Nornik Alpejski: Gatunek gryzonia

Nornik alpejski występuje w zachodnich Alpach i północno-zachodnich Apeninach w południowo-wschodniej Francji, południowej Szwajcarii i północno-zachodnich Włoszech.

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1905 roku szwajcarski zoolog Victor Fatio nadając mu nazwę Arvicola multiplex. Holotyp pochodził z obszaru w pobliżu Lugano, w kantonie Ticino, w Szwajcarii.

M. multiplex należy do podrodzaju Terricola i grupy gatunkowej multiplex. Najbliżej spokrewniony jest z nornikiem bawarskim (M. bavaricus) i nornikiem dynarskim (M. liechtensteini), który był wcześniej zaliczany do gatunku M. multiplex. M. liechtensteini i M. multiplex mają różną liczbę diploidalną (2n = 46 u liechtensteini i 2n = 48 u multiplex) i różne markery molekularne. Ich rozmieszczenie pokrywa się w ograniczonym stopniu, a w strefie specjacji parapatrycznej znaleziono naturalnego mieszańca. Należy do grupy gatunków pokrewnych nornikowi darniowemu (Microtus subterraneus) lub, według części autorów, do oddzielnej. Populacje na zachodniej granicy zasięgu, we Francji i dolinie Renu są klasyfikowane jako podgatunek M. m. niethammeri; inny wymarły podgatunek M. m. vuillemeyi znany jest z plejstocenu wschodniej Francji. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy.

Etymologia

• Microtus: gr. μικρος mikros „mały”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”.
• multiplex: łac. multiplex, multiplicis „mający wiele fałdów”.

Długość ciała (bez ogona) 90–110 mm, długość ogona 40–44 mm; masa ciała 19–29 g.

Zwierzęta te występują w południowej części Alp, od południowo-zachodniej Francji przez Szwajcarię po północne Włochy, gdzie spotykane są także w Apeninach Północnych. Występują od poziomu morza do 2800 m n.p.m., na pastwiskach, łąkach i otwartych obszarach śródleśnych, gęsto pokrytych roślinami zielnymi. W wysokich górach nornik alpejski spotykany jest w kosodrzewinie, na nizinach kryje się w winnicach i żywopłotach. Żywi się bulwami i korzeniami, zjada też trawy. W Szwajcarii średnia liczebność miotu to 2,7.

Nornik alpejski jest uznawany za gatunek najmniejszej troski. Nie są znane zagrożenia dla gatunku, populacja jest stabilna, lokalnie liczna, osiągając gęstość do 100 osobników na hektar w południowej Francji. Niekiedy bywa uznawany za szkodnika.