Marijanski Rov

Najveća dubina je oko 11 km i nalazi se na zapadu Severnog Tihog okeana, istočno i južno od Marijanskih ostrva, blizu Guama.

Rov formira granicu između dve tektonske ploče, gde je Pacifička ploča podvučena ispod Filipinske ploče. Dno rova je dublje ispod nivoa mora nego što je Mont Everest iznad njega (8.850 m). Pritisak na dnu iznosi 108,6 MPa, što je preko hiljadu puta više od standardnog atmosferskog pritiska na nivou mora.

 

Čelendžer, brod Kraljevske mornarice, prvi je ispitao rov 1951. godine i dao ime Čelendžer dip (engl. Challenger Deep) najdubljem njegovom delu. Koristeći eho sonar, Čelendžer II je izmerio dubinu od 5.960 hvata (10.900 metara) na 11°19′N, 142°15′E.

Godine 1957, sovjetski brod „Vitjaz“ je izmerio dubinu od 11.034 metara, koja je nazvana „Marijanska dolina“. (Iako su ovo Sovjeti tvrdili 1957. godine, ovaj nalaz nisu ponovile naredne ekspedicije, iako su koristile tačniju i moderniju opremu.)

Godine 1962, brod Spencer F. Baird zabeležio je maksimalnu dubinu od 10.915 metara koristeći precizna dubinska merila.

Godine 1984, Japanci su poslali Takuyō (拓洋), veoma specijalizovan brod za ispitivanje, u Marijanski rov i prikupili podatke koristeći uski, višezračni eho sonar; izmerili su najveću dubinu od 10.924 metara, odnosno 10.920 ± 10 metara.

Spuštanja

 

Trst, batiskaf Mornarice Sjedinjenih Država, spustio se do dna u 13:06 23. januara 1960. godine, sa poručnikom američke mornarice, Donom Volšom i Žakom Pikarom unutra. Kao balast korišćena je gvozdena kugla, dok je benzin korišćen za povratak na površinu. Sistemi u podmornici su ukazivali dubinu od 11.521 metara, ali je ovo kasnije ispravljeno na 10.916 metara. Na dnu, Volš i Pikar su bili iznenađeni pronalaskom primeraka jezika ili lista dugačkih oko 30 cm, kao i morskih račića. Prema Pikaru, "dno je izgledalo svetlo i bistro".

Najtačnije merenje dubine izvršila je japanska sonda, Kaikō (かいこう), koja je spuštena bez posade na dno rova 24. marta 1995. godine i zabeležila dubinu od 10.911 metara.