Природна Застапеност

Релативната атомска маса (прилагодена согласно молскиот удел) на овие изтотопи е атомската тежина наведена за секој од елементите периодниот систем. Застапеноста на еден изотоп се разликува од една планета до друга (па дури и од едно до друго место на Земјата), но е постојано иста низ времето (во кратлорочна смисла).

На пример, ураниумот има три природни изотопи: ²³⁸U, ²³⁵U и ²³⁴U. Застапеноста на нивните молски удели се 99,2739–99,2752%, 0,7198–0,7202% и 0,0050–0,0059%. На пример, ако анализираме 100.000 атоми на ураниум, треба да очекуваме да најдеме околу 99.274 атоми на ²³⁸U, 720 атоми на ²³⁵U и многу малку (најверојатно 5-6) атоми на ²³⁴U. Причината за ова е тоа што ²³⁸U е многу постабилен од ²³⁵U or ²³⁴U, што се забележува од периодот на полураспад на секој од нив: 4,468×10⁹години за ²³⁸U споредено со 7,038×10⁸ години за ²³⁵U и само 245.500 години за ²³⁴U.

Поради различните полураспадни периоди на ураниумските изотопи, изотопниот состав на ураниумот бил поинаков кога Земјата била млада. На пример, пред 1,7 милијарди години, застапеноста на ²³⁵U била 3,1%, а денес таа изнесува 0,7%; така, во тој период можеле да се јавуваат природни реактори на јадрено цепење, што денес не е можно.

Сепак, природната застапеност на еден изотоп зависи и од веројатноста да биде создаден во нуклеосинтеза (како во случај на самариумот — радиоактивните ¹⁴⁷Sm и ¹⁴⁸Sm се многу позастапени од стабилниот ¹⁴⁴Sm) и од неговото производство од страна на природни радиоактивни изотопи (како во случај на изотопите на оловото).

Од проучувањето на Сонцето и примитивните метеорити познато е дека Сончевиот Систем првобитно имал речиси еднороден изотопски состав. Отстапувањата од галактичкиот просек (со развојот), locally sampled around the time that the sun's nuclear burning можат да се објаснат со изотопното издвојување на масата, како и ограничен број на процеси на распад и трансмутација на јадрата. Има наоди и за вбризгување на краткотрајни (денес исчезнати) изотопи од експлозии на недалечни супернови кои може да го предизвикале колапсот на сончевата маглина. Оттука, отстапувањата од природната застапеност на Земјата се мерат во промили (‰‰), бидејќи не сочинуваат ни еден отсто. Единствениот исклучок од оваа законитост се среќава во претсончевите гранули што се среќаваат на примитивните метеорити. Тие го имаат заобиколено воедначувањето, и често носат јадрени белези на поединечни процеси на нуклеосинтеза во кои се создадени нивните елементи. Кај нив, отстапувањата од природната застапеност се изразуваат во делители на 100.

• Застапеност на хемиските елементи
• Застапеност на хемиските елементи во Земјината кора