Pistacia Lentiscus

Расте до 4 метри во висина и се одгледува поради неговата ароматична смола, главно на грчкиот остров Хиос и околу турскиот град Чешме.

 

Растението е зимзелено, од 1 до 5 метри високо, со силен мирис на смола, расте во суви и карпести области во Северна Африка и Медитеранска Европа. Отпорно е на благи до тешки мразови, но претпочита поблаги зими и расте на сите видови почви, а може добро да расте во варовнички области, па дури и во солени средини, што го прави позастапено во близина на морето. Го има и во шумите, на речиси обезшумените пасишта, во дабовите шуми од видот прнар, пошумените области во кои доминираат други дабови, во клисури, кањони и карпести ридови на целото медитеранско подрачје. Во соодветни области, кога е дозволено да расте слободно и да старее, често станува дрво до 7 метри. Сепак, сечата, пасењето и пожарите често го спречуваат ваквиот раст.

Pistacia lentiscus е поврзан со Pistacia terebinthus (смрдлика), со кој често живее во заедница во контактните зони. На западниот брег на Медитеранот, Канарските Острови и Блискиот Исток, може да се помешаат со Pistacia atlantica.

 

Употреба како лек

Луѓето во медитеранскиот регион користат мастика како лек за гастроинтестинални заболувања веќе неколку илјади години. Грчкиот лекар и ботаничар од првиот век Диоскорид напишал за лековитите својства на мастиката во неговата класична расправа За медицинските супстанции. Неколку векови подоцна, Маркелос Емпеирикос и Павлос Егинитис исто така го забележале ефектот на мастиката врз дигестивниот систем.

Маслото од мастика има антибактериски и антигабични својства, и како такво е широко користено во подготовката на масти за кожни заболувања.