Dzioborożce
Dzioborożce (Bucerotidae) – rodzina ptaków z rzędu dzioborożcowych (Bucerotiformes).
Należy do niej około 50 gatunków ptaków, z których wszystkie mają stosunkowo długie, zakrzywione dzioby, często z dodatkową rogową naroślą na górnej części dzioba. Całość dzioba jest często bardzo kolorowa.
| Bucerotidae | |||
| Rafinesque, 1815 | |||
 Przedstawiciel rodziny – dzioborożec wielki (Buceros bicornis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | dzioborożce | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Buceros Linnaeus, 1758 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Występowanie
Występują w Czarnej Afryce, tropikalnych rejonach Azji aż do Filipin i Indonezji, oraz w Oceanii po Wyspy Salomona.
Charakterystyka
Żyją w zależności od gatunku, zarówno w lasach jak i na otwartych przestrzeniach. Są wszystkożerne, zjadają owoce, owady i małe kręgowce. Samice dzioborożców składają w dziupli drzewa do 6 jaj. Na czas wysiadywania i karmienia piskląt, samiec zamurowuje samicę wewnątrz dziupli, używając do tego celu błota, odchodów i nadtrawionych owoców, które po zaschnięciu tworzą twardą pokrywę. W pokrywie zachowany jest niewielki otwór, przez który samiec karmi samicę i młode. W momencie kiedy pisklęta urosną na tyle, że w środku dziupli robi się zbyt ciasno, samica rozkuwa otwór, wydostaje się na zewnątrz, po czym ponownie zamurowuje wejście do dziupli i razem z samcem kontynuuje wykarmianie młodych.
Wokalizy dzioborożców są bardzo urozmaicone. Na przykład u dużego, naziemnego dzioboroga abisyńskiego przypominają dość oddalone dźwięki rogu mgielnego, a krzyki toko żałobnego (Tockus fasciatus) przypominają dźwięk gwizdka. Głosy różnią się intensywnością, odstępami i mniejszą lub większą regularnością.
Badania filogenetyczne dowodzą, że takson Bucerotidae jest taksonem siostrzanym kladu Upupidae + Phoeniculidae.
Podział systematyczny
Do rodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje:
- Bucorvus Lesson, 1830
- Tockus Lesson, 1830
- Lophoceros Ehrenberg, 1828
- Berenicornis Bonaparte, 1850 – jedynym przedstawicielem jest Berenicornis comatus (Raffles, 1822) – dzioborożec długoczuby
- Horizocerus Oberholser, 1899
- Ceratogymna Bonaparte, 1854
- Bycanistes Cabanis & F. Heine, Sr., 1860
- Rhinoplax Gloger, 1841 – jedynym przedstawicielem jest Rhinoplax vigil (J.R. Forster, 1781) – hełmoróg
- Buceros Linnaeus, 1758
- Anorrhinus Reichenbach, 1849
- Anthracoceros Reichenbach, 1849
- Ocyceros Hume, 1873
- Aceros Hodgson, 1844 – jedynym przedstawicielem jest Aceros nipalensis (Hodgson, 1829) – dzioborożec rudy
- Rhyticeros Reichenbach, 1849
- Rhabdotorrhinus A.B. Meyer & Wiglesworth, 1895
- Penelopides Reichenbach, 1849
Opisano również wymarły mioceński rodzaj:
- Euroceros Boev & Kovachev, 2007 – jedynym przedstawicielem był Euroceros bulgaricus Boev & Kovachev, 2007
Uwagi
Przypisy
This article uses material from the Wikipedia Polski article Dzioborożce, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.