Przebieg kariery
Początki
Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015, zajmując 31. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie. W marcu 2016 w Planicy w swoim pierwszym starcie w FIS Cup zajął 4. miejsce.
Sezon 2016/2017
W sierpniu 2016 zajął 4. pozycję w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Kuopio. 30 grudnia 2016 w Oberstdorfie zadebiutował w Pucharze Świata. Zawody rozgrywane w ramach 65. Turnieju Czterech Skoczni zakończył na 47. miejscu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2017, zdobywając brązowy medal w zawodach indywidualnych, a także srebrne w konkursach drużynowych: męskim i mieszanym. W lutym i marcu 2017 czterokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, odnosząc jedno zwycięstwo – 18 marca w Czajkowskim.
Sezon 2017/2018
W sierpniu 2017 zadebiutował w Letnim Grand Prix. W zawodach w Courchevel zajął 27. lokatę. 10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt zdobył pierwsze punkty do klasyfikacji Pucharu Świata, zajmując w konkursie indywidualnym 8. miejsce. W trakcie sezonu 2017/2018 jeszcze sześciokrotnie zdobył punkty cyklu, najwyżej klasyfikowanym będąc na 15. pozycji, a cały sezon zakończył na 33. miejscu w klasyfikacji generalnej z 81 punktami. Raz zajął miejsce na podium Pucharu Kontynentalnego – w marcu 2018 był 2. w Czajkowskim. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2018 zdobył złoty medal w drużynie męskiej, a także srebrne indywidualnie i w drużynie mieszanej.
Sezon 2018/2019
W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 15. pozycji, w styczniu 2019 w Zakopanem. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 38. miejscu z 86 punktami. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie zajął 4. miejsce, a w drużynie zdobył złoty medal z zespołem męskim i brązowy z mieszanym.
Sezon 2019/2020
W Letnim Grand Prix 2019 najwyżej klasyfikowany był na 6. lokacie, jaką zajął w rozgrywanych w lipcu 2019 zawodach w Hinterzarten. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, łącznie siedmiokrotnie kończąc konkursy w najlepszej dziesiątce. 22 lutego 2020 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce na podium indywidualnych zawodów cyklu – w konkursie rozgrywanym w Râșnovie zajął 3. miejsce. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 16. pozycji z 530 punktami.
Sezon 2020/2021
W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata wystąpił we wszystkich zawodach indywidualnych, ale w większości startów zajmował pozycje poza trzydziestką. Najwyżej sklasyfikowany był na 7. miejscu, w grudniu 2020 w Niżnym Tagile. Sezon zakończył na 30. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 151 punktami. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Indywidualnie był 14., a w drużynie, wraz z Piusem Paschke, Markusem Eisenbichlerem i Karlem Geigerem, zdobył srebrny medal. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, zajmując 23. lokatę na skoczni normalnej.
Sezon 2021/2022
W Letnim Grand Prix 2021 trzykrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 5. miejscu, w październikowym konkursie w Klingenthal. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował lokaty w drugiej dziesiątce. W zawodach indywidualnych najwyżej znalazł się na 8. pozycji, w grudniu 2021 w Klingenthal. Sezon zakończył na 23. miejscu w klasyfikacji generalnej z 332 punktami.
Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 11. pozycję na skoczni normalnej i 14. na dużej, w drużynie mieszanej był 9., a w zespole męskim, wraz z Stephanem Leyhe, Markusem Eisenbichlerem i Karlem Geigerem, zdobył brązowy medal. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, gdzie był 17. indywidualnie.
Sezon 2022/2023
W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata najczęściej zajmował pozycje w trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był w lutym 2023 w Râșnovie, na 6. miejscu. Cały sezon ukończył na 23. lokacie w klasyfikacji generalnej z 280 punktami. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 7. na skoczni normalnej i 17. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 5. miejsce.
Indywidualnie
Drużynowo
Starty C. Schmida na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
11. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 102,0 m | 98,0 m | 257,3 pkt | 17,7 pkt | Ryōyū Kobayashi |
9. | 7 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | druż. mix. | 101,0 m | – | 350,9 pkt (127,7 pkt) | 650,6 pkt | Słowenia |
14. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 134,0 m | 134,0 m | 263,9 pkt | 32,2 pkt | Marius Lindvik |
3. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż. | 126,5 m | 122,0 m | 922,9 pkt (219,3 pkt) | 19,8 pkt | Austria |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty C. Schmida na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
23. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 97,5 m | 92,5 m | 233,2 pkt | 35,6 pkt | Piotr Żyła |
7. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 97,5 m | 101,0 m | 253,8 pkt | 8,0 pkt | Piotr Żyła |
17. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 127,5 m | 130,0 m | 250,0 pkt | 37,5 pkt | Timi Zajc |
5. | 4 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | druż. | 133,0 m | 129,5 m | 1127,7 pkt (279,7 pkt) | 276,2 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty C. Schmida na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
14. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 216,5 m | 219,5 m | 209,0 m | 213,5 m | 767,7 pkt | 109,5 pkt | Karl Geiger |
2. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż. | 220,5 m | 207,5 m | 1708,5 pkt (390,0 pkt) | 19,2 pkt | Norwegia |
17. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 206,0 m | 206,0 m | 197,0 m | 213,5 m | 714,4 pkt | 139,8 pkt | Marius Lindvik |
Indywidualnie
Drużynowo
2017 Park City | – | srebrny medal, srebrny medal (drużyna mieszana) |
2018 Kandersteg | – | złoty medal, srebrny medal (drużyna mieszana) |
2019 Lahti | – | złoty medal, brązowy medal (drużyna mieszana) |
Starty C. Schmida na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
3. | 1 lutego | 2017 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | HS-100 | indywid. | 92,5 m | 96,5 m | 260,4 pkt | 2,8 pkt | Viktor Polášek |
2. | 3 lutego | 2017 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | HS-100 | druż. | 94,0 m | 87,0 m | 929,0 pkt (237,6 pkt) | 3,3 pkt | Słowenia |
2. | 5 lutego | 2017 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | HS-100 | druż. miesz. | 91,0 m | 95,5 m | 890,6 pkt (248,5 pkt) | 34,7 pkt | Słowenia |
2. | 1 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | indywid. | 105,0 m | 99,5 m | 282,1 pkt | 9,3 pkt | Marius Lindvik |
1. | 3 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | druż. | 100,0 m | 104,0 m | 1068,5 pkt (277,5 pkt) | — |
2. | 4 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | druż. miesz. | 97,0 m | 102,5 m | 855,0 pkt (233,3 pkt) | 14,3 pkt | Norwegia |
4. | 24 stycznia | 2019 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 94,5 m | 96,0 m | 248,3 pkt | 3,8 pkt | Thomas Aasen Markeng |
1. | 26 stycznia | 2019 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. | 94,0 m | 94,5 m | 979,7 pkt (257,7 pkt) | – |
3. | 28 stycznia | 2019 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. miesz. | 93,5 m | 93,5 m | 964,8 pkt (257,2 pkt) | 19,6 pkt | Rosja |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty C. Schmida na igrzyskach europejskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
7. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | indywid. | 99,0 m | 102,5 m | 249,5 pkt | 20,8 pkt | Daniel Tschofenig |
4. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | druż. miesz. | 97,5 m | 99,5 m | 818,3 pkt (222,0 pkt) | 121,0 pkt | Austria |
19. | 1 lipca | 2023 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 130,5 m | 126,5 m | 234,8 pkt | 44,3 pkt | Dawid Kubacki |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty C. Schmida na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce | Źr. |
2020 | 7. | |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 19 lutego | 2017 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-139 | 137,0 m | 136,5 m | 257,4 pkt | 3. | 16,9 pkt | Tilen Bartol |
2. | 11 marca | 2017 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 135,0 m | 125,0 m | 234,0 pkt | 2. | 21,9 pkt | Clemens Aigner |
3. | 12 marca | 2017 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 124,0 m | 132,0 m | 240,3 pkt | 3. | 3,5 pkt | Clemens Aigner |
4. | 18 marca | 2017 | Czajkowskij | Snieżynka | K-95 | HS-106 | 98,5 m | 107,0 m | 269,0 pkt | 1. | — |
5. | 17 marca | 2018 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 131,0 m | 136,5 m | 257,4 pkt | 2. | 13,6 pkt | Stefan Huber |
6. | 9 grudnia | 2018 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 137,5 m | 137,0 m | 275,1 pkt | 2. | 5,1 pkt | Marius Lindvik |
7. | 28 grudnia | 2023 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-140 | 134,0 m | 130,5 m | 266,7 pkt | 2. | 13,9 pkt | Stephan Embacher |
8. | 6 stycznia | 2024 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-142 | 140,5 m | 141,5 m | 277,0 pkt | 1. | — |
9. | 6 stycznia | 2024 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-142 | 139,0 m | 126,0 m | 250,9 pkt | 3. | 8,1 pkt | Robin Pedersen |
10. | 18 lutego | 2024 | Brotterode | Inselbergschanze | K-105 | HS-117 | 112,5 m | 117,5 m | 249,3 pkt | 3. | 9,7 pkt | Maximilian Ortner |
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 17 września | 2017 | Trondheim | Granåsen | K-124 | HS-140 | 134,5 m | 140,5 m | 271,9 pkt | 3. | 6,6 pkt | Timi Zajc |
stan po zakończeniu LPK 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
This article uses material from the Wikipedia Polski article Constantin Schmid, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.