Rycyki

Podrodzina obejmuje gatunki w sezonie lęgowym występujące w Eurazji i Ameryce Północnej, zimą także w Afryce, Australii, Oceanii i Ameryce Południowej.

Długość ciała 36–48 cm, rozpiętość skrzydeł 60–82 cm; masa ciała samic 246–630 g, samców 190–440 g.

Etymologia

• Limosa: epitet gatunkowy Scolopax limosa Linnaeus, 1758; łac. limosus „zmącić”, od limus, limi „błoto, szlam”.
• Rusticola: łac. rusticula „nieznany ptak łowny”. Gatunek typowy: Rusticula grutto Houttuyn, 1770 (= Scolopax limosa Linnaeus, 1758).
• Limicula: łac. limicola „mieszkaniec błota”, od limus, limi „błoto, szlam”; -cola „mieszkaniec”, od colere „mieszkać”. Gatunek typowy: Scolopax limosa Linnaeus, 1758.
• Gambetta: bolońska (włoska) nazwa Gambetta dla jakiegoś rodzaju brodźca (za Aldrovandim 1599 rok), od łac. gamba noga, być może od gr. καμπη kampē „pochylać się”. Gatunek typowy: Scolopax limosa Linnaeus, 1758.
• Fedoa: zlatynizowana forma od angielskiego słowa fedoa oznaczającego rycyka. Gatunek typowy: Scolopax fedoa Linnaeus, 1758.
• Actites: gr. ακτιτης aktitēs „mieszkaniec wybrzeża”, od ακτη aktē, ακτης aktēs „wybrzeże”; ιζω izō „siedzieć”. Gatunek typowy: Scolopax limosa Linnaeus, 1758.
• Aegocephalus: gr. αιγοκεφαλος aigokephalos „nieznany ptak”, identyfikowany przez niektórych autorów z puchaczem, od αιξ aix, αιγος aigos „koza”; κεφαλη kephalē „głowa”. Gatunek typowy: Scolopax limosa Linnaeus, 1758.
• Vetola: lokalna wenecka nazwa Vetola dla rycyka. Gatunek typowy: Scolopax lapponica Linnaeus, 1758.

Podział systematyczny

Do podrodziny należy jeden rodzaj z następującymi gatunkami:

• Limosa lapponica (Linnaeus, 1758) – szlamnik
• Limosa limosa (Linnaeus, 1758) – rycyk
• Limosa haemastica (Linnaeus, 1758) – szlamnik amerykański
• Limosa fedoa (Linnaeus, 1758) – szlamnik duży