Атлетика

Зборот потекнува од грчкиот збор „атлос“ што значи „натпревар“. Атлетиката вклучува спортови кои генерално можат да се поделат на трчање, фрлање и скокови. Атлетиката е дел од модерните Олимписки игри уште од нивното основање во 1896 година. На жените им е дозволено да учествуваат од Олимписките игри во 1928 година.

Атлетски дисциплини

Атлетиката вклучува спортови кои генерално можат да се поделат во следните основни дисциплини: трчање, фрлање и скокови.

Трчање

Главната цел на атлетското трчање е да се претрча зададеното растојание за пократко време. Постои разлика во техниката на трчањето во зависност од должината на патеката (кратка, средна или долга). Почетокот на трката се означува со истрел, а таа се прекинува ако некој од натпреварувачите ја почне трката пред истрелот. Почетокот на трката го води стартерот со неговите помошници, кои проверуваат дали сите тркачи се пријавени, дали имаат стартни броеви и дали при стартот ја допираат стартната линија. Тркачките дисциплини се поделени на:

трки на кратки патеки: до 400 метри; овие трки започнуваат со користење на стартни блокови кои на натпреварувачите им даваат нагло забрзување на почетокот од трката; за да се постигнат подобри резултати на овие трки, натпреварувачот мора да постигне усогласена работа на рацете и на нозете, предниот дел од стапалото треба да биде што пократко во контакт со подлогата, рацете не треба да бидат стиснати во дланките и треба да се движат во ритамот на трчањето, а телото треба да биде благо навалено напред бидејќи тоа влијае врз амплитудата на чекорите.
трки на средни патеки: до 3 000 метри; овие трки започнуваат со висок старт, т.е. не се применуваат стартни блокови
трки на долги патеки: над 5 000 метри и маратон; и овие трки започнуваат со висок старт,
трки со пречки
штафетно трчање: 4 х 100, 4 х 200 и 4 х 400 метри; во штафтетното трчање учествуваат четворица тркачи кои треба да ја пренесат палката од стартот до целта при што секој натпреварувач треба да ја претрча својата делница за најкратко време и да ја предаде палката на следниот натпреварувач; притоа, палката се носи во едната рака; должината на палката изнесува 30 сантиметри, а обемот се движи од 12 до 13 сантиметри; палката има цилиндрична форма и најчесто е обоена со забележлива боја; на стартот на штафетните трки, палката може да ја допира или да ја преминува стартната линија, меѓутоа палецот и показалецот на натпреварувачот не смеат да ја допираат линијата; ако некој натпреварувач предвреме ја започне трката, таа се прекинува, а натпреварувачот добива опомена при што за повторена грешка се дисквалификува; исто така, ако палката е предадена пред или по зоната за предавање, натпреварувачите се дисквалификуваат; ако на натпреварувачот му испадне палката, тој треба сам да ја земе и притоа да не им пречи на останатите натпреварувачи.
Маратон
брзо одење

Фрлачки дисциплини

Целта на атлетските дисциплини од групата фрлање е определена справа да се фрли што е можно подалеку од зоната предвидена за фрлање. Фрлачките дисциплини се делат на:

Ѓуле — во оваа дисциплина се фрла метална топка (ѓуле) со тежина од 7,275 кг за мажи, односно 4 кг за жени; кругот од каде што се исфрла ѓулето е со полупречник од 2,135 метри при што натпреварувачот не смее да го напушти кругот сè додека ѓулето не падне на земја; секој натпреварувач има три обиди, а шесте или осуммината најдобри добиваат право на уште три обиди по што се прогласува победникот; ѓулето се исфрла од рамо со едната рака; техниката на фрлањето се состои од четири фази: подготвителна фаза, фаза на престигнување на ѓулето, фаза на максимално напрегање и фаза на одржување рамнотежа; во подготвителната фаза, ѓулето се става во дланката при што тоа лежи врз коренот на трите средни прсти, додека со палецот и со малиот прст се одржува рамнотежата на ѓулето; ѓулето се става бочно на вратот, а фрлачот е со грбот свртен кон насоката на фрлањето; одразната нога е со целото стапало на подлогата, додека замавната нога ја допира подлогата само со прстите; во втората фаза се прави брзо движење со нозете и карлицата се врти кон местото на фрлањето; во третата фаза се испружува одразната нога, а потоа се испружува и раката и се исфрла ѓулето; во последната фаза, фрлачот прави движење наназад со цел да не излезе од кругот за фрлање.
Кладиво
Копје
Диск

Скокови

Во основа, скоковите се делат на: скокови во далечина и скокови во височина. Во оваа група постојат следниве дисциплини:

Скок во далечина — скоковите во далечина се дисциплина во која натпреварувачот треба со одреден залет да скокне што подолго; скоковите се изведуваат на патека со должина од 50 метри и базен со должина од 9,14 метри и со ширина од 2,74 метри; пред да започне натпреварот, скокачите имаат право на пробни скокови, а потоа, секој натпреварувач има право на три обиди; скокот во далечина се одвива во четири фази: залет, отскок, лет и доскок; при изведувањето на скокот, натпреварувачот самиот ја избира должината на залетот, но притоа не смее да ја нагази линијата за отскок; во фазата на залет, натпреварувачот треба да постигне што поголемо забрзување по патеката, а при отскокот треба ногата да ја постави што поблизу до отскочната линија; во фазата на летот, телото се наоѓа во вертикална, висечка положба, а во последната фаза, нозете се носат нанапред за да се постигне максимална далечина при доскокот.
Трискок
Скок во височина — При скоковите во височина, скокот се мери од подлогата до горниот раб на пречката. Пред почетокот на натпреварот, судиите ја одредуваат висината на пречката, а при секој следен циклус, пречката се поткрева. На секоја височина на пречката, натпреварувачот има право на три обиди, а ако не успее да ја прескокне зададената височина, за него натпреварот е завршен. Победник во натпреварот е оној кој прескокнал најголема височина, а доколку двајца натпреварувачи прескокнат иста височина, победник е оној кој ја прескокнал височината со помалку обиди.
Скок со стап

Секоја скокачка дисциплина се спроведува со соодветна техника, и тоа:

скокови во далечина:

свиена техника или висечка техника
згрчена техника
чекорна техника

скокови во височина:

ножички
опчекорна (стредел) техника — името на оваа техника е добиено од елементите на зиведување на скокот, односно од фазата на летот; скокот со примена на оваа тхеника се состои од четири фази, и тоа: залет, отскок, лет и доскок; во фазата на залет најчесто се доволни неколку чекори, а страната на залетот зависи од одразната нога; залетот треба да се спроведе во остар агол во однос на пречката; при залетот, чекорите се подолги отколку во спринтерското трчање при што се трча со целото стапало со брзо преоѓање преку петата, со што се овозможува брз одраз; одразот е експлозивен и потпомогнат со силен замав на ногата и на рацете, а карлицата и рамената се движат напред; во фазата на летот, кога замавната нога со стапалото ќе ја достигне пречката, одразната нога се привлекува кон телото и се згрчува, а со тоа се овозможува извртување на телото над пречката; најпосле, при доскокот, првиот контакт со душекот е со едната рака и со рамото.
флоп (фосбери) — и оваа техника се состои од четири фази; притоа, залетот се изведува од страната на замавната нога, а патеката на залетот има полукружен облик; одразот се изведува со ногата што е подалеку од пречката; по одразот, телото е исправено и со грбот завртено кон пречката; во мигот кога ја минува пречката, телото има форма на лак; доскокот е со паѓање врз душек

Повеќебојни дисциплини

Седмобој (жени)
Десетобој (мажи)