Юрий Бондарев

Ширкаткунандаи ҶБВ (1941—1945) аз августи 1942. Қаҳрамони Меҳнати Сотсиалистӣ (1984).

Юрий Бондарев
русӣ: Юрий Васильевич Бондарев
Таърихи таваллуд:	15 март 1924(1924-03-15)[…]
Зодгоҳ:	Орск[d], губернияи Оренбург[d], ҶШФСР[d], ИҶШС
Таърихи даргузашт:	29 март 2020(2020-03-29) (96 сол)
Маҳалли даргузашт:	Маскав, Русия
Шаҳрвандӣ (табаият):	ИҶШС  Русия
Навъи фаъолият:	нависанда, филмноманавис, насрнавис, филмноманависи синамо
Жанр:	румон, повест[d], қисса[d] ва ҷустор
Забони осор:	русӣ
Ҷоизаҳо:	Alexander Fadeyev Medal[d] (1973) Guards unit[d] Wound stripe[d] Mikhail Sholokhov International Award for Literature and Art[d] (1995) Great literary prize of Russia[d] (2012) Yasnaya Polyana Literary Award[d] (2013) Patriarchal Literary Prize[d] (2015) Honorary citizen of Volgograd[d]
Парвандаҳо дар Викианбор

Хатмкардаи Институти адабиёти ба номи М. Горкий (1951). Ҳикояҳои нахустинаш соли 1949 дар матбуот чоп шудаанд. Маҷмӯаи нахустинаш — «Дар дарёи калон» (1953), повести нахустинаш — «Командирони ҷавон» (1956). Мавзӯи асосии эҷодиёти Юрий Бондарев дар ҳикояҳо, повестҳо ва романҳояш ҶБВ (1941-45) мебошад. Дар повестҳои «Баталйонҳо ба ҳуҷум кардан даъват мекунанд» (1957), «Тирборони охирин» (1959), романи «Барфи гарм» (1969) ва ғ. Юрий Бондарев қаҳрамониҳои аскарон, афсарон, генералҳои шӯравӣ, инчунин авзои рӯҳии онҳоро бо маҳорати баланд тасвир намудааст. Дар романҳои «Хомӯшӣ» (1962) ва идомаи он — романи «Ду нафар» (1964) воқеаву ҳодисаҳои давраи баъд аз ҷанг, саргузашти қаҳрамонони ба давраи осоиш расида ва мавқеи худро дар зиндагӣ ҷустани онҳо инъикос ёфтааст. Дар ҳикояҳои маҷм. «Шомгоҳ» (1962), повести «Хешовандон» (1969) Юрий Бондарев аз зиндагию омоли ҷавонони шӯравӣ ҳикоя кардааст. Юрий Бондарев яке аз муаллифони сенарияи филми «Озодӣ» (1970, дорандаи Мукофоти ленинӣ, 1972) мебошад. Дар романи тетралогия (чоргона)-и «Соҳил» (1975, Мукофоти давлатии ИҶШС, 1977), «Интихоб» (1980; Мукофоти давлатии ИҶШС, 1983), «Бозӣ» (1985), «Санҷиш» (1991) масъалаҳои муҳимми иҷтимоӣ, сиёсӣ ва маънавии давр (солҳои 70-80 замони шӯравӣ) матраҳ гардидаанд. Дар ин асарҳо инчунин мавзӯи ҶБВ (1941-45) яке аз мавзӯъҳои асосӣ мебошад. Умуман дар тамоми осори Юрий Бондарев низоъҳои драмавии тезу тунди маънавӣ, иҷтимоӣ ба миён гузошта шудаанд. Аз рӯйи асарҳои Юрий Бондарев «Тирборони охирин» (1961), «Хомӯшӣ» (1964), «Соҳил» (1984), «Барфи гарм» (1972) филмҳо офарида шуда, пешкаши тамошобинони собиқ ИҶШС гардида буданд.

Юрий Бондарев дар анвои дигари адабӣ — эссеҳои импрессионистӣ «Лаҳзаҳо» (1977-82), романи публитсистӣ дар мавзӯи рӯз «Салоҳиятҷӯӣ» (1994-96), китоби андешаҳо оид ба мавқеи адабиёт дар раванди таърих «Ҷустуҷӯи ҳақиқат» (1976) ва ғ. низ асарҳо офаридааст.

Бо ду ордени Ленин, орденҳои Револютсияи Октябр, Байрақи Сурхи Меҳнат, Ҷанги Ватанӣ (дараҷаи II), «Нишони Фахрӣ» сарфароз гадидааст.