ნაყოფიერება

სხვადასხვა სახეობისათვის გამრავლების სხვადასხვა ტიპია დამახასიათებელი. მონოციკლური ცხოველები სიცოცხლეში ერთხელ მრავლდებიან და მრავალრიცხოვან შთამომავლობას იძლევიან, ხოლო პოლიციკლური ცხოველები - რამდენიმე თაობას და ნაკლებნაყოფიერი არიან. ხანგრძლივად მცხოვრები ცხოველები 1-2 ნაშიერს შობენ და ისიც არა ყოველ წელს. ხანმოკლედ მცხოვრები ცხოველები წელიწადში რამდენიმეჯერ მრავლდებიან. ნაყოფიერება ცვალებადობს ასაკის, სეზონის, წლის, საკვებით უზრუნველყოფის, კლიმატური პირობებისა და სხვა ფაქტორების შესაბამისად.

ნაყოფიერება დამახასიათებელია სასოფლო-სამეურნეო ცხოველებისთვისაც, მაგ. ფური და ფაშატი ერთნაყოფიანი ცხოველებია (ფურს ტყუპი უჩნდება შემთხვევათა 1-3%-ში, ხოლო ფაშატს 1-1,5%-ში; რეგისტრირებულია ისეთი შემთხვევებიც, როდესაც ფურმა მოიგი 3-7 ხბოხოლო ფაშატმა 4 კვიცი); ღორი, იმის მიხედვით, თუ რა ჯიშისაა, ერთ დაყრაზე საშუალოდ 6-12 გოჭს შობს (განსაკუთრებით ნაყოფიერები - 17-20, ზოგჯერ 30-მდე); ცხვარი, ისე როგორც თხა, ჩვეულებრივ საშუალო 1-2 ბატკანს იძლევა, იმერული ცხვარი, რომანოვული, ფინური ლანდრასი და ზოგიერთი სხვა ჯიშის ცხვარი - საშუალოდ შობენ 5-6 (18-მდე) ბაჭიას; გალიური გამრავლების პირობებში მელია იძლევა - 4, სიასამური - 3, ყარსაღი - 11, წაულა - 5 ლეკვს. ცხოველთა გამრავლებისათვის ბუნებრივ-ფიზიოლოგიური შესაძლებლობათა მაქსიმალური გამოყენება მეცხოველეობის ერთ-ერთი უმნიშვნელოცანესი პრობლემა და აუცილებელი პირობაა ჯოგის გაფართოებული მომრავლებისათვის.

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 337.