Scots

Scots (ok as Schottsch bekannt, oder ok Lowland Scots, Lallans) is ’n Süsterspraak vun dat Engelsche. Se sünd beide vun dat Ooltengelsche afkamen, dat Schottsche vun de northumberschen Dialekten, de in ole Tieden in Noordengland (besünners in Northumberland) un in Oostschottland bruukt wöörn. In Schottland was dat Oolt-Scots ’n lange Tied de Hoff- un Amtspraak. Dat Gäälsche keem so üm un bi in’t 4. Johrhunnert mit de Skoten ut Irland na Schottland un fünd tomehrst in’n Westen un in de Bargen sien Heimaat. Vör dat Kamen vun Scots un Gäälsch snacken de Minschen vun Schottland tomehrst Piktisch, in’n Westen ok Ooltwalisisch, beide brietsch-keltsche Spraken.

Scots is nich „Schottsch Engelsch“ (Scottish English) un ok nich „Schottsch Gäälsch“ (Scottish Gaelic, Gàidhlig). Ne, dat is en egenstännige Spraak un deit nu in Schottland ok vun Amt ut as egenstännig gellen.

Scots is de Spraak vun de mehrsten Gedichten vun Robert Burns (Scots Rabbie Burns, 1759–1796) un en Barg annere schottsche Dichterslüüd.

Een schottschen Utdruck is in de hele Welt bekannt: Auld Lang Syne („ole, lang vergahne Tiet“) vun Burns sien Fründschopsleed, dat nu allerwegens an ’n Ooltjohrsavend sungen warrt.