазначае звонкія губна-зубныя гукі («в») і («в’»), а таксама на канцы словаў пераходзіць ва «ў» («траўка», «любоў»). Ужываецца ў пісьмовых скаротах — ВНУ. Пры клясіфікацыі мае значэньне «трэці» (група «в»).

Літара кірыліцы В
Вв
Выява
◄  Я А Ә Б В Г Ґ Д Ђ  ►
Беларускі альфабэт:
◄ Ю Я А Б В Г Ґ Д Дж ►
У лацінцы	V · v
Зьвесткі
Тып	асноўная кірыліца, альфабэтны;
Гук	[v], [f], [u̯], [β], [ʋ], [w]
Кадаваньне
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter ve cyrillic small letter ve
Юнікод	В: U+0412 в: U+0432
HTML	В‎: В, В в‎: в, в
UTF-16	В‎: 0x412 в‎: 0x432
URL-код	В: %D0%92 в: %D0%B2
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах В мае значэньне лічбы — 2. Сёньня пры клясыфікацыі мае значэньне «трэці» (група «в»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 2 в).