Stefan Kraft: Austriacki skoczek narciarski

Stefan Kraft

Stefan Kraft ze srebrnym medalem Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym Seefeld 2019
Data i miejsce urodzenia
Klub	SV Schwarzach
Wzrost	166 cm lub 170 cm
Debiut w PŚ	6 stycznia 2012 w Bischofshofen (54. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	4 stycznia 2013 w Innsbrucku (23. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	6 stycznia 2013 w Bischofshofen (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	29 grudnia 2014 w Oberstdorfie
Rekord życiowy	253,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2017)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2022 duża druż. Mistrzostwa świata złoto Lahti 2017 normalna złoto Lahti 2017 duża złoto Oberstdorf 2021 duża srebro Falun 2015 duża druż. srebro Lahti 2017 druż. miesz. srebro Seefeld 2019 duża druż. srebro Seefeld 2019 druż. miesz. srebro Oberstdorf 2021 duża druż. brąz Falun 2015 normalna brąz Lahti 2017 duża druż. brąz Seefeld 2019 normalna brąz Oberstdorf 2021 druż. miesz. brąz Planica 2023 duża druż. Mistrzostwa świata w lotach złoto Tauplitz 2024 indywidualnie srebro Tauplitz 2024 drużynowo brąz Tauplitz 2016 indywidualnie brąz Tauplitz 2016 drużynowo brąz Vikersund 2022 indywidualnie Mistrzostwa świata juniorów złoto Otepää 2011 drużynowo srebro Otepää 2011 indywidualnie brąz Erzurum 2012 drużynowo brąz Liberec 2013 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar Świata Kryształowa kula 2016/2017 Kryształowa kula 2019/2020 Kryształowa kula 2023/2024 2. miejsce 2018/2019 2. miejsce 2022/2023 3. miejsce 2014/2015 Puchar Świata w lotach Mała kryształowa kula 2016/2017 Mała kryształowa kula 2019/2020 Mała kryształowa kula 2022/2023 2. miejsce 2023/2024 3. miejsce 2021/2022 Turniej Czterech Skoczni 1. miejsce 2014/2015 3. miejsce 2023/2024 Raw Air 1. miejsce 2017 1. miejsce 2022 1. miejsce 2024 2. miejsce 2019 2. miejsce 2023 Planica 7 1. miejsce 2023 Alpen Cup 2. miejsce 2010/2011 Inne Skok Roku 2023
Odznaczenia
Multimedia w Wiki Commons
Strona internetowa

Stefan Kraft (ur. 13 maja 1993 w Schwarzach im Pongau) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SV Schwarzach. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022. Indywidualny mistrz świata z normalnej i dużej skoczni z 2017 oraz z dużej skoczni z 2021, a także brązowy medalista na skoczni normalnej z 2015 i 2019, pięciokrotny srebrny oraz trzykrotny brązowy medalista w konkursach drużynowych MŚ w latach 2015–2023. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich z 2024 oraz brązowy medalista z 2016 i 2022, drużynowy srebrny medalista z 2024 i brązowy z 2022. Czterokrotny medalista mistrzostw świata juniorów. Triumfator Pucharu Świata w sezonach 2016/2017, 2019/2020 i 2023/2024,drugi zawodnik klasyfikacji generalnej PŚ w sezonach 2018/2019 i 2022/2023, trzeci w sezonie 2014/2015. Zwycięzca 63. Turnieju Czterech Skoczni, Raw Air 2017, 2022 i 2024, turnieju Planica 7 w 2023 oraz Pucharu Świata w lotach 2016/2017, 2019/2020 i 2022/2023. Medalista mistrzostw kraju. Od 18 marca 2017 rekordzista świata w długości skoku narciarskiego (253,5 m).

Przebieg kariery

Początki

W styczniu 2009 zadebiutował w zawodach FIS Cup. W konkursach w Eisenerz nie udało mu się znaleźć wśród 30 najlepszych zawodników. W kolejnym sezonie zdobył pierwsze punkty FIS Cup, trzykrotnie zajmując w nich miejsca w czołowej dziesiątce – kolejno 10. w sierpniu 2009 w Oberwiesenthal, 9. w styczniu 2010 w Lauscha i 10. w lutym w Villach.

Lata 2010–2012

W sezonie 2010/2011 po dobrych występach w zawodach Alpen Cup znalazł się w kadrze austriackiej na Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2011 w Otepää. W zawodach indywidualnych zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Władimirem Zografskim, a w konkursie drużynowym zwyciężył. Po zakończeniu MŚJ po raz pierwszy w karierze wystartował w konkursie Pucharu Kontynentalnego. W debiucie w Brotterode odniósł zwycięstwo. W dalszej części sezonu jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego.

W sezonie 2011/2012 Kraft startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Czterokrotnie (w tym raz latem) zajmował miejsca na podium. W klasyfikacji generalnej zimowej części cyklu zajął 13. pozycję. W październiku 2011 zadebiutował w zawodach Letniego Grand Prix, zajmując 29. miejsce w Hinzenbach. W styczniu 2012 został zgłoszony do zawodów Pucharu Świata rozgrywanych w Austrii. W Innsbrucku odpadł w kwalifikacjach, a w Bischofshofen, gdzie kwalifikacje się nie odbyły, zajął 54. pozycję. Wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2012. Indywidualnie zajął 7. miejsce, a w drużynie zdobył brązowy medal.

Sezon 2012/2013

W sezonie 2012/2013 znalazł się w kadrze A reprezentacji Austrii w skokach narciarskich. Zwyciężył w trzech pierwszych konkursach zimowej części Pucharu Kontynentalnego: w Ałmaty i Engelbergu. Po raz drugi z rzędu został zgłoszony do startu w Pucharze Świata w austriackiej części Turnieju Czterech Skoczni. 4 stycznia 2013 w zawodach w Innsbrucku po raz pierwszy zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 23. miejsce. Dwa dni później stanął na trzecim stopniu podium w kończących 61. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Bischofshofen. 8 stycznia podczas kwalifikacji do zawodów w Wiśle skoczył 139 metrów, tym samym bijąc poprzedni rekord skoczni im. Adama Małysza o 1,5 metra.

Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym, a w drużynie zajął 4. miejsce. W lutym wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013, zajmując indywidualnie miejsca 33. (skocznia normalna) i 23. (skocznia duża). W marcowych zawodach Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 6. pozycji w Kuopio. Cały sezon zakończył na 31. miejscu z 202 punktami.

Sezon 2013/2014

Przez cały sezon zimowy 2013/2014 Kraft startował w Pucharze Świata, początkowo zajmując głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyższą pozycją, na jakiej ukończył zawody do końca stycznia była 12., zajęta dwukrotnie: w Engelbergu i Innsbrucku. W drugiej połowie sezonu zaczął osiągać lepsze wyniki. 2 lutego w Willingen zajął 7. miejsce, w 4 kolejnych konkursach cyklu również zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 28 lutego 2014 zajął 2. pozycję w zawodach w Lahti, po raz drugi w karierze stając na podium konkursu indywidualnego Pucharu Świata. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2014, zajmując 11. miejsce. W klasyfikacji generalnej sezonu 2013/2014 Pucharu Świata Kraft znalazł się na 10. miejscu z 539 punktami.

Sezon 2014/2015

W Letnim Grand Prix 2014 dwukrotnie zajmował 7. miejsce. Na Mistrzostwach Austrii 2014 zdobył złoty medal na skoczni dużej i srebrny na normalnej.

Sezon 2014/2015 Pucharu Świata rozpoczął od 2. miejsca w Klingenthal. W kilku grudniowych zawodach cyklu zajmował pozycje w pierwszej dziesiątce, w połowie miesiąca w Niżnym Tagile po raz kolejny stając na podium. 29 grudnia 2014 w Oberstdorfie w zawodach otwierających 63. Turniej Czterech Skoczni odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w Pucharze Świata. W Garmisch-Partenkirchen był 6., a w Innsbrucku 2., w trakcie zawodów ustanawiając nowy rekord skoczni Bergisel (137 metrów). 6 stycznia 2015 podczas zawodów w Bischofshofen uplasował się na 3. miejscu i został zwycięzcą 63. Turnieju Czterech Skoczni, wyprzedzając Michaela Hayböcka i Petera Prevca.

Rozpoczętą w Innsbrucku serię miejsc na podium kontynuował w styczniu, zajmując 2. miejsce w Tauplitz, 1. w Wiśle i ponownie 2. w Zakopanem i Sapporo. Lutowe zawody Pucharu Świata kończył w pierwszej dziesiątce, w tym na 2. miejscu w Titisee-Neustadt. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie zdobył brązowy medal na skoczni normalnej, a na dużej zajął 5. pozycję, zdobył też srebro w drużynie męskiej, a w mieszanej był 4. Po zakończeniu mistrzostw zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Lahti. Stawał też na trzecim stopniu podium konkursów cyklu w Kuopio i Planicy. Sezon zakończył na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1578 punktami.

Sezon 2015/2016

We wrześniu 2015 zwyciężył oraz zajął 2. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Ałmaty. Na Mistrzostwach Austrii 2015 indywidualnie zdobył złoty medal na skoczni normalnej i srebrny na dużej. W konkursie drużynowym, reprezentując Salzburg, zajął 3. miejsce.

W Pucharze Świata 2015/2016 w pierwszych tygodniach zajmował głównie miejsca w najlepszej dziesiątce, nie stając jednak na podium. Do połowy stycznia najlepszym indywidualnym wynikiem Krafta była 4. pozycja, zajęta trzykrotnie. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, zdobywając brązowy medal zarówno w zawodach indywidualnych, jak i drużynowych. Po ich zakończeniu w Zakopanem odniósł jedyne w sezonie zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata.

W lutym 2016 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata. W Trondheim był drugi, w Vikersund również zajął 2. pozycję, zaś w Kuopio ukończył zawody na 3. miejscu. W pozostałych konkursach plasował się głównie w pierwszej dziesiątce. Gorsze wyniki osiągał w zawodach marcowych, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 10. pozycji. Sezon ukończył na 6. miejscu w Pucharze Świata z 1006 punktami.

Sezon 2016/2017

Dwukrotnie stał na podium zawodów Letniego Grand Prix 2016: był 3. w Courchevel i 2. w Hinterzarten. W pozostałych konkursach, w których wystąpił, zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 4. pozycję. Na Mistrzostwach Austrii 2016 zdobył 3 srebrne medale: indywidualnie na skoczniach normalnej i dużej oraz w konkursie drużynowym.

Od początku sezonu 2016/2017 Pucharu Świata Kraft zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. W pierwszych tygodniach stawał na trzecim stopniu podium w Klingenthal, Lillehammer i Engelbergu. Zwyciężył w rozpoczynających 65. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, a w Garmisch-Partenkirchen zajął 3. miejsce. Przed austriackimi konkursami turnieju zajmował w nim drugą pozycję w klasyfikacji generalnej z niewielką stratą do prowadzącego Kamila Stocha. Uzyskał w nich jednak najgorsze w sezonie wyniki (18. i 25. miejsce) i ostatecznie w turnieju znalazł się na 6. miejscu. W kolejnych styczniowych zawodach zajmował między innymi drugie miejsca w Wiśle i Willingen. W lutym dwukrotnie zwyciężył w zawodach lotów narciarskich w Oberstdorfie, dwa razy był trzeci w Sapporo, a także zajął 1. miejsce na skoczni dużej i 2. na normalnej w próbie przedolimpijskiej w Pjongczangu.

W indywidualnych zawodach na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zdobył złoty medal zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej. Również konkursy drużynowe ukończył na medalowych pozycjach: w mieszanym zajął drugie, a w męskim trzecie miejsce. 12 marca 2017 odniósł zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata w Oslo i zmienił Kamila Stocha na pozycji lidera cyklu PŚ. W kolejnych zawodach, w Trondheim, również zajął 1. miejsce. 18 marca 2017 podczas konkursu drużynowego na Vikersundbakken ustanowił nowy rekord świata w długości skoku narciarskiego (253,5 metra). Indywidualnie dzień później zajął 5. miejsce, przerywając tym samym serię 9 pozycji na podium w PŚ. Wynik ten wystarczył jednak Kraftowi do zwycięstwa w 1. edycji Raw Air. Wygrał również dwa ostatnie w sezonie konkursy indywidualne Pucharu Świata rozgrywane w Planicy. Ostatecznie odniósł zwycięstwo w całym cyklu, zdobywając 1665 punktów, o 141 więcej od drugiego Stocha, i o 464 więcej niż trzeci Daniel-André Tande.

Sezon 2017/2018

W Letnim Grand Prix 2017 trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Na Mistrzostwach Austrii 2017 zdobył srebrny medal na skoczni normalnej i brązowy na skoczni dużej.

Sezon 2017/2018 Pucharu Świata rozpoczął od 3. miejsca w Wiśle. W rozgrywanych w grudniu 2017 i styczniu 2018 zawodach cyklu zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie w tym okresie stawał na podium w zawodach indywidualnych: zajął 3. pozycję 3 grudnia w Niżnym Tagile oraz 17 grudnia w Engelbergu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 4. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie.

Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zajął 13. miejsce na skoczni normalnej i 18. na dużej, a konkurs drużynowy ukończył na 4. pozycji. W marcowych zawodach Pucharu Świata osiągnął lepsze wyniki niż we wcześniejszym okresie, w siedmiu startach pięciokrotnie stając na podium. Zajął 3. miejsce w Lahti, a następnie 2. w zaliczanych do Raw Air 2018 konkursach w Oslo i Trondheim. Na zakończenie sezonu zajął 3. i 2. miejsce w Planicy. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 4. lokacie z 881 punktami.

Sezon 2018/2019

W Letnim Grand Prix 2018 dwukrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od 21. lokaty w Wiśle. Po raz pierwszy na podium stanął w otwierających 67. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, zajmując 3. pozycję. W kolejnych dniach był 2. w Innsbrucku i 3. w Bischofshofen, jednak z powodu 49. miejsca w Garmisch-Partenkirchen cały turniej ukończył dopiero na 17. pozycji. W styczniowych zawodach Pucharu Świata zajął 2. miejsce w Val di Fiemme, a następnie trzy razy z rzędu zwyciężył w zawodach w Zakopanem i Sapporo. W lutym 2019 na podium zawodów indywidualnych stawał raz – był 3. w drugim konkursie lotów w Oberstdorfie.

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zdobył brązowy medal na skoczni normalnej, a na dużej zajął 6. miejsce. W drużynie, zarówno w zespole męskim, jak i mieszanym, zdobył srebrny medal. Stawał na podium wszystkich konkursów Raw Air 2019: był 2. w Oslo, 1. w Lillehammer oraz 3. w Trondheim i Vikersund. Cały turniej ukończył na 2. pozycji. W klasyfikacji generalnej sezon 2018/2019 Pucharu Świata Kraft ukończył na 2. miejscu z 1349 punktami.

Sezon 2019/2020

W Letnim Grand Prix 2019 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, we wrześniu w Hinzenbach. Występy w Pucharze Świata 2019/2020 rozpoczął od najgorszego w sezonie, 21. miejsca w Wiśle. W kolejnych zawodach regularnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. W grudniu 2019 trzykrotnie stawał na podium cyklu: zwyciężył w drugim konkursie w Niżnym Tagile, a następnie zajął 2. pozycję w Klingenthal. Drugi był również w pierwszym konkursie w Engelbergu. Objął dzięki temu prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W zawodach rozgrywanych dzień później upadł w drugiej serii, w wyniku czego zajął 18. miejsce i utracił pozycję lidera cyklu na rzecz Ryōyū Kobayashiego. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni był trzykrotnie 4., a w Garmisch-Partenkirchen zajął 13. lokatę.

Począwszy od zawodów w Predazzo, gdzie dwukrotnie zajął 2. miejsce, stawał na podium niemal we wszystkich konkursach Pucharu Świata. W styczniu 2020 zajął jeszcze 2. pozycję w pierwszych zawodach w Titisee-Neustadt oraz w Zakopanem. 1 lutego zajął 2. miejsce w Sapporo i objął prowadzenie w cyklu, wyprzedzając Karla Geigera. Dzień później w drugim konkursie w Sapporo zwyciężył. W kolejnych zawodach był 4. w Willingen, 3. i 1. w Bad Mitterndorf, 3. i 1. w Râșnovie oraz 1. i 2. w Lahti. W rozgrywanych w Lillehammer zawodach w ramach Raw Air 2020 zajął 8. i 17. miejsce. Ostatecznie odniósł zwycięstwo w Pucharze Świata 2019/2020; z 1659 punktami o 140 wyprzedził Geigera oraz o 481 Kobayashiego. Wygrał również w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w lotach narciarskich 2019/2020.

Sezon 2020/2021

Po otwierającym sezon 2020/2021 Pucharu Świata weekendzie w Wiśle, gdzie zwyciężył w konkursie drużynowym i zajął 32. miejsce indywidualnie, u Krafta zdiagnozowano zakażenie wirusem SARS-CoV-2. W efekcie nie wystąpił w kilku kolejnych konkursach cyklu. Miał wystartować na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, lecz po pierwszym skoku treningowym doznał kontuzji pleców i nie wystąpił w zawodach. Do startów w Pucharze Świata ostatecznie powrócił 29 grudnia 2020, zajmując 6. pozycję w otwierającym 69. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie. W dalszej części sezonu najczęściej zajmował w cyklu miejsca w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium zawodów indywidualnych – 10 stycznia 2021 był 3. w konkursie w Titisee-Neustadt.

Na przełomie lutego i marca wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie na skoczni normalnej zajął 10. miejsce, zaś na dużej zdobył trzeci w swojej karierze tytuł mistrzowski. Pozycje medalowe zajął również w zawodach drużynowych: w konkursie mieszanym, startując wraz z Maritą Kramer, Michaelem Hayböckiem i Danielą Iraschko-Stolz zdobył brąz, a w zespole męskim, wraz z Philippem Aschenwaldem, Janem Hörlem i Danielem Huberem – srebro. Sezon Pucharu Świata zakończył na 17. miejscu w klasyfikacji generalnej z 429 punktami.

Sezon 2021/2022

Zwyciężył w konkursie Letniego Grand Prix 2021 rozgrywanym w sierpniu w Courchevel. Na Mistrzostwach Austrii 2021 zdobył brązowy medal na skoczni dużej.

Sezon 2021/2022 Pucharu Świata rozpoczął, odpadając w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Niżnym Tagile, ale drugie zawody ukończył na 3. pozycji. W grudniu 2021 dwukrotnie stanął na podium zawodów indywidualnych cyklu: w Wiśle zajął 3. miejsce, a w pierwszym konkursie w Klingenthal zwyciężył. W styczniu 2022 najwyżej w Pucharze Świata klasyfikowany był na 6. pozycji. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie był 10. na skoczni normalnej i 13. na dużej, w drużynie mieszanej zajął 5. miejsce, a w zespole męskim, wraz z Danielem Huberem, Janem Hörlem i Manuelem Fettnerem, zdobył złoty medal.

W kolejnych tygodniach regularnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata. W lutym 2022 był 1. oraz 3. w Lahti. W marcu w ramach Raw Air 2022 wygrał konkurs w Lillehammer, a w Oslo zajął 8. i 3. lokatę i odniósł zwycięstwo w całym turnieju. Następnie wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których zdobył brązowy medal w zawodach indywidualnych, a w drużynowych zajął 4. miejsce. W konkursach Pucharu Świata na skoczni mamuciej w Oberstdorfie zwyciężył oraz zajął 3. miejsce. Sezon zakończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1069 punktami. Zajął też 3. miejsce w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2021/2022.

Sezon 2022/2023

W ramach Letniego Grand Prix 2022 raz stanął na podium, zajmując 3. miejsce w sierpniowych zawodach w Courchevel. Na Mistrzostwach Austrii 2022 zdobył złoty medal na normalnej skoczni.

W otwierającym sezon 2022/2023 Pucharu Świata konkursie w Wiśle zajął 3. pozycję. Regularnie kończył zawody indywidualne cyklu w pierwszej dziesiątce. W listopadzie 2022 jeszcze dwukrotnie stanął na podium: w pierwszym konkursie w Ruce był 2., a w drugim zwyciężył. W grudniu na podium znalazł się raz, zajmując 3. lokatę w drugim konkursie w Titisee-Neustadt. W styczniu 2023 był 3. w Zakopanem, wygrał drugie zawody w Sapporo, a na skoczni mamuciej w Bad Mitterndorf zajął 2. i 3. miejsce. W lutym najwyżej klasyfikowany był na 3. miejscu, w drugim konkursie w Lake Placid.

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 4. na skoczni normalnej i 6. na dużej, w drużynie mieszanej również zajął 4. miejsce, a w zespole męskim, wraz z Danielem Tschofenigiem, Michaelem Hayböckiem i Janem Hörlem, zdobył brązowy medal. W końcowym etapie sezonu regularnie stawał na podium Pucharu Świata. Podczas Raw Air 2023 dwa razy zwyciężył (w drugich konkursach w Oslo i Vikersund), trzy razy był 2. i raz zajął 8. pozycję. Cały turniej ukończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej. W kolejnym konkursie cyklu był 2. w Lahti, a w zamykających sezon zawodach w Planicy zajął 1. i 3. miejsce. Puchar Świata 2022/2023 ukończył na 2. lokacie w klasyfikacji generalnej z 1790 punktami, o 338 za Halvorem Egnerem Granerudem. Zwyciężył natomiast w Pucharze Świata w lotach 2022/2023, w którym pokonał Graneruda o 30 punktów, a także w Planica 7 (2023).

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2018 Pjongczang	–	13. miejsce (K-98), 18. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	10. miejsce (K-95), 13. miejsce (K-125)

Drużynowo

2018 Pjongczang	–	4. miejsce
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	5. miejsce (drużyna mieszana/K-95), złoty medal

Starty S. Krafta na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
13.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	103,5 m	103,0 m	233,6 pkt	25,7 pkt	Andreas Wellinger
18.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	131,5 m	125,5 m	247,4 pkt	38,3 pkt	Kamil Stoch
4.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.	133,5 m	126,5 m	978,4 pkt (248,5 pkt)	120,1 pkt	Norwegia
10.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	98,0 m	99,5 m	258,1 pkt	16,9 pkt	Ryōyū Kobayashi
5.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. mix.	102,0 m	102,0 m	818,0 pkt (261,4 pkt)	183,5 pkt	Słowenia
13.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	131,0 m	136,5 m	264,1 pkt	32,0 pkt	Marius Lindvik
1.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.	127,5 m	121,5 m	942,7 pkt (231,3 pkt)	–

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	33. miejsce (K-95), 23. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	brązowy medal (K-90), 5. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	złoty medal (K-90), złoty medal (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	6. miejsce (K-120), brązowy medal (K-99)
2021 Oberstdorf	–	10. miejsce (K-95), złoty medal (K-120)
2023 Planica	–	4. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-125)

Drużynowo

2015 Falun	–	4. miejsce (drużyna mieszana/K-90), srebrny medal (K-120)
2017 Lahti	–	srebrny medal (drużyna mieszana/K-90), brązowy medal (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	srebrny medal (K-120), srebrny medal (drużyna mieszana/K-99)
2021 Oberstdorf	–	brązowy medal (drużyna mieszana/K-95), srebrny medal (K-120)
2023 Planica	–	4. miejsce (drużyna mieszana/K-95), brązowy medal (K-125)

Starty S. Krafta na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
33.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	92,5 m	–	101,6 pkt	151,0 pkt	Anders Bardal
23.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	124,5 m	124,5 m	262,3 pkt	33,5 pkt	Kamil Stoch
3.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	95,0 m	95,0 m	248,3 pkt	4,4 pkt	Rune Velta
4.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. mix.	91,0 m	95,0 m	869,5 pkt (231,3 pkt)	48,4 pkt	Niemcy
5.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	125,0 m	125,5 m	237,7 pkt	31,0 pkt	Severin Freund
2.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.	131,5 m	126,5 m	853,1 pkt (234,4 pkt)	19,4 pkt	Norwegia
1.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	99,5 m	98,0 m	270,8 pkt	–
2.	26 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. mix.	96,5 m	97,0 m	999,3 pkt (273,0 pkt)	36,2 pkt	Niemcy
1.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	127,5 m	127,5 m	279,3 pkt	–
3.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.	134,0 m	126,0 m	1068,9 pkt (303,3 pkt)	35,3 pkt	Polska
6.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	130,0 m	126,5 m	256,1 pkt	23,3 pkt	Markus Eisenbichler
2.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.	125,0 m	123,5 m	930,9 pkt (247,0 pkt)	56,6 pkt	Niemcy
3.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	93,5 m	101,0 m	214,8 pkt	3,5 pkt	Dawid Kubacki
2.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. mix.	96,5 m	104,5 m	989,9 pkt (246,0 pkt)	22,3 pkt	Niemcy
10.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	100,5 m	97,5 m	251,2 pkt	17,6 pkt	Piotr Żyła
3.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. mix.	91,5 m	101,5 m	986,5 pkt (244,4 pkt)	14,3 pkt	Niemcy
1.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	132,5 m	134,0 m	276,5 pkt	–
2.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.	130,0 m	133,0 m	1035,5 pkt (265,0 pkt)	11,1 pkt	Niemcy
4.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	102,5 m	99,0 m	257,3 pkt	4,5 pkt	Piotr Żyła
4.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. mix.	95,0 m	98,5 m	987,5 pkt (256,7 pkt)	29,7 pkt	Niemcy
6.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	125,5 m	136,0 m	270,9 pkt	16,6 pkt	Timi Zajc
3.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.	135,0 m	127,0 m	1139,4 pkt (280,9 pkt)	39,5 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2014 Harrachov	–	11. miejsce
2016 Tauplitz	–	brązowy medal
2018 Oberstdorf	–	4. miejsce
2022 Vikersund	–	brązowy medal
2024 Tauplitz	–	złoty medal

Drużynowo

2016 Tauplitz	–	brązowy medal
2018 Oberstdorf	–	5. miejsce
2022 Vikersund	–	4. miejsce
2024 Tauplitz	–	srebrny medal

Starty S. Krafta na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
11.	14–15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	indywid.	184,0 m	182,5 m	–	–	343,6 pkt	47,4 pkt	Severin Freund
3.	15–16 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	226,5 m	220,0 m	226,5 m	–	629,2 pkt	10,9 pkt	Peter Prevc
3.	17 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	druż.	225,5 m		230,0 m		1310,4 pkt (396,9 pkt)	157,3 pkt	Norwegia
4.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	218,0 m	208,5 m	206,0 m	–	608,4 pkt	43,5 pkt	Daniel-André Tande
5.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.	200,0 m		202,0 m		1488,8 pkt (392,5 pkt)	173,4 pkt	Norwegia
3.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	225,5 m	230,0 m	227,0 m	213,0 m	837,5 pkt	16,7 pkt	Marius Lindvik
4.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.	224,0 m		220,0 m		1552,7 pkt (415,0 pkt)	158,8 pkt	Słowenia
1.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	225,5 m	219,0 m	228,0 m	–	647,4 pkt	–
2.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.	218,5 m		221,5 m		1588,9 pkt (402,1 pkt)	26,5 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2011 Otepää	–	srebrny medal
2012 Erzurum	–	7. miejsce
2013 Liberec	–	brązowy medal

Drużynowo

2011 Otepää	–	złoty medal
2012 Erzurum	–	brązowy medal
2013 Liberec	–	4. miejsce

Starty S. Krafta na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	28 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	100,0 m	251,0 pkt	4,0 pkt	Władimir Zografski
1.	30 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	druż.	93,5 m	94,5 m	920,5 pkt	–
7.	23 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	indywid.	100,0 m	105,0 m	259,5 pkt	27,0 pkt	Nejc Dežman
3.	25 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	druż.	102,0 m	97,0 m	960,0 pkt	28,5 pkt	Norwegia
3.	24 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-95	HS-100	indywid.	99,0 m	95,5 m	258,0 pkt	25,0 pkt	Jaka Hvala
4.	26 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-95	HS-100	druż.	100,0 m	101,0 m	1034,0 pkt	52,5 pkt	Słowenia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2012/2013	31.
2013/2014	10.
2014/2015	3.
2015/2016	6.
2016/2017	1.
2017/2018	4.
2018/2019	2.
2019/2020	1.
2020/2021	17.
2021/2022	5.
2022/2023	2.
2023/2024	1.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	29 grudnia	2014	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	136,5 m	129,0 m	291,9 pkt	* TCS 2014/2015
2.	15 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	129,5 m	–	136,7 pkt	–
3.	8 marca	2015	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	127,0 m	133,5 m	284,5 pkt	–
4.	24 stycznia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	133,0 m	133,0 m	307,3 pkt	–
5.	30 grudnia	2016	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	139,0 m	134,5 m	308,0 pkt	* TCS 2016/2017
6.	4 lutego	2017	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-225	227,5 m	218,0 m	439,9 pkt	* Loty 2016/2017
7.	5 lutego	2017	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-225	235,5 m	–	232,6 pkt	* Loty 2016/2017
8.	15 lutego	2017	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-140	138,0 m	137,5 m	293,5 pkt	–
9.	12 marca	2017	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	130,0 m	132,0 m	267,5 pkt	* RA 2017
10.	16 marca	2017	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	138,0 m	142,5 m	302,0 pkt	* RA 2017
11.	24 marca	2017	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	243,0 m	240,5 m	490,2 pkt	* Loty 2016/2017
12.	26 marca	2017	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	250,0 m	–	244,3 pkt	* Loty 2016/2017
13.	20 stycznia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	133,5 m	132,5 m	278,3 pkt	–
14.	26 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	132,0 m	137,0 m	270,1 pkt	–
15.	27 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	135,0 m	128,5 m	248,2 pkt	–
16.	12 marca	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	139,0 m	141,0 m	285,7 pkt	* RA 2019
17.	8 grudnia	2019	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	140,0 m	134,5 m	277,6 pkt	–
18.	2 lutego	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	139,0 m	139,0 m	268,5 pkt	–
19.	16 lutego	2020	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	230,0 m	–	232,6 pkt	* Loty 2019/2020
20.	22 lutego	2020	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	103,0 m	97,5 m	270,3 pkt	–
21.	28 lutego	2020	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	129,5 m	129,5 m	284,1 pkt	–
22.	11 grudnia	2021	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	138,0 m	130,0 m	267,0 pkt	–
23.	25 lutego	2022	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	124,5 m	131,0 m	283,1 pkt	–
24.	3 marca	2022	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	135,0 m	137,0 m	294,1 pkt	* RA 2022
25.	19 marca	2022	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	232,0 m	207,0 m	413,0 pkt	* Loty 2021/2022
26.	27 listopada	2022	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	140,0 m	147,0 m	304,5 pkt	*ex aequo z H.E. Granerudem
27.	21 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	139,0 m	135,5 m	283,5 pkt	–
28.	12 marca	2023	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	130,5 m	131,5 m	266,1 pkt	* RA 2023
29.	19 marca	2023	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	246,5 m	235,5 m	497,4 pkt	* Loty 2022/2023, RA 2023
30.	1 kwietnia	2023	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	239,5 m	–	240,5 pkt	* Loty 2022/2023
31.	25 listopada	2023	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	144,0 m	143,0 m	326,2 pkt	–
32.	26 listopada	2023	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	148,5 m	148,5 m	363,5 pkt	–
33.	2 grudnia	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	104,0 m	92,5 m	296,7 pkt	–
34.	3 grudnia	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	134,0 m	141,5 m	318,2 pkt	–
35.	17 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	135,0 m	142,0 m	327,9 pkt	–
36.	6 stycznia	2024	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	136,5 m	140,0 m	288,9 pkt	* TCS 2023/2024
37.	21 stycznia	2024	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	137,0 m	134,0 m	332,3 pkt	* PT 2024
38.	11 lutego	2024	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-115	HS-128	130,5 m	126,0 m	281,6 pkt	–
39.	17 lutego	2024	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	129,0 m	139,0 m	263,0 pkt	–
40.	25 lutego	2024	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	224,0 m	217,0 m	433,5 pkt	* Loty 2023/2024
41.	9 marca	2024	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	132,0 m	133,0 m	255,0 pkt	* RA 2024
42.	13 marca	2024	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	137,5 m	134,0 m	291,8 pkt	* RA 2024
43.	17 marca	2024	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	244,5 m	–	256,0 pkt	* Loty 2023/2024, RA 2024

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2011/2012	–	–	–	–
2012/2013	–	–	1	1
2013/2014	–	1	–	1
2014/2015	3	6	4	13
2015/2016	1	2	1	4
2016/2017	8	3	6	17
2017/2018	–	3	5	8
2018/2019	4	3	5	12
2019/2020	5	8	2	15
2020/2021	–	–	1	1
2021/2022	4	–	5	9
2022/2023	5	6	6	17
2023/2024	13	3	4	20
Suma	43	35	40	118

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	6 stycznia	2013	Bischofshofen	im Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	131,0 m	131,0 m	261,3 pkt.	3.	11,4 pkt	Gregor Schlierenzauer
2.	28 lutego	2014	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	125,0 m	134,0 m	265,6 pkt	2.	11,0 pkt	Severin Freund
3.	23 listopada	2014	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	142,0 m	136,0 m	274,1 pkt	2.	2,3 pkt	Roman Koudelka
4.	14 grudnia	2014	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	138,0 m	–	141,1 pkt	3.	4,6 pkt	Severin Freund
5.	29 grudnia	2014	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	136,5 m	129,0 m	291,9 pkt	1.	–
6.	4 stycznia	2015	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	137,0 m	127,0 m	273,5 pkt	2.	5,0 pkt	Richard Freitag
7.	6 stycznia	2015	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	133,5 m	132,0 m	271,3 pkt	3.	17,1 pkt	Michael Hayböck
8.	10 stycznia	2015	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-225	224,0 m	197,5 m	394,4 pkt	2.	26,1 pkt	Severin Freund
9.	15 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	129,5 m	–	136,7 pkt	1.	–
10.	18 stycznia	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	133,0 m	133,5 m	273,9 pkt	2.	2,3 pkt	Kamil Stoch
11.	24 stycznia	2015	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	127,5 m	131,0 m	271,3 pkt	2.	5,1 pkt	Peter Prevc
12.	7 lutego	2015	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	134,0 m	139,0 m	288,0 pkt	2.	11,4 pkt	Severin Freund
13.	8 marca	2015	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	127,0 m	133,5 m	284,5 pkt	1.	–
14.	10 marca	2015	Kuopio	Puijo	K-92	HS-100	99,0 m	–	132,5 pkt	3.	6,8 pkt	Severin Freund
15.	20 marca	2015	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	240,0 m	238,5 m	461,8 pkt	3.	16,7 pkt	Peter Prevc
16.	24 stycznia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	133,0 m	133,0 m	307,3 pkt	1.	–
17.	10 lutego	2016	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	135,0 m	131,5 m	273,2 pkt	2.	12,3 pkt	Peter Prevc
18.	14 lutego	2016	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	238,0 m	231,0 m	461,6 pkt	2.	7,4 pkt	Peter Prevc
19.	23 lutego	2016	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	122,0 m	128,0 m	245,2 pkt	3.	19,3 pkt	Michael Hayböck
20.	4 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	138,0 m	140,0 m	284,8 pkt	3.	2,1 pkt	Domen Prevc
21.	10 grudnia	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	137,0 m	135,5 m	286,5 pkt	3.	14,7 pkt	Domen Prevc
22.	18 grudnia	2016	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	138,5 m	138,0 m	283,1 pkt	3.	22,8 pkt	Domen Prevc
23.	30 grudnia	2016	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	139,0 m	134,5 m	308,0 pkt	1.	–
24.	1 stycznia	2017	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	137,0 m	140,0 m	282,4 pkt	3.	6,8 pkt	Daniel-André Tande
25.	14 stycznia	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,0 m	117,0 m	251,7 pkt	2.	16,3 pkt	Kamil Stoch
26.	29 stycznia	2017	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	148,5 m	135,5 m	242,0 pkt	2.	0,3 pkt	Andreas Wellinger
27.	4 lutego	2017	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-225	227,5 m	218,0 m	439,9 pkt	1.	–
28.	5 lutego	2017	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-225	235,5 m	–	232,6 pkt	1.	–
29.	11 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	137,0 m	139,0 m	257,5 pkt	3.	2,7 pkt	Maciej Kot i Peter Prevc
30.	12 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	132,0 m	144,0 m	249,6 pkt	3.	13,1 pkt	Kamil Stoch
31.	15 lutego	2017	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-140	138,0 m	137,5 m	293,5 pkt	1.	–
32.	16 lutego	2017	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	106,0 m	107,0 m	252,2 pkt	2.	4,0 pkt	Maciej Kot
33.	12 marca	2017	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	130,0 m	132,0 m	267,5 pkt	1.	–
34.	16 marca	2017	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	138,0 m	142,5 m	302,0 pkt	1.	–
35.	24 marca	2017	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	243,0 m	240,5 m	490,2 pkt	1.	–
36.	26 marca	2017	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	250,0 m	–	244,3 pkt	1.	–
37.	19 listopada	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,5 m	124,5 m	257,7 pkt	3.	2,8 pkt	Junshirō Kobayashi
38.	3 grudnia	2017	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	128,0 m	133,5 m	263,5 pkt	3.	12,5 pkt	Andreas Wellinger
39.	17 grudnia	2017	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	137,0 m	134,5 m	274,7 pkt	3.	11,7 pkt	Richard Freitag
40.	4 marca	2018	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	124,0 m	128,5 m	285,9 pkt	3.	28,3 pkt	Kamil Stoch
41.	11 marca	2018	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	129,5 m	124,5 m	256,7 pkt	2.	1,4 pkt	Daniel-André Tande
42.	15 marca	2018	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	141,5 m	138,0 m	268,4 pkt	2.	17,0 pkt	Kamil Stoch
43.	23 marca	2018	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	238,0 m	234,5 m	443,0 pkt	3.	12,9 pkt	Kamil Stoch
44.	25 marca	2018	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	243,0 m	236,0 m	440,1 pkt	2.	15,5 pkt	Kamil Stoch
45.	30 grudnia	2018	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	131,0 m	134,5 m	280,5 pkt	3.	1,8 pkt	Ryōyū Kobayashi
46.	4 stycznia	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	129,5 m	130,5 m	254,2 pkt	2.	12,8 pkt	Ryōyū Kobayashi
47.	6 stycznia	2019	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	134,0 m	131,5 m	267,5 pkt	3.	14,6 pkt	Ryōyū Kobayashi
48.	13 stycznia	2019	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-135	124,5 m	122,5 m	257,2 pkt	2.	13,9 pkt	Dawid Kubacki
49.	20 stycznia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	133,5 m	132,5 m	278,3 pkt	1.	–
50.	26 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	132,0 m	137,0 m	270,1 pkt	1.	–
51.	27 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	135,0 m	128,5 m	248,2 pkt	1.	–
52.	2 lutego	2019	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	213,0 m	230,0 m	421,7 pkt	3.	5,3 pkt	Ryōyū Kobayashi
53.	10 marca	2019	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	134,0 m	126,0 m	258,3 pkt	2.	3,7 pkt	Robert Johansson
54.	12 marca	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	139,0 m	141,0 m	285,7 pkt	1.	–
55.	14 marca	2019	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	136,5 m	135,0 m	280,5 pkt	3.	17,9 pkt	Ryōyū Kobayashi
56.	17 marca	2019	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	236,5 m	229,5 m	443,2 pkt	3.	11,5 pkt	Domen Prevc
57.	8 grudnia	2019	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	140,0 m	134,5 m	277,6 pkt	1.	–
58.	15 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	134,0 m	134,5 m	274,0 pkt	2.	3,0 pkt	Ryōyū Kobayashi
59.	21 grudnia	2019	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	134,5 m	137,5 m	287,0 pkt	2.	1,7 pkt	Kamil Stoch
60.	11 stycznia	2020	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-104	102,0 m	103,0 m	286,9 pkt	2.	7,7 pkt	Karl Geiger
61.	12 stycznia	2020	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-104	103,5 m	101,0 m	280,5 pkt	2.	4,7 pkt	Karl Geiger
62.	18 stycznia	2020	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	135,5 m	140,5 m	283,7 pkt	2.	6,4 pkt	Dawid Kubacki
63.	26 stycznia	2020	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	136,0 m	138,0 m	290,6 pkt	2.	5,1 pkt	Kamil Stoch
64.	1 lutego	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	138,0 m	125,0 m	234,1 pkt	2.	10,2 pkt	Yukiya Satō
65.	2 lutego	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	139,0 m	139,0 m	268,5 pkt	1.	–
66.	15 lutego	2020	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	224,5 m	214,5 m	414,6 pkt	3.	3,9 pkt	Piotr Żyła
67.	16 lutego	2020	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	230,0 m	–	232,6 pkt	1.	–
68.	21 lutego	2020	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	98,0 m	97,5 m	264,5 pkt	3.	5,8 pkt	Karl Geiger
69.	22 lutego	2020	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	103,0 m	97,5 m	270,3 pkt	1.	–
70.	28 lutego	2020	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	129,5 m	129,5 m	284,1 pkt	1.	–
71.	1 marca	2020	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	119,5 m	126,0 m	260,5 pkt	2.	5,9 pkt	Karl Geiger
72.	10 stycznia	2021	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	138,0 m	136,0 m	291,3 pkt	3.	8,1 pkt	Halvor Egner Granerud
73.	21 listopada	2021	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	121,5 m	127,0 m	223,8 pkt	3.	11,5 pkt	Halvor Egner Granerud
74.	5 grudnia	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	120,0 m	123,0 m	253,6 pkt	3.	8,3 pkt	Jan Hörl
75.	11 grudnia	2021	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	138,0 m	130,0 m	267,0 pkt	1.	–
76.	25 lutego	2022	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	124,5 m	131,0 m	283,1 pkt	1.	–
77.	27 lutego	2022	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	124,0 m	128,0 m	271,3 pkt	3.	6,7 pkt	Halvor Egner Granerud i Ryōyū Kobayashi
78.	3 marca	2022	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	135,0 m	137,0 m	294,1 pkt	1.	–
79.	6 marca	2022	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	131,5 m	128,5 m	266,9 pkt	3.	4,3 pkt	Daniel-André Tande
80.	19 marca	2022	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	232,0 m	207,0 m	413,0 pkt	1.	–
81.	20 marca	2022	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	212,0 m	222,5 m	399,8 pkt	3.	8,1 pkt	Timi Zajc
82.	5 listopada	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,0 m	133,5 m	258,0 pkt	3.	14,2 pkt	Dawid Kubacki
83.	26 listopada	2022	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	141,5 m	144,0 m	311,5 pkt	2.	1,3 pkt	Anže Lanišek
84.	27 listopada	2022	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	140,0 m	147,0 m	304,5 pkt	1.	–
85.	11 grudnia	2022	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	131,0 m	141,5 m	283,1 pkt	3.	26,6 pkt	Dawid Kubacki
86.	15 stycznia	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	134,0 m	145,5 m	278,5 pkt	3.	9,2 pkt	Halvor Egner Granerud
87.	21 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	139,0 m	135,5 m	283,5 pkt	1.	–
88.	28 stycznia	2023	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	232,5 m	234,0 m	431,9 pkt	2.	8,8 pkt	Halvor Egner Granerud
89.	29 stycznia	2023	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	233,0 m	229,0 m	446,4 pkt	3.	9,1 pkt	Halvor Egner Granerud
90.	12 lutego	2023	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-115	HS-128	123,5 m	130,0 m	275,3 pkt	3.	12,3 pkt	Halvor Egner Granerud
91.	11 marca	2023	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	129,5 m	128,5 m	254,4 pkt	2.	5,8 pkt	Anže Lanišek
92.	12 marca	2023	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	130,5 m	131,5 m	266,1 pkt	1.	–
93.	14 marca	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	138,5 m	132,0 m	255,4 pkt	2.	2,3 pkt	Halvor Egner Granerud
94.	18 marca	2023	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	239,5 m	227,5 m	418,8 pkt	2.	6,1 pkt	Halvor Egner Granerud
95.	19 marca	2023	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	246,5 m	235,5 m	497,4 pkt	1.	–
96.	26 marca	2023	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	130,0 m	–	141,8 pkt	2.	4,1 pkt	Ryōyū Kobayashi
97.	1 kwietnia	2023	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	239,5 m	–	240,5 pkt	1.	–
98.	2 kwietnia	2023	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	238,5 m	235,0 m	445,1 pkt	3.	10,0 pkt	Timi Zajc
99.	25 listopada	2023	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	144,0 m	143,0 m	326,2 pkt	1.	–
100.	26 listopada	2023	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	148,5 m	148,5 m	363,5 pkt	1.	–
101.	2 grudnia	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	104,0 m	92,5 m	296,7 pkt	1.	–
102.	3 grudnia	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	134,0 m	141,5 m	318,2 pkt	1.	–
103.	9 grudnia	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	144,5 m	273,5 pkt	2.	1,2 pkt	Karl Geiger
104.	16 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	131,0 m	132,5 m	313,3 pkt	3.	3,5 pkt	Pius Paschke
105.	17 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	135,0 m	142,0 m	327,9 pkt	1.	–
106.	29 grudnia	2023	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	132,5 m	125,0 m	298,9 pkt	3.	10,4 pkt	Andreas Wellinger
107.	6 stycznia	2024	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	136,5 m	140,0 m	288,9 pkt	1.	–
108.	14 stycznia	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	132,0 m	129,5 m	264,3 pkt	2.	5,1 pkt	Ryōyū Kobayashi
109.	21 stycznia	2024	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	137,0 m	134,0 m	332,3 pkt	1.	–
110.	11 lutego	2024	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-115	HS-128	130,5 m	126,0 m	281,6 pkt	1.	–
111.	17 lutego	2024	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	129,0 m	139,0 m	263,0 pkt	1.	–
112.	24 lutego	2024	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	222,0 m	225,5 m	440,3 pkt	3.	9,0 pkt	Timi Zajc
113.	25 lutego	2024	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	224,0 m	217,0 m	433,5 pkt	1.	–
114.	9 marca	2024	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	132,0 m	133,0 m	255,0 pkt	1.	–
115.	10 marca	2024	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	132,0 m	124,0 m	254,9 pkt	3.	6,1 pkt	Johann André Forfang
116.	13 marca	2024	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	137,5 m	134,0 m	291,8 pkt	1.	–
117.	17 marca	2024	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	244,5 m	–	256,0 pkt	1.	–
118.	17 marca	2024	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-140	230,0 m - 240,0 m - 232,5 m		671,9 pkt	2.	17,3 pkt	Daniel Huber

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2011/2012
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	54	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2012/2013
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	23	3	28	11	-	-	-	-	-	-	19	11	38	6	14	42	27	22	202
Sezon 2013/2014
																												punkty
14	q	22	25	25	19	12	13	50	30	12	20	33	21	21	22	24	16	15	7	5	2	4	9	11	8	13	9	539
Sezon 2014/2015
																															punkty
2	13	13	17	11	4	3	6	9	1	6	2	3	2	1	2	2	4	7	6	2	5	-	-	1	3	9	10	5	3	4	1578
Sezon 2015/2016
																													punkty
6	4	14	22	27	7	8	7	9	11	4	4	1	-	-	2	5	6	2	11	8	3	11	4	21	22	10	12	10	1006
Sezon 2016/2017
																										punkty
9	4	3	3	8	6	3	1	3	18	25	2	4	-	2	1	1	3	3	1	2	1	1	5	1	1	1665
Sezon 2017/2018
																						punkty
3	13	4	3	12	13	3	4	31	24	4	9	15	-	-	3	2	8	2	5	3	2	881
Sezon 2018/2019
																												punkty
21	26	10	5	20	8	12	3	49	2	3	4	2	1	1	1	6	3	7	4	11	10	2	1	3	3	14	17	1349
Sezon 2019/2020
																											punkty
21	4	7	1	2	2	18	4	13	4	4	2	2	2	11	2	2	1	4	3	1	3	1	1	2	8	17	1659
Sezon 2020/2021
																									punkty
32	-	-	-	-	-	-	6	28	8	4	9	3	-	5	23	6	19	16	10	5	-	23	29	17	429
Sezon 2021/2022
																												punkty
q	3	4	7	3	1	26	9	14	12	q	23	24	17	-	22	9	25	6	1	3	1	8	3	1	3	6	11	1069
Sezon 2022/2023
																																punkty
3	5	2	1	8	3	4	6	5	18	4	14	3	5	1	18	2	3	8	13	16	3	-	2	1	2	8	2	1	2	1	3	1790
Sezon 2023/2024
																																punkty
1	1	1	1	2	9	3	1	3	6	6	1	2	1	39	6	24	1	1	4	3	1	49	8	1	3	5	1	1	2	7	4	2149
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2012/2013
			-	-	3	4	2	4	3
Sezon 2013/2014
					-	-	-	1	1
Sezon 2014/2015
					8	2	5	5	2
Sezon 2015/2016
				3	3	2	5	4	3
Sezon 2016/2017
				3	-	2	1	3	4
Sezon 2017/2018
		2	4	5	4	4	3	5	6
Sezon 2018/2019
			3	2	1	6	3	3	5
Sezon 2019/2020
					1	2	6	3	6
Sezon 2020/2021
					1	-	4	-	3
Sezon 2021/2022
			1	-	-	3	1	2	3
Sezon 2022/2023
			1	1	2	2	-	1	1
Sezon 2023/2024
				-	1	1	3	2	1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011/2012	67.
2012/2013	40.
2013/2014	27.
2014/2015	1.
2015/2016	5.
2016/2017	6.
2017/2018	20.
2018/2019	17.
2019/2020	5.
2020/2021	8.
2021/2022	26.
2022/2023	6.
2023/2024	3.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2017	1.
2018	4.
2019	2.
2020	8.
2022	1.
2023	2.
2024	1.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2019	7.
2020	2.
2021	15.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2018	4.
2019	12.
2021	17.
2022	6.
2023	1.
2024	4.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2020	4.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2012/2013	32.
2013/2014	29.
2014/2015	7.
2015/2016	7.
2016/2017	1.
2017/2018	4.
2018/2019	8.
2019/2020	1.
2020/2021	22.
2021/2022	3.
2022/2023	1.
2023/2024	2.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011	84.
2012	61.
2013	75.
2014	26.
2015	7.
2016	4.
2017	24.
2018	21.
2019	30.
2021	19.
2022	12.
2023	20.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	12 września	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	125,0 m	130,0 m	307,6 pkt
2.	7 sierpnia	2021	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-135	129,0 m	129,0 m	234,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	12 września	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	125,0 m	130,0 m	307,6 pkt	1.	–
2.	13 września	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	133,0 m	130,5 m	261,8 pkt	2.	4,1 pkt	Junshirō Kobayashi
3.	16 lipca	2016	Courchevel	Tremplin du Praz	K-120	HS-132	129,0 m	130,0 m	267,9 pkt	3.	7,2 pkt	Maciej Kot
4.	30 lipca	2016	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	99,0 m	104,5 m	269,0 pkt	2.	0,4 pkt	Andreas Wellinger
5.	7 sierpnia	2021	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-135	129,0 m	129,0 m	234,2 pkt	1.	–
6.	7 sierpnia	2022	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-135	122,0 m	129,5 m	251,2 pkt	3.	14,9 pkt	Manuel Fettner

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2023

2011
											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	29	-	2
2012
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	18	-	13
2013
											punkty
28	23	-	-	-	-	-	-	-	-	34	11
2014
									punkty
27	20	7	-	-	-	-	7	39	87
2015
											punkty
4	-	-	-	-	-	-	-	1	2	21	240
2016
										punkty
3	6	2	9	-	-	-	-	5	4	304
2017
									punkty
-	14	10	-	-	-	-	9	8	105
2018
									punkty
10	16	7	28	-	-	-	-	17	94
2019
								punkty
37	-	11	19	-	-	6	-	76
2021
								punkty
-	-	1	-	-	-	11	q	124
2022
						punkty
-	-	3	-	12	19	94
2023
									punkty
-	-	-	-	-	-	5	9	9	103
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2023

2013
							7	8	-
2014
									3
2015
								5	-
2016
									4
2018
								6	-
2019
							6	-	6
2022
							-	-	5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2010/2011	27.
2011/2012	13.
2012/2013	10.
2013/2014	52.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	5 lutego	2011	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	118,0 m	108,0 m	259,3 pkt
2.	28 stycznia	2012	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	131,5 m	132,5 m	254,7 pkt
3.	8 grudnia	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	136,5 m	133,5 m	261,5 pkt
4.	9 grudnia	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131,5 m	132,0 m	255,8 pkt
5.	27 grudnia	2012	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	119,0 m	121,5 m	211,4 pkt
6.	3 lutego	2013	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	129,0 m	126,5 m	238,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	5 lutego	2011	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	118,0 m	108,0 m	259,3 pkt	1.	–
2.	28 stycznia	2012	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	131,5 m	132,5 m	254,7 pkt	1.	–
3.	3 marca	2012	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	129,5 m	123,0 m	253,0 pkt	2.	6,4 pkt	Wolfgang Loitzl
4.	11 marca	2012	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	125,5 m	115,5 m	231,3 pkt	3.	5,6 pkt	Robert Johansson
5.	8 grudnia	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	136,5 m	133,5 m	261,5 pkt	1.	–
6.	9 grudnia	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131,5 m	132,0 m	255,8 pkt	1.	–
7.	27 grudnia	2012	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	119,0 m	121,5 m	211,4 pkt	1.	–
8.	3 lutego	2013	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	129,0 m	126,5 m	238,9 pkt	1.	–
9.	3 lutego	2013	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	125,0 m	131,0 m	240,3 pkt	2.	5,4 pkt	Stefan Hula
10.	14 lutego	2014	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	114,5 m	113,5 m	257,3 pkt	3.	14,9 pkt	Karl Geiger

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2010/2011
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	8	13	12	25	7	14	24	-	-	-	-	241
Sezon 2011/2012
																											punkty
9	12	-	-	-	-	17	22	32	23	-	-	-	1	7	4	9	-	-	-	-	-	-	2	25	6	3	483
Sezon 2012/2013
																												punkty
1	1	1	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	525
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	24	9	-	-	-	-	-	-	-	96
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  - zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011	4.
2012	47.
2016	29.
2017	14.
2018	37.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	9 września	2017	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	115,0 m	115,5 m	263,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	30 lipca	2011	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	129,5 m	122,0 m	250,2 pkt	2.	8,0 pkt	Andreas Wank
2.	18 września	2016	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	111,0 m	112,5 m	247,3 pkt	2.	6,5 pkt	Markus Eisenbichler
3.	9 września	2017	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	115,0 m	115,5 m	263,0 pkt	1.	–
4.	10 września	2017	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	114,5 m	113,5 m	258,5 pkt	2.	1,2 pkt	Daniel Huber
5.	8 września	2018	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	114,0 m	111,0 m	264,1 pkt	2.	7,4 pkt	Philipp Aschenwald

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2022

2011
										punkty
12	6	16	10	2	10	5	13	10	5	345
2012
														punkty
dq	15	-	-	-	-	-	-	24	23	11	20	-	-	66
2016
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	6	2	-	-	-	-	120
2017
													punkty
-	-	-	-	-	1	2	-	-	-	-	-	-	180
2018
													punkty
-	-	-	-	-	2	-	-	-	-	-	-	-	80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  - zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2009/2010	50.
2011/2012	17.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	16 lipca	2011	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	96,0 m	95,0 m	255,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	16 lipca	2011	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	96,0 m	95,0 m	255,5 pkt	1.	–
2.	17 lipca	2011	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	95,5 m	90,5 m	244,5 pkt	2.	2,0 pkt	Reruhi Shimizu

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Sezon 2008/2009
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32	48	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2009/2010
																										punkty
37	64	52	10	72	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	22	9	10	-	-	-	-	-	-	90
Sezon 2011/2012
																							punkty
1	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  - zawodnik nie wystartował

Rekordy skoczni

Podano aktualne oraz nieaktualne rekordy.

Data	Miejsce	Skocznia	Punkt K	HS	Rekord	Uwagi
28 stycznia 2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	100 m	MŚJ
23 października 2011	Bischofshofen	Laideregg-Schanze	K-65	HS-78	77 m
8 stycznia 2013	Wisła	Malinka	K-120	HS-134	139 m	PŚ, kwalifikacje
14 grudnia 2014	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	138 m	PŚ, nieaktualny
4 stycznia 2015	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	137 m	PŚ, nieaktualny
18 marca 2017	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	253,5 m	PŚ,

Odznaczenia

• Silbernes Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich – 2015

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• KRAFT Stefan - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
• KRAFT Stefan 1993.01.13 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-04-30].