Libro De Ester

Narra a historia de Ester, orfa xudía nos tempos de desterro de Babilonia, que conseguiu evitar un masacre nos seus compatriotas. Os xudeus lembran a fazaña de Ester tódolos anos na festa dos Purim.

Tanto xudeus como cristiáns consideran canónica a versíón en hebreo do libro. Ademais, católicos e ortodoxos, como relixións cun canon extenso, consideran tamén canónicas as adicións a Ester que atopamos na versión da Biblia dos Setenta, en grego.

Na versión grega do Antigo Testamento, a chamada Biblia dos Setenta, ademais do texto orixinal hebreo hai unha serie de fragmentos en grego. Son adicións que non achegtan gran cousa ao discorrer do relato; máis ben son reflexións ou excursus que o autor da versión grega fai ao fío do relato orixinal. As adicións son:

• O limiar do libro, que inclúe o soño de Mardoqueo.
• O contido do decreto contra os xudeus.
• A oración de Mardoqueo e Ester.
• A versión ampliada da escena en que Ester se presenta ante Axuero, coa mención da intervención divina.
• O texto do decreto a favor dos xudeus.
• A interpretación que fai Mardoqueo do seu soño, relacionándoo cos sucesos que seguiron.

O Libro de Ester relata como Hamán, ministro do rei Xerxes I, a quen no libro se lle chama Axuero, prepara un decreto que suporá o exterminio dos xudeus que vivan no imperio persa. Cando Mardoqueo, un xudeu que ocupa un importante posto na corte de Axuero, sabe destas intencións, busca desesperadamente unha solución para salvar o seu pobo.

 

Ao mesmo tempo, o rei Axuero, furioso co desprezo que lle fixo a súa raíña, busca unha nova. Entre as mulleres que lle presentan pon os seus ollos en Ester, sobriña de Mardoqueo, que ao quedar orfa foi criada por el. Mardoqueo aproveita a situación da súa sobriña para facer chegar ata o gran rei as súas peticións:

Ester organiza un convite no que invita a Hamán e Axuero, durante o que lle expón a situación do seu pobo ao rei e deixa en evidencia as intencións do ministro. Axuero atende a petición de Ester, ordena a morte de Hamán e autoriza os xudeus a que se defendan en caso de que alguén tente facerlles dano; incluso lles permite vingarse e cometer asasinatos masivos contra os seus inimigos.

A festa coa que a comunidade xudía de Mesopotamia celebrou a súa salvación será a orixe dos Purim.

Os expertos dan por pensar que Ester é, simplemente, un conto moralizante ou un relato que lle daba unha orixe “digna” á festa dos Purim, un simple Entroido. Os argumentos poden resumirse nestes dous elementos:

• As inexactitudes históricas: excepción feita de Axuero, nas crónicas persas non aparecen os nomes de ningún dos outros personaxes, cando si que se coñecen nomes de raíñas e altos cargos da corte persa. Ademais algunhas referencias a feitos históricos que aparecen no libro como propias do tempo de Axuero, en realizade, están separadas por máis dun século.
• Os decretos do rei, tanto o de exterminio dos xudeus como o que lles autorizaba a vingarse:
  • Os persas eran un pobo tolerante en temas de relixión, respectaban os distintos credos dos pobos que constituían o seu imperio. A mesma Biblia, no Libro de Esdras louvan ao rei Ciro, por permitirlles recuperar a súa terra e o seu templo. Neste contexto non ten sentido un decreto que permitira o exterminio dun pobo por razóns relixiosas.
  • Por razóns parecidas, tampouco ten sentido un decreto que lles daba carta branca aos xudeus para asasinaren ao seu capricho a todos os que consideraran inimigos.

Outros artigos

• Purim

Ligazóns externas

• Libro de Ester en galego
• Texto do libro (en español).