ਖ਼ਾਲਿਦ ਅਲਵੀ

ਖ਼ਾਲਿਦ ਅਲਵੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਆਪਣੇ ਗ੍ਰਹਿ ਸ਼ਹਿਰ ਚਾਂਦਪੁਰ, ਬਿਜਨੌਰ, ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਰਿਸਰਚ ਸਕਾਲਰ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਦਿੱਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਰਿਸਰਚ ਸਕਾਲਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਹਿਣ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ਾਵਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਓਰੀਐਂਟਲ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਤਾਸ਼ਕੰਦ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿਚ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਭਾਰਤੀ ਸਾਹਿਤ 'ਤੇ ਲੈਕਚਰ ਦੇਣ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਆਪਣੀ ਐਮਫਿਲ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਲਵੀ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ।

ਲਿਖਣਾ

ਅਲਵੀ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ, ਅੰਗਾਰੇ, ਵਿਵਾਦਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਉਰਦੂ ਦੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ 1930 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ 1933 ਵਿੱਚ ਪਾਬੰਦੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ । ਇਹ ਸੱਜਾਦ ਜ਼ਹੀਰ, ਰਸ਼ੀਦ ਜਹਾਂ, ਮਹਿਮੂਦ-ਉਜ਼-ਜ਼ਫ਼ਰ ਅਤੇ ਅਹਿਮਦ ਅਲੀ ਦੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਸੀ। ਅਲਵੀ ਨੇ 1993 ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬ ਛਪਵਾਈ, ਪਰ, ਅਜਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ, ਇਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ ਪਿਆ। 2014 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਵਿਭਾ ਐਸ. ਚੌਹਾਨ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ।

• ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਏ ਹਦੀਸ^{[permanent dead link]}
• ਅੰਗੇਰੇ ਕਾ ਤਾਰੀਖਿ ਪਸਮੰਜਰ
• ਪੇਗੰਬਰਾਨਾ ਦੁਆਏਂ