บรรษัทแพร่ภาพกระจายเสียงอังกฤษ

2465">พ.ศ. 2465 โดยนายจอห์น รีท มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่บรอดคาสติงเฮาส์ในกรุงลอนดอน และมีศูนย์ผลิตรายการอยู่ที่เมืองซอลฟอร์ด เบลฟัสต์ เบอร์มิงแฮม บริสตอล คาร์ดิฟฟ์ และกลาสโกว์ รวมทั้งยังมีศูนย์ผลิตรายการย่อยอีกจำนวนมากอยู่ทั่วอังกฤษ บีบีซียังเป็นองค์กรด้านสถานีวิทยุและโทรทัศน์แห่งชาติที่เก่าแก่ที่สุดและยังเป็นสถานีออกอากาศที่ใหญ่ที่สุดในโลก โดยมีพนักงานจำนวนกว่า 23,000 คน

บรรษัทแพร่ภาพกระจายเสียงอังกฤษ

ตราเครื่องหมายของบีบีซี (ตั้งแต่วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2564)
ชื่อท้องถิ่น	British Broadcasting Corporation
ประเภท	รัฐวิสาหกิจ โดยได้รับพระบรมราชานุญาต
อุตสาหกรรม	สื่อสารมวลชน
ก่อนหน้า	บริษัทแพร่ภาพกระจายเสียงอังกฤษ (British Broadcasting Company)
ก่อตั้ง	18 ตุลาคม พ.ศ. 2465 (101 ปีที่แล้ว) ในนามบริษัทแพร่ภาพกระจายเสียงอังกฤษ 1 มกราคม พ.ศ. 2470 (97 ปีที่แล้ว) ในนามบรรษัทแพร่ภาพกระจายเสียงอังกฤษ
ผู้ก่อตั้ง	รัฐบาลในสมเด็จฯ
สำนักงานใหญ่	บรอดคาสติงเฮาส์ ถนนพอร์ตแลนด์ กรุงลอนดอน , สหราชอาณาจักร
พื้นที่ให้บริการ	ทั่วโลก
บุคลากรหลัก	ริชาร์ด ชาร์ป (ประธาน) ทิม เดวี (ผู้อำนวยการ)
ผลิตภัณฑ์	เว็บท่า การแพร่สัญญาณ เว็บท่า
บริการ	โทรทัศน์ วิทยุ ออนไลน์
รายได้	5,064 พันล้านปอนด์สเตอร์ลิง (พ.ศ. 2564)
รายได้จากการดำเนินงาน	290 ล้านปอนด์ (พ.ศ. 2564)
รายได้สุทธิ	227 ล้านปอนด์ (พ.ศ. 2564)
สินทรัพย์	2.11 พันล้านปอนด์ (พ.ศ. 2564)
เจ้าของ	บริษัทมหาชน
พนักงาน	22,219 คน (พ.ศ. 2564)
เว็บไซต์	bbc.co.uk bbc.com

บีบีซีเป็นหน่วยงานด้านสถานีวิทยุและโทรทัศน์ที่จัดตั้งขึ้นโดยได้รับพระบรมราชานุญาต (Royal Charter) และดำเนินกิจการตามข้อตกลงกับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม สื่อ และกีฬา การดำเนินงานของบรรษัทได้รับการอุดหนุนด้านการเงินเป็นหลักจากค่าธรรมเนียมการรับชมโทรทัศน์ซึ่งเรียกเก็บจากครัวเรือน บริษัท และองค์กรทุกแห่งในสหราชอาณาจักรที่ใช้อุปกรณ์ใด ๆ ก็ตามในการรับชมการแพร่ภาพโทรทัศน์ รัฐบาลสหราชอาณาจักรเป็นผู้กำหนดอัตราค่าธรรมเนียมดังกล่าวโดยได้รับความเห็นชอบจากรัฐสภา

การกำเนิดของการกระจายเสียงของอังกฤษ ค.ศ. 1920 ถึง 1922

การถ่ายทอดสดสาธารณะครั้งแรกของสหราชอาณาจักรเกิดขึ้นจากโรงงานของบริษัทวิทยุโทรเลขมาร์โกนี ในเมืองเชล์มสฟอร์ด ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1920 โดยได้รับการสนับสนุนจาก ไวเคานต์นอร์ทคลิฟ (Lord Northcliffe) แห่งหนังสือพิมพ์เดลีเมล์ และดำเนินรายการโดย เนลลี เมลบา (Dame Nellie Melba) นักร้องเสียงโซปราโนที่มีชื่อเสียงชาวออสเตรเลีย การออกอากาศของเมลบาดึงดูดจินตนาการของผู้คนและเป็นจุดเปลี่ยนในทัศนคติต่อวิทยุของสาธารณชนชาวอังกฤษ อย่างไรก็ตาม ความกระตือรือร้นของสาธารณชนนี้ไม่ได้ถูกยอมรับในแวดวงทางการที่มองว่าการออกอากาศดังกล่าวขัดขวางการสื่อสารทางการทหารและพลเรือนที่สำคัญ ในช่วงปลายปี ค.ศ. 1920 ความกดดันจากหน่วยงานเหล่านี้และความไม่สะดวกใจในหมู่เจ้าหน้าที่ของที่ทำการไปรษณีย์ทั่วไป (General Post Office) ซึ่งเป็นหน่วยงานออกใบอนุญาต ก็เพียงพอแล้วที่จะนำไปสู่การห้ามการออกอากาศที่เชล์มสฟอร์ดต่อไป

แต่ในปี ค.ศ. 1922 ที่ทำการไปรษณีย์ทั่วไปได้รับคำขอใบอนุญาตออกอากาศเกือบ 100 รายการ และทำการยกเลิกการสั่งห้ามเมื่อมีการเกิดขึ้นของสมาคมไร้สาย 63 แห่งซึ่งมีสมาชิกมากกว่า 3,000 ราย ด้วยความกังวลและพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการขยายตัวที่วุ่นวายแบบเดียวกับที่เคยมีประสบการณ์ในสหรัฐอเมริกา หน่วยงานที่ทำการไปรษณีย์ทั่วไปเสนอว่าจะออกใบอนุญาตกระจายเสียงให้กับบริษัทที่กลุ่มผู้ผลิตเครื่องรับไร้สายชั้นนำเป็นเจ้าของร่วมกัน ซึ่งรู้จักกันในชื่อบริษัทแพร่ภาพกระจายเสียงอังกฤษ (British Broadcasting Company Ltd.) จอห์น รีท (John Reith) ได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการทั่วไปในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1922 ไม่กี่สัปดาห์หลังจากที่บริษัททำการออกอากาศครั้งแรกอย่างเป็นทางการ ลีโอนาร์ด สแตนตัน เจฟเฟอรีส์ (Leonard Stanton Jefferies) เป็นผู้อำนวยการด้านดนตรีคนแรก บริษัทจะได้รับเงินทุนจากค่าภาคหลวงในการขายชุดรับสัญญาณไร้สายของบีบีซีจากผู้ผลิตในประเทศที่ได้รับอนุมัติ ขณะนั้นบีบีซีตั้งเป้าที่จะปฏิบัติตามแนวปฏิบัติของรีท คือเพื่อ "แจ้งข่าว ให้ความรู้ และให้ความบันเทิง"

ค.ศ. 1922–1939

 

ค.ศ. 1939–2000

 

ค.ศ. 2011–ปัจจุบัน

 

บีบีซีให้บริการกระจายเสียงและแพร่ภาพตลอดจนสื่อประสม ผ่านช่องทางต่าง ๆ ดังนี้

1. ข่าวบีบีซี (BBC News)
2. วิทยุบีบีซี (BBC Radio)
3. โทรทัศน์บีบีซี (BBC Television)
4. เว็บไซต์บีบีซี (www.bbc.co.uk)

•  
  สัญลักษณ์ยุคแรก ใช้ตั้งแต่ ค.ศ. 1958 จนถึง ค.ศ. 1963
•  
  สัญลักษณ์ยุคที่สอง ใช้ตั้งแต่ ค.ศ. 1963 จนถึง ค.ศ. 1971
•  
  สัญลักษณ์ยุคที่สาม ใช้ตั้งแต่ ค.ศ. 1971 จนถึง ค.ศ. 1988
•  
  สัญลักษณ์ยุคที่สี่ ใช้ตั้งแต่ ค.ศ. 1988 จนถึง ค.ศ. 1997
•  
  สัญลักษณ์ยุคที่ห้า ใช้ตั้งแต่ ค.ศ. 1997 จนถึง 19 ตุลาคม ค.ศ. 2021
•  
  สัญลักษณ์ยุคที่หก และยุคปัจจุบัน ใช้ตั้งแต่ 20 ตุลาคม ค.ศ. 2021 เป็นต้นมา