ਲੇਖ ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ

ਜਦੋਂ ਹਿਊਗੋ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਇਰਾਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਫ੍ਰਾਂਕੋਇਸ-ਵਿਕਟਰ ਹਿਊਗੋ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੇ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਦੇ ਨਾਟਕਾਂ ਦੇ ਫ਼ਰਾਂਸੀਸੀ ਅਨੁਵਾਦਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਲਈ ਇੱਕ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਹੋਵੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਲਗਭਗ 300 ਪੰਨਿਆਂ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਹਿਊਗੋ ਨੂੰ ਨਾਟਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਿਖਣੀ ਪਈ ਸੀ।

ਇਹ ਕੰਮ ਲਗਭਗ 20 ਪੰਨਿਆਂ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਅਸ਼ੁੱਧੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਸਾਹਿਤਕ ਪ੍ਰਤਿਭਾ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਨਾ ਦਾ ਕੰਮ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ, ਪਰ ਹੋਮਰ, ਜੌਬ, ਐਸਚਿਲਸ, ਯਸਾਯਾਹ, ਈਜ਼ਕੀਏਲ, ਲੂਕ੍ਰੇਟੀਅਸ , ਜੁਵੇਨਲ, ਸੇਂਟ ਜੌਨ, ਸੇਂਟ ਪਾਲ, ਟੈਸੀਟਸ, ਡਾਂਟੇ, ਰਬੇਲਾਇਸ ਅਤੇ ਸਰਵੈਂਟਸ ਵੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਨਾਜ਼ੁਕ ਅਸਫਲਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਨਾਲੋਂ ਹਿਊਗੋ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ, ਕੁਝ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਆਲੋਚਕਾਂ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਇਸਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, "ਮੇਰਾ ਖੁਦ "।

ਭਾਗ II ਦੀ ਕਿਤਾਬ V, ਦ ਮਾਈਂਡ ਐਂਡ ਦ ਮਾਸੇਸ, ਅਤੇ ਭਾਗ III ਦੀ ਕਿਤਾਬ II, ਦ ਨਾਇਨਟੀਨਥ ਸੈਂਚੁਰੀ, ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦ ਮਾਈਂਡ ਐਂਡ ਦ ਮਾਸੇਸ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਹ "ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਨਤਕ ਸਾਹਿਤਕ ਖੇਤਰ " ਲਈ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਸਾਹਿਤ ਸਭਿਅਤਾ ਦਾ ਭੇਦ ਹੈ, ਆਦਰਸ਼ ਦੀ ਕਵਿਤਾ। ਇਸੇ ਲਈ ਸਾਹਿਤ ਸਮਾਜ ਦੀ ਇੱਕ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਕਵਿਤਾ ਰੂਹ ਦੀ ਭੁੱਖ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਕਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਉਸਤਾਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਦਾ ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਮੋਲੀਅਰ ਦਾ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਨਤਕ ਸਾਹਿਤਕ ਖੇਤਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਸਾਰੇ ਕਵੀਆਂ, ਸਾਰੇ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕਾਂ, ਸਾਰੇ ਚਿੰਤਕਾਂ, ਮਨ ਦੀ ਮਹਾਨਤਾ ਦੇ ਸਾਰੇ ਨਿਰਮਾਤਾਵਾਂ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ, ਟਿੱਪਣੀ, ਛਾਪਿਆ, ਛਾਪਿਆ, ਮੁੜ ਛਾਪਿਆ, ਛਪਿਆ, ਵੰਡਿਆ, ਸਮਝਾਇਆ, ਸੁਣਾਇਆ, ਦੇਸ਼-ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਫੈਲਾਇਆ, ਸਭ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ, ਦਿੱਤਾ। ਸਸਤੇ ਵਿੱਚ, ਲਾਗਤ ਮੁੱਲ 'ਤੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।