আমাৰ ঘৰ: অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ (১৯৫৯)

এই সামাজিক ছবিখনত ঘাইকৈ দেখুওৱা হৈছে যে মাহীমাক মাত্ৰেই বেয়া নহয় আৰু দেখুওৱা হৈছে সমাজৰ ওপৰত ফটিকাৰ কু-প্ৰভাৱ।

প্ৰথমা পত্নীৰ বিয়োগৰ পিছত প্ৰদীপৰ ঘৰ নকৈ পোহৰাবলৈ দীপালীৰ প্ৰৱেশ ঘটিল। চাৰিমহীয়া কেঁচুৱা মণ্টিক দীপালীৰ হাতত গতাই প্ৰদীপ নিশ্চিত হ’ল। দীপালীয়েও নিজৰ সন্তানৰ দৰে মণ্টিক বুকুৰ মাজত সুমুৱাই ল’লে। ঘৰখনৰ সকলোৱে ন-বোৱাৰীৰ প্ৰশংসাত পঞ্চমুখ। কেইদিনমান পিছত দীপালীৰ কোলালৈ আহিল এজনী ছোৱালী- মাইনা।

মসৃণ গতিত গৈ থকা সংসাৰখনত কেনা লগালে বলেনে। নেফাত কেইবছৰমান ঠিকাদাৰী কৰি চহৰলৈ উভতি আহিছে প্ৰদীপৰ বন্ধু বলেন। বলেনৰ সংস্পৰ্শত প্ৰদীপে মদ আৰু জুৱাত হাত দিলে। ঘৰত অশান্তি আৰম্ভ হ’ল। জুৱা-মদৰ পইচা গোটাবলৈ ঘৰৰ দুই এপদ বস্তুও বিক্ৰী কৰা আৰম্ভ হৈ গ’ল। অৱস্থা এনেকুৱাহে হ’লগৈ যে দীপালীয়ে মাইনাক লৈ দেউতাৰ ঘৰলৈ গুছি যাবলৈ বাধ্য হৈ পৰিল। মাহীমাক বুলিয়ে প্ৰদীপে মণ্টিক নিবলৈ নিদিলে।

কিন্তু মণ্টি আৰু দীপালীয়ে ইজনে-সিজনক জানো এৰি থাকিব পাৰিলে? প্ৰদীপৰ হেজাৰ বাধা-ভাবুকিকো নেওচি মণ্টি বাৰে বাৰে দীপালীৰ ওচৰ পায়গৈ। অৱশেষত প্ৰদীপৰ সংশোধন হ’ল। মদ আৰু জুৱাৰ পৰা আঁতৰি অহাৰ শপত খালে। দীপালী মণ্টি-মাইনাক লৈ পুনৰ আপোন ঘৰলৈ উভতি আহিল।

সংগীত পৰিচালনা ব্ৰজেন বৰুৱাৰ। তেওঁক সহযোগ কৰিছে ৰমেন বৰুৱাই। চাৰিজন ভিন্ন ভিন্ন গীতিকাৰে ছবিখনৰ বাবে চাৰিটা গীত লিখিছে। এইখন ছবিৰ বাবেই পদ্ম বৰকটকীয়ে প্ৰখমবাৰৰ বাবে চলচ্চিত্ৰীয় গীত ৰচনা কৰে।