Патры́к Мадыяно́ (па-француску: Patrick Modiano; нар.
30 ліпеня 1945, Булёнь-Біянкур) — францускі пісьменьнік і сцэнарыст. Ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па літаратуры (2014).
Патрык Мадыяно | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | 30 ліпеня 1945[…] (78 гадоў)
|
Бацькі | Albert Modiano[d] Люіза Калпэйн[d] |
Сужэнец | Дамінік Зэрфус[d] |
Дзеці | Мары Мадыяно[d] і Зіна Мадыяно[d] |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | сцэнарыст, пісьменьнік, драматург, пясьняр, эсэіст |
Гады творчасьці | 1968 — цяпер |
Жанр | раман, біяграфія і дзіцячая літаратура[d] |
Мова | француская мова |
Узнагароды | Ганкураўская прэмія[d] (1978) прэмія Чына дэль Дука[d] (2010) прэмія Ражэ Нім’е[d] (1968) прэмія Фэнэона[d] (1968) Гран-пры Францускай акадэміі за раман[d] (1972) Прыз кнігагандляроў[d] (1976) прэмія прынца Манацкага[d] (1984) Вялікая літаратурная прэмія Поля Марана[d] (2000) прэмія Жана Манэ[d] (2002) прэмія Нацыянальнай бібліятэкі Францыі[d] (2011) прэмія SWR „Сьпіс найлепшых пісьменьнікаў“[d] (2010) Аўстрыйская дзяржаўная прэмія па эўрапейскай літаратуры (2012) Grand prix national des Lettres[d] |
https://lereseaumodiano.blogspot.com/ |
Нарадзіўся ў сям’і францускага камэрсанта габрэйскага паходжаньня Альбэра Мадыяно, са старога роду салёнікскіх сэфардаў, і флямандзкай камічнай актрысы Люізы Калпейн(fr). Бацькі пазнаёміліся восеньню 1942 году ў акупаваным немцамі Парыжы, у лютым 1944 году яны ажаніліся. Пад акупацыяй бацька займаўся нелегальным гандлем, жыў з фальшывымі дакумэнтамі; маці выступала перад акупацыйнымі войскамі. Брат Патрыка — Рудзі, памёр дзесяцігадовым у 1957 годзе, да 1982 году пісьменьнік прысьвячаў яму ўсе свае раманы. Бацькі разышліся на пачатку 1960-х гадоў.
Вучыўся ў парыскім Ліцэі Генрыха IV, дзе адным з выкладчыкаў быў сябра яго маці Раймон Кено, які далучыў Мадыяно да літаратурнага кола выдавецтва «Галімар», працягваў адукацыю ў ансійскіх ліцэі і каледжы.
У 1970 годзе ажаніўся з Дамінік Зэрфюс, дачкой вядомага архітэктара Бернара Зэрфюса; мае дзьвюх дачок — Зіну (1974 г.н.), кінарэжысэра, і Мары(fr) (1978 г.н.), літаратара і сьпявачку.
Быў чальцом журы Канскага кінафэстывалю (2000).
Яшчэ падчас вучобы ў Ліцэі Гэнрыха IV далучыўся да літаратурнага кола выдавецтва «Галімар». Першы раман «Плошча Зоркі» (1968) адразу прынёс Мадыяно вядомасьць.
Да найбольш вядомых раманаў П. Мадыяно належаць «Плошча Зоркі» (1968), «Віла Журба» (1975), «Вуліца Цёмных Крамак» (1978), «Зьніклы квартал» (1985), «З глыбіні забыцьця» (1996), «Дора Брудэр» (1997), «Далягляд» (2010).
Практычна ўсе творы пісьменьніка аўтабіяграфічныя і/або зьвязаныя з тэмай акупацыі Францыі часоў 2-й сусьветнай вайны. У сваім інтэрвію ў кастрычніку 1975 году П. Мадыяно кажа, што «апантаны перадгісторыяй, мінулым», а «мінулае — гэта смутная і ганебная эпоха акупацыі». «Мой сюжэт — час», — дадаў ён у інтэрвію газэце «Монд» (ад 24 мая 1973 году).
Пры гэтым Мадыяно заяўляе: «Акупацыя ў маіх раманах мае мала агульнага з сапраўднымі 40-мі гадамі. Я ствараю атмасфэру, якая нагадвае акупацыю, але ўрэшце ня так ужо і да яе і падобна… У маіх першых трох раманах я апісваў не гістарычныя падзеі, а нявернае сьвятло маіх вытокаў». Францускі крытык Ж. Брэнэр піша, што «вядомая памяць Мадыяно — на праўдзе прадукт яго ўяўлення».
Героі Мадыяно заняты пошукамі вытокаў, каранёў, вывучэньнем мінулага для самапазнаньня. Гэта пакаленьне непрыкаяных, «лішніх» людзей. З творчасьцю Мадыяно зьвязваюць распаўсюджваньне моды на стыль «рэтра» і адмову ад палітычнай актуальнасьці.
У раманах Мадыяна ствараецца пачуцьцё ірэальнасьці, хуткацечнасьці, двухсэнсавасьці і таямнічасьці бягучых падзей. Ён любіць выводзіць герояў, які ўспамінаюць, вывучаюць і расьсьледуюць свае мінулае.
Пісьменьнік звычайна не клапоціцца праўдападобнасьцю і матывацыяй дзеяньняў пэрсанажаў, затое апантаны дасьледаваньнем часу і ролі мастацтва, прызнаецца ў любові да Парыжу і сілы клясычнай мовы, якая дысцыплінуе.
Мадыяно карыстаецца і парадуе ў сваёй творчасьці стыль і прыёмы шмат якіх францускіх пісьменьнікаў (Шатабрыян, Рэмбо, Русо, «новы раман» і рэгіяналісцкая літаратура), але найперш — Пруста і Сэліна.
У 2014 годзе стаў ляўрэатам Нобэлеўскай прэміі па літаратуры. У заяве Нобэлеўскага камітэту адзначана, што прэмія прысуджана «за мастацтва памяці, дзякуючы якому ён выявіў самы неспасьціжны лёс людзей і раскрыў жыцьцёвы свет чалавека часоў акупацыі».
Творы Мадыяно пераклалі на шмат якія мовы сьвету, іх ілюстравалі вядомыя мастакі (Сэмпэ, Жэрар Гаруст і інш.), ня раз экранізавалі.
П. Мадыяно аўтар 30 раманаў і сцэнарыяў, 9 твораў было экранізавана. Сам Мадыяно адзін разь зьняўся ў другаплянавай ролі ў фільме «Генеалогія злачынства» (Généalogies d'un crime).
This article uses material from the Wikipedia Беларуская (тарашкевіца) article Патрык Мадыяно, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Зьмест даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначанае іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (тарашкевіца) (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.