Friedrich Wilheln Nietzsche (Röcken, 15 de Outubre de 1844 — Weimar, 25 de Agosto de 1900) fui un anfluente filósofo alman de l seclo XIX.
Esta páigina ó cacho fui traduzida outomaticamente i percisa de ser rebista por un falante natibo de mirandés. Se sabes bien mirandés ajuda la Biquipédia rebendo este artigo. Apuis de la rebison apaga esta marca. Oubrigado! |
Friedrich Wilheln Nietzsche | |
---|---|
Nietzsche an 1882 | |
Nacimiento | 15 de Outubre de 1844 Röcken, Almanha |
Muorte | 25 de agosto de 1900 (55 anhos) Weimar, Almanha |
Nacionalidade | Almana |
Acupaçon | Filósofo, filólogo |
Anfluéncias | Lhista
|
Anfluenciados | Lhista
|
Scuola/tradiçon | Filosofie Cuntemporánea, Filosofie cuntinental, Romantismo |
Percipales antrisses | Eipistemologie, Ética, Ountologie, Filosofie de la stória, Psicologie |
Eideias notables | Muorte de Dius, Buntade de Poder, Eiterno retorno, Super-Home, Perspetebismo, Apolíneo i Dionisíaco |
Friedrich Nietzsche naciu nua família lhuterana an 1844, sendo çtinado a ser pastor cumo sou pai, que morriu moço an 1849 als 55 anhos, junto cun sou abó (tamien pastor lhuterano). Antretanto, Nietzsche rejeita la fé durante sue adolecéncia, i ls sous studos de filologie afástan nel de la tentaçon teológica. Ampeçou sous studos ne l semestre de Ambierno de 1864-1865 na Ounibersidade de Bonn an Filologie Clássica i Teologie eibangélica. An Bonn, partecipou de la Burschenschaft Frankonia, la qual acabou abandonando an rezon d'atrapalhar sous studos. Por defrentes motibos trasfire-se depuis para Ounibersidade de Leipzig, mas esso se debe, arriba de todo, la trasferéncia de l Prof. Friedrich Ritschl (figura paterna para Nietzsche) para essa Ounibersidade. Durante ls sous studos na ounibersidade de Leipzig, la lheitura de Schopenhauer (L Mundo cumo Buntade i Repersentaçon, 1820) bai custituir las premissas de la sue bocaçon filosófica. Aluno brilhante, dotado de sólida formaçon clássica, Nietzsche ye nomeado als 25 anhos porsor de Filologie na ounibersidade de Basileia. Adota anton la nacionalidade suíça. Zambolbe durante dieç anhos la sue acuidade filosófica ne l cuntato cun pensamiento griego antigo - cun predileçon pa ls Pré-socráticos, an special para Heiráclito i Ampédocles. Durante ls sous anhos d'ansino, torna-se amigo de Jacob Burckhardt i Richard Wagner. An 1870, cumpromete-se cumo beluntairo (eisército) na guerra franco-prussiana. La spriéncia de la bioléncia i l sofrimiento xócan-lo perfundamente.
An 1879 sou stado de salude oubriga-lo a deixar l puosto de porsor. Sue boç, einoudible, afasta ls alunos. Ampeça anton ua bida errante an busca dun clima faborable tanto para sue salude cumo para sou pensamiento (Beneza, Génoba, Turin, Nice, Sils-Maria… ) : "Nun somos cumo aqueilhes que chégan a formar pensamientos senó ne l meio de ls lhibros - l nuosso hábito ye pensar al aire lhibre, andando, saltando, scalando, beilando (… )." An 1882, el ancontra Paul Rée i Lou Andreas-Salomé, a quien piede an casamiento. Eilha recusa, passado tener-le feito asperar sentimientos recíprocos. Ne l mesmo anho, ampeça a screbir l Assi Falou Zaratustra, quando dua stada an Nice. Nietzsche nun pára de screbir cun un ritmo crecente. Este período acaba brutalmente an 3 de Janeiro de 1889 cun ua "crise de lhoucura" que, durando até a la sue muorte, pon-lo sob la tutela de la sue mai i sue armana. Ne l'ampeço desta lhoucura, Nietzsche ancarna altarnatibamente las figuras míticas de Dionísio i Cristo, spressa an bizarras cartas, afundando depuis nun siléncio quaije cumpleto até la sue muorte. Ua lhenda dezie que cuntraiu sífelis. Studos recentes anclínan-se antes para un cáncaro (cáncaro) de l cérebro, qu'eibentualmente puode tener ourige sefilítica. Sue armana Elizabeth Vöster Nietzsche falsiou sous scritos passado la sue muorte para apoiar ua causa anti-semita. Falácia, tenendo an bista la repulsa de Nietzsche al anti-semitismo an sous scritos. Antretanto, sue armana muorre cunfortablemente sob la tutela nazi.
Durante toda sue bida siempre tentou splicar l'ansucesso de sue lhiteratura, chegando la cuncluson de que nacera póstumo, pa ls lheitores que beniran. L sucesso de Nietzsche, antretanto, subrebieno quando un porsor dinamarqués lhiu la sue obra Assi Falou Zaratustra i, assi, tratou de difundi-la, an 1888.
Muitos studiosos de la época tentórun lhocalizar ls momientos que Nietzsche screbie sob crises nerbiosas ó cul eifeito de drogas (Nietzsche studou biologie i tentaba çcubrir sue própia maneira de minemizar ls eifeitos de sue malina).
Crítico de la cultura oucidental i sues religiones i, por bias desso, de la moral judaico-crestiana. Associado mal, inda hoije, por alguns al nielismo i al nazismo - ua bison que grandes lheitores i studiosos de Nietzsche, cumo Foucault, Deleuze ó Klossowski percurórun çfazer - Nietzsche ye, a la par cun Marx i Freud, un de ls outores mais cuntrobersos na stória de la filosofie moderna, esto porque, purmariamente, hai cierta cumplexidade na forma d'apersentaçon de las figuras i/ó catadories al lheitor ó studioso, causando cunfusones debido percipalmente als paradoxos i çcustruçones de ls cunceitos de rialidade ó berdade cumo nós inda hoije ls antendemos.
Nietzsche, sin dúbeda cunsidra l Cristandade i l Budismo cumo "las dues religiones de la decadéncia", anque el diga haber ua grande defrença nessas dues eideias. L budismo para Nietzsche "ye cien bezes mais rialista que la cristandade" (L anticristo). Religiones qu'aspíran al Nada, cujos balores dissolbírun la meçquinheç stórica. Mas, tamien se outo-antitula ateu:
"Para mi l ateísmo nun ye nin ua cunsequéncia, nin mesmo un fato nuobo: eisiste cumigo por anstinto" (Ecce Homo, pt.II, af.1)
La crítica que Nietzsche faç de l eidealismo metafísico focaliza las catadories de l eidealismo i ls balores morales que l cundicionan, proponendo ua nuoba abordaige: la genealogie de ls balores.
Friedrich Nietzsche quijo ser l grande "çmascarador" de todos ls percunceitos i eilusones de l género houmano, aquel qu'ousa mirar, sin miedo, aqueilho que se sconde por trás de balores ounibersalmente aceites, por trás de las grandes i pequeinhas berdades melhor assentadas, por trás de ls eideales que serbírun de base pa la ceblizaçon i norteórun l rumo de ls acuntecimientos stóricos. I assi la moral tradecional, i percipalmente rabiscada por Kant, la religion i la política nun son para el nada mais que máçcaras que scónden ua rialidade anquietante i amanaçadora, cuja bison ye defícele de suportar. La moral, seia eilha kantiana ó heigeliana, i até la catharsis aristotélica son caminos mais fáceles de séren trilhados para se subtrair a la plena bison outéntica de la bida.
Nietzsche abanou essa moral qu'ampele a la rebuolta de ls andebidos anferiores, de las classes subalternas i scrabas contra la classe superior i aristocrática que, por un lhado, pul anfluxo dessa mesma moral, sofre de mala cuncéncia i cria l'eiluson de que mandar ye por si mesmo ua forma d'oubediéncia. Essa traiçon al "mundo de la bida" ye la moral que reduç a ua eiluson la rialidade houmana i tende a ua falsa racionalidade pura.
Cun eifeito, Nietzsche percurou arrincar i rasgar las mais eidolatradas máçcaras. Mas la queston ye: que máçcaras son essas? Respunde, anton, que las máçcaras tórnan-se einebitables pula própia bida, que ye spluson de fuorças zourdenadas i biolentas, i por esso, ye siempre ancerteza i peligro.
La bida solo se puode cunserbar i mantener atrabeç d'eimbricaçones sin fin antre ls seres bibos, atrabeç de la lhuita antre bencidos que gustarian de salir bencedores i bencedores que puoden a cada anstante ser bencidos i por bezes yá se cunsidran assi. Neste sentido la bida ye buntade de poder ó de domínio ó de poténcia. Buntade essa que nun conhece paraige, i por esso stá siempre a criar nuobas máçcaras para se scunder de l'apelo custante i siempre renobado de la bida; pus, para Nietzsche, la bida ye todo i todo se sbai delantre de la bida houmana. Mas las máçcaras, segundo el, tórnan la bida mais suportable, a la par an que la defórman, mortificando-la a la base de cicuta i, finalmente, amanáçan çtruí-la.
Nun eisiste bie média, segundo Nietzsche, antre aceitaçon de la bida i renúncia. Para salbá-la, ye mister arrincar-le las máçcaras i reconhecé-la tal cumo ye: nó pa sofré-la ó aceitá-la cun resignaçon, mas para debolber-le l sou ritmo saltante, l sou merismático júbilo.
L'home ye un filho de l "húmus" i ye, antoce, cuorpo i buntade nun solamente de subrebibir, mas de ganhar. Sues berdadeiras "birtudes" son: la proua, l'alegrie, la salude, l'amor sexual, l'einimizade, la beneraçon, ls buonos hábitos, la buntade einabalable, la deciplina de l'anteletualidade superior, la buntade de poder. Mas essas birtudes son prebilégios de poucos, i ye para esses poucos que la bida ye feita. De fato, Nietzsche ye cuntrairo a qualquiera tipo de eigualitarismo i percipalmente al çfarçado lhegalismo kantiano, qu'atenta l bun senso atrabeç dua lhei anflexible, ó seia, l amperatibo categórico: "Atua an todas las sues açones de modo que la norma de tous atos puodan tornar-se ua lhei ounibersal".
Essas críticas debírun-se a la hostelidade de Nietzsche delantre de l racionalismo que lhougo refutou cumo pura eirracionalidade. Para el, Kant nada mais ye de l qu'un fanático de la moral, ua tarántula catastrófica.
Para Nietzsche l'home ye andebidualidade eirredutible, a la qual ls lhemites i amposiçones dua rezon que tulhe la bida permanécen stranhos a eilha mesma, a la semelhança de máçcaras de que puode i debe lhibartar-se. An Nietzsche, defrentemente de Kant, l mundo nun ten orde, strutura, forma i anteligéncia. Nel las cousas "beilan ne ls pies de l acauso" i solamente la arte puode trasfigurar la zorden de l mundo an beleza i fazer aceitable todo aqueilho qu'hai de porblemático i terrible na bida.
Mesmo assi, anque todas las defrenças i ouposiçones, debe-se recoincer ua matriç quemun antre Kant i Nietzsche, cumo qu'un sustrato tácito mas atuante. Essa matriç quemun ye l'alma de l romantismo de l seclo XIX cun sue ánsia d'anfenito, cun sue rebuolta contra ls lhemites i cundicionamientos de l'home. A eigual a Platon, Nietzsche querie que l gobierno de l'houmanidade fusse cunfiado als filósofos, mas nó a filósofos cumo Platon ó Kant, qu'el cunsidraba simples "ouperairos de la filosofie".
Na obra nietzschiana, la proclamaçon dua nuoba moral cuntrapone-se radicalmente al anúncio outópico dua nuoba houmanidade, lhibre pul amperatibo categórico, cumo sperançosamente acraditaba Kant. Para Nietzsche la lhibardade nun ye mais que l'aceitaçon cunciente dun çtino necessitante. L'home lhibertado de qualquiera binclo, senhor del mesmo i de ls outros, l'home çprezador de qualquiera berdade stablecida ó por stablecer i star ato para se sprimir la bida, an todos ls sous atos - era este nun solo l'eideal apuntado por Nietzsche pa l feturo, mas la rialidade qu'el mesmo tentaba personeficar.
Eiqui, necessairo se faç perceber que, amboluntariamente, Nietzsche cria i cai an sou própio Amperatibo Categórico, por cierto , amperatibo este baseado na cumpleta lhibardade de l ser i falta de normas.
Para Kant la rezon que se mobimenta ne l sou ámbito, ne ls sous lhemites, faç l'home cumprender-se a el mesmo i l çpone pa la lhibertaçon. Mas, segundo Nietzsche, trata-se dua lhibertaçon scrabizada pula rezon, que solo faç apertar-le ls grilhones, anclaustrando la bida houmana dina i lhibre.
An Nietzsche ancontra-se ua filosofie antiteorética a la percura dun nuobo filosofar de caráter lhibertairo, passando las formas lhemitadoras de la tradiçon que solo passou ua "lhibardade houmana" basiada ne l ressentimiento i na culpa. Antoce to la teleologie de Kant de nada sirbe a Nietzsche: l'eideia de l sujeito racional, cundicionado i lhemitado ye rejeitada biolentamente an fabor dua bison filosófica mui mais cumplexa de l'home i de la moral.
Nietzsche acraditaba que la base racional de la moral era ua eiluson i por esso, çcartou la noçon d'home racional, chena de utópica promessa - mais ua máçcara que la rezon nó-outéntica ampuso a la bida houmana. L mundo para Nietzsche nun ye orde i racionalidade, mas zorde i eirracionalidade. Sou percípio filosófico nun era antoce Dius i rezon, mas la bida qu'atua sin oubjetibo defenido, al acauso, i por esso se stá dissolbendo i trasformando-se nun custante deber. La única i berdadeira rialidade sin máçcaras, para Nietzsche, ye la bida houmana tomada i cunfirmada pula bibéncia de l'anstante.
Nietzsche era un crítico de las "eideias modernas", de la bida i de la cultura moderna, de l neo-nacionalismo alman. Para el ls eideales modernos cumo democracie, socialismo, eigualitarismo, eimancipaçon femenina nun éran senó spressones de la decadéncia de l "tipo home". Por estas rezones, ye por bezes apuntado cumo un precursor de la pós-modernidade.
La figura de Nietzsche fui particularmente promobida na Almanha Nazi, tenendo sue armana, simpatizante de l regime hitleriano, fomentado esta associaçon. Cumo dezie Heidegger, el própio nietzschiano, "na Almanha era-se contra ó a fabor de Nietzsche".
Mas, Nietzsche era claramente contra l mobimiento anti-semita, mais tarde promobido por Adolf Hitler i sous partidairos. A este respeito puode-se lher la posiçon de l filósofo:
Antes dezirei ne l'oubido de ls psicólogos, suponendo que zeien algun die studar d'acerca l ressentimiento: hoije esta planta floresce de l modo mais spléndido antre ls anarquistas i anti-semitas, aliás adonde siempre floreciu, na selombra, cumo la bioleta, ambora cun outro oulor.
… tampouco me agrádan esses nuobos speculadores an eidealismo, ls anti-semitas, qu'hoije rebírun ls uolhos de modo crestiano-ariano-home-de-bien, i, atrabeç de l'abuso eisasperante de l mais barato meio d'agitaçon, l'afetaçon moral, búscan ancitar l ganado de cuornos qu'hai ne l pobo…
Sin dúbeda, l'obra de Nietzsche subrebibiu muito para alhá de l'apropiaçon feita pul regime nazi. Inda hoije ye un de ls filósofos mais studados i fecundos. Por bários momientos, até, Nietzsche tentou juntar sous amigos i pensadores pa qu'un fusse porsor de l'outro, ua spece de cunfrarie. Assi i todo, esta eideia falhou, i Nietzsche cuntinou solico sous studos i zambolbimiento d'eideias, ajudado solo por poucos amigos que lhian an boç alta ls sous testos que, ne ls momientos de crise perfunda, el nun cunseguie lher.
Sou stilo ye aforismático, scrito an cachos cuncisos, muitas bezes dua solo páigina, i de ls quales son pinçadas mássimas. Muitas de sues frases se tornórun famosas, sendo repetidas ne ls mais dibersos cuntestos, gerando muitas distorçones i cunfusones. Alguas deilhas:
Lhoinge de ser un scritor de simples aforismas, el ye cunsidrado puls sous seguidores un grande stelista de la lhéngua almana, cumo l probarie Assi Falou Zaratustra, lhibro qu'inda hoije ye de dificílima cumprenson stilística i cunceitual. Mui puode ser cumprendido na obra de Nietzsche cumo eisercício de pesquisa filológica, ne l qual únen-se palabras que nun poderien star próssimas ("Nacer póstumo"; "Dius Morriu", "delicadamente mal-eiducado", etc… ).
Adoraba la Fráncia i la Eitália, porque acraditaba que éran tierras d'homes cun spritos-lhibres. Admiraba Buoltaire, i cunsidraba cumo redadeiro grande alman Goethe, houmanista cumo Buoltaire. Naqueilhes países passou buona parte de sue bida i eilhi porduziu sous mais memorables lhibros. Detestaba la prepoténcia i l anti-semitismo prussiane ls, chegando a romper cula armana i cun Richard Wagner, por ber neilhes la personificaçon de l que cumbatie - l rigor germánico, l'anti-semitismo, l amperatibo categórico, l sprito apresionado, antípoda de sou sprito-lhibre. Antebiu l sou paíç an caminos peligrosos, l que de fato se cunfirmou catorze anhos passado sue muorte, cula purmeira grande guerra i la gestaçon de l Nazismo.
Assi i todo, ne l própio lhegado de l filósofo podemos anferir sues oupeniones an relaçon l'outras filosofies i posiçones. Ye sumamente amportante notar que Nietzsche perdiu l pai mui cedo, sous purmeiros lhibros publicados até 1878, que nun spunhan sues eideias mais ácidas, inda assi fazirun pouco ó nanhun sucesso. Qu'el quedou stremamente zapontado cul sucesso de Richard Wagner, l qual se aprossimou de l cristandade. Tubo ua bida errante, cun poucos amigos, i siempre perseguido por surtos de malina.
Na sue obra bemos críticas bastante negatibas la Kant, Wagner, Sócrates, Platon, Aristóteles, Xenofonte, Martico Lhutero, a la metafísica, al outelitarismo, anti-semitismo, socialismo, anarquismo, fatalismo, teologie, cristandade, budismo, a la cuncepçon de Dius, al pessimismo, stoicismo, al eilumenismo i a la democracie.
Dentre ls poucos eilogios deferidos por Nietzsche, coletamos citaçones, muitas bezes cun ressalbas la Schopenhauer, Spinoza, Dostoiébski, Shakespeare, Dante, Goethe, Darwin, Lheibniç, Pascal, Edgar Allan Poe, Lhord Byron, Musset, Lheopardi, Kleist, Gogol, Buoltaire i al própio Wagner, grande amigo i cunfidente de Nietzsche até cierto momiento.
El era, sin dúbeda, mui apreciador de la Natureza, de las guerras de ls pré-socráticos i de las culturas heilénicas.
L lhegado de l'obra de Nietzsche fui i cuntina sendo inda hoije de defícel i cuntraditória cumprenson. Assi, hai ls que, inda hoije, associan sues eideias al nielismo, defendendo que para Nietzsche:
"La moral nun ten amportança i ls balores morales nó ténen qualquiera balidade, solo son úteles ó einúteles cunsuante la situaçon"; "La berdade nun ten amportança; berdades andubitables, oubjetibas i eiternas nun son reconhecibles. La berdade ye siempre subjetiba"; "Dius stá muorto: nun eisiste qualquiera anstáncia superior, eiterna. L Home depende solo de si mesmo"; "L'eiterno retorno de l mesmo: La stória nun ye finalista, nun hai progresso nin oubjetibo".
Outros, antretanto, nun pensan que Nietzsche seia un outor de l nielismo, mas al cuntrairo un crítico de l nielismo. Pus, para el l'home puode ser, para alhá dun çtruidor, un criador de balores. I ls balores la séren çtruídos, cumo ls crestianos (na sue obra, faç mençon a la malina, a l'eignoráncia), un die serien sustituídos pula salude, l'anteligéncia, antre outros. Tal afirmaçon se baseia na obra Assi falou Zaratustra, adonde se faç clara la benida de l super-home, sendo criar la finalidade de l ser. Tal correspondéncia ye totalmente cuntrária al nielismo, pul menos an percípio. Ó un "nielismo positibo", para Heidegger. Todabie, Nietzsche, cuntrairo ó nó, nun deixando scapar de sues críticas nin mesmo sou mestre Schopenhauer nin sou grande amigo Wagner, percurou denunciar todas las formas de renúncia de l'eisisténcia i de la buntade. Ye esta la cuncepçon fundamental de sue obra Zaratustra, "l'eiterna, suprema afirmaçon i cunfirmaçon de la bida". L eiterno retorno senefica l trágico-dionisíaco dezir si a la bida, an sue plenitude i globalidade. Ye l'afirmaçon ancondicional de l'eisisténcia.
Talbeç la falta de cunsenso na apreciaçon de l'obra de Nietzsche tenga an parte a ber culs paradoxos ne l pensamiento de l própio outor. Las sues radadeiras obras, subretodo l sou outobiográfico Ece Homo (1888), fúrun scritas an meio a la sue crise que se aperfundaba. An Janeiro de 1889, Nietzsche sofriu an Turin un colapso nerboso. Cumo causa fui-le diagnosticada ua possible sífelis. Este diagnóstico permanece tamien cuntroberso. Mas cierto ye que Nietzsche passou ls redadeiros 11 anhos de la sue bida sob ouserbaçon psiquiátrica, einicialmente nun manicómio an Jena, depuis an casa de sue mai an Naumburg i finalmente na casa chamada Billa Silberblick an Weimar, adonde, passado la muorte de sue mai, fui cuidado por sue armana.
Obras de Friedrich Nietzsche, na orde an que fúrun cumpuostas:
Screbiu inda ua recolha de poemas, publicados postumamente, cul nome de Ditirambos de Dioniso.
Nietzsche deixou muitos cadernos manuscritos, para alhá de correspondéncias. L belume desses testos ye maior de l que l de ls publicados. Ls de 1870 zambolben muitos temas de sous lhibros publicados, an special ua teorie de l coincimiento. Ls de 1880 que, passado sou colapso nerboso, fúrun selecionados pula sue armana, que ls publicou cul títalo "La buntade de poder", zambolben cunsidraçones mais ontológicas a respeito de las doutrinas de buntade de poder i de eiterno retorno i sue capacidade d'anterpretar la rialidade. Antre essas speculaçones i sob ls sfuorços d'antérpretes de sue obra, ls manuscritos de 1880 stablecen repetidamente que "nun hai fatos, solamente anterpretaçones".
Assi i todo, stá çponible l'obra Fragmientos Finales, que ye baseada na restruturaçon feita als sous manuscritos ne l Arquibo.BER
Ne l Brasil, alguns cachos desses fragmientos póstumos puoden ser ancontrados ne l lhibro Nietzsche de la coleçon Ls Pensadores, publicada pula eiditora Abril Cultural.
An L ópio de ls anteletuales, Raymond Aron scribe: "Nietzsche i Bernanos, este redadeiro un crente, anquanto que l purmeiro proclamando la muorte de Dius, son outenticamente nó-cunformistas. Ambos, un an nome dun feturo pressentido, l'outro ambocando ua eimaige eidealizada de l Ancien Régime, dízen nun a la democracie, al socialismo, al regime de las massas. Eilhes son hostis ó andiferentes a l'eilebaçon de l nible de bida, a la generalizaçon de la pequeinha burguesie, al progresso de la técnica. Eilhes ténen horror de la bulgaridade, de la baixeza, difundida pula práticas eileitorales i parlamentares".
Bertrand Russell scribe an "La Story of Western Philosophy": "Anque Nietzsche criticar ls románticos, la sue atitude ye fuortemente detreminada por eilhes; ye l punto de bista de l'anarquismo aristocrático que Byron tamien repersentara, de modo que nun ye surprendente que Nietzsche seia un grande admirador de Byron. El tenta ounir dues catadories de balores que dificilmente se relacionan: por un lhado el ama la crueldade, la guerra i l'ourgulho aristocrático i, por outro, la filosofie, la lhiteratura, arte i antes de todo la música".
Ne l'antender de Heidegger la noçon de Buntade de poténcia i l pensamiento de l Eiterno Retorno de l Mesmo forman ua totalidade andissolúbel i nun ua ancoeréncia. Pensar a fondo l Eiterno Retorno ye ir d'ancuontro até al stremo nihelismo, segundo Nietzsche, única bie para superá-lo. Pensar a fondo l nihelismo de Nietzsche para Heidegger ye pensar a fondo l'ouséncia de fundamiento de la berdade de l Ser. An Heidegger eis ende que solo puode fundar l'eissencia houmana an Nietzsche, bisto qu'este custitui pa l filósofo de la Floresta Negra "ua tomada de decison ne l que tange l pensamiento nietzscheano". L'obra de Heidegger subre Nietzsche cumprende dues etapas. La purmeira deilhas custitui ua segese de ls scritos de Nietzsche an Nietzsche I i Nietzsche II ye la spresson de la filosofie que toma forma la medida qu'anterrelaciona ls antrisses de ls dous.
Heidegger adberte que, ambora l'obra siempre retorne debido sue cumpleiçon didática, ls testos nun acumpanhan la sequéncia de las preleçones de Marlburg de 1931 a 1936 i de Marlburg de 1940 a 1946, adonde tubo ampeço l nacimiento de l'obra i l pensamiento que yá l'acumpanhaba zde antes de sou doutorado tomou forma.
Nietzsche, Frederich. Obras Ancumpletas, 1ª. eidiçon. San Paulo: Abril Cultural, 1974.
An outras lhénguas
This article uses material from the Wikipedia Mirandés article Friedrich Nietzsche, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Cuntenido çponibelizado ne ls termos de la CC BY-SA 4.0, salbo andicaçon an cuntrairo. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Mirandés (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.