Ja'far Al-Sadiq
Jaʿfar ibn Muḥammad aṣ-Ṣādiq (en árabe: جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ٱلصَّادِقُ), nado en Medina o 23 de abril de 702 e finado na mesma cidade o 14 de decembro de 765, foi un estudoso e científico musulmán do século VIII coñecido como Imam Ja‘far al-Ṣādiq ou simplemente as-Sadiq (o Veraz).
Está considerado Imam e fundador da escola de xurisprudencia Ja'fari by Twelver por xiísmo ismailí e a principal figura nas escolas Hanafi e Maliki da xurisprudencia sunnita. Era descendente do califa Ali e de Fatimah, filla de Mahoma por parte do seu pai, Muhammad al-Baqir, e de Abu Bakr as-Siddiq a través de Muhammad ibn Abu Bakr por parte da súa familia materna, Umm Farwah bint al-Qasim. Muhammad ibn Abi Bakr foi criado por Ali, mais non era fillo del. Ali adoitaba dicir: "Muhammad Ibn Abu Bakr é o meu fillo, mais pola liñaxe de Abu Bakr". Al-Sadiq foi o sexto Imam para os Twelvers, está recoñecido pola maioría do xiísmo como Imam, e é venerado no sunnismo como transmisor de hadiths, e polo tanto prominente ulema, e un místico para o sufismo. A pesar do amplo rango de atribucións en numerosas disciplinas relixiosas, non se conservan escritos producidos por Ja'far.
Al-Sadiq herdou a posición de imán do seu pai na súa trintena. Como imán xiíta, al-Sadiq permaneceu alleo dos conflitos políticos que envolvían a rexión, evitando as moitas peticións de apoio que recibía dos rebeldes. Foi vítima de certo acoso dos califas abásidas e foi finalmente, segundo os musulmáns xiítas, envelenado por orde do califa Al-Mansur. Ademais da súa conexión coas escolas sunnitas de xurisprudencia, foi unha figura significativa na formulación da doutrina xiíta. As tradicións conservadas de al-Sadiq son máis numerosas que todos os hadiths rexistrados de todos os demais imáns combinados. Como fundador da xurisprudencia Ja'fari, al-Sadiq tamén elaborou as doutrinas de Nass (designación inspirada pola divindade de cada imán polo imán previo) e de Ismah (infalibilidade dos imáns), ademais da Taqiyyah.
A cuestión da sucesión despois da morte de al-Sadiq foi causa da división entre o xiísmo que consideraba o seu fillo máis vello, Isma'il (que morrera antes que o seu pai) como o seguinte imán, e os que crían que o seu terceiro fillo Musa al-Kadhim era o imán. O primeiro grupo pasou a ser coñecido como ismailís e o segundo, maior, foi denominado Ja'fari ou Twelvers.
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Muhammed Al-Husain Al-Mudaffar, Imam Ja'far al-Sadiq.
- Sayyid Mahdi as-Sadr, THE AHLUL-BAYT Ethical Role-Models.
- Mohammad Hussein il Adeeb, The Brief History of the Fourteen Infallibales.
- Fahd, Toufic (1968). "Ğa'far aṣ-Ṣâdiq et la Tradition Scientifique Arabe [Ja'far aṣ-Ṣâdiq and the Arabic Scientific Tradition]". En Fahd, Toufic. Le Shî'isme Imâmite. Colloque de Strasbourg (6–9 de maio de 1968) (en francés). París: Presses Universitaires de France. pp. 131–142.
Ligazóns externas
This article uses material from the Wikipedia Galego article Ja'far al-Sadiq, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Todo o contido está dispoñible baixo a licenza CC BY-SA 4.0, agás que se indique o contrario. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Galego (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.