जुांवाचें पयलें पत्र

जुांवाचें पयलें पत्र

चवथें शुभवर्तमान बरयलें ताणेंच हें पत्र बरयलां. हांतूं कितें बरयल्लें आसा तेंबी बारिक्साणें पळेवंक गेल्यार, हें पत्र जुांवाचेंच म्हण ठावें जाता. धरंदूत कसो, हो बरवपी अधिकारान बरयता. त्या भायर शुभवर्तमान आनी हें पत्र बराबर धरल्यार, तत्वां तिंच आनी भासूय तीच म्हण दिश्टी पडता. हें सगळें लक्षांत घेवन, जाणारांचें मत अशें, की हें पत्र जुांवान शुभवर्तमाना मातशे आदीं वो मातशे उपरांत बरयलें दिसता.

जेजू खरो देवाचो पूत, ह्या सता विशीं आपणें कितें बरयल्लें ताचो उगडास करुंक, खऱ्या धर्माचेर आड भावार्थियांक घट करुंक, धाकटे आजियेच्या क्रिसतांवांक हें पत्र जुांवान बरयलें. त्या गांवच्या पवित्र-सभां मदें खटे शिकवपी आनी प्रवादी उपरासललेशें दिसता. हे क्रिसताचे विरधी; जेजू सडवणार आनी मनशासंयब घेतललो देवाचो पूत म्हण ते मानून घेनासले.

ह्या पत्राचें मूळ-तत्व म्हळ्यार हें: देव, जेजू क्रिसता उदेशीं, आंकां वळखुंक मेळता; म्हणटच जीं कण बापाच्या एकचारांत जियेवंक सदतात, तीं मनीस जाल्ल्या पुता उदेशिंच ह्या एकचारांत भितर सरुंक पावतलीं.

त्या भायर, ह्या पत्रांत आनिंक तीन सतां नेतान उगडापीं केल्यांत : देव म्हळ्यार उज्वाड, देव नीत आनी देव मग. म्हणटच, अवता उदेशीं बापा कडे आंकां एकवट जाय जाल्यार, आमी उज्वाडांत, नितिंत आनी भावांभयनिंच्या मगांत जियेवंची गरज. जीं कण जेजू देवान माखललो आनी मनीस जाल्लो देवाचो पूत न्हय म्हणटात, तांतां तो फटकिरे आनी क्रिसताचे विरधी म्हणटा.

हेरां वसतूं मदें, तो प्रितिमगाचें वर्तेपन वाखाणता आनी तो खबर कर्ता तो देवाचो मग पेल्याची अपुरबाय करून दिश्टी पडता तसलो. ह्या भायर, देवाचीं भुर्गीं कण आनी देवचाराचीं भुर्गीं कण, तीं कशीं दखल जातात, आनी शेकीं पात्की मनशांक कशें भगसणें मेळता, तें तो दाखयता.

ह्या पत्राची मानडावळ अशी :

प्रसतावना : १: १-४

उज्वाड आनी काळख :१: ५-२:२९

देवाचीं भुर्गीं आनी देवचार्गाचीं भुर्गीं : ३: १-२४

सत आनी चूक : ४: १-६

मगाचो कायदो : ४: ७-२१

भावार्थाचें जयत : ५: १-२१

First_Epistle_of_John