Diego Peláez: Bispo de Santiago de Compostela
Diego Peláez ou Diego Páez nado en Aragón en data descoñecida e finado desterrado de Galicia, en Aragón, en data tamén descoñecida, foi unha das figuras máis salientables da nobreza eclesiástica da Galicia medieval.
Nomeado polo rei Sancho II de Castela, foi bispo de Iria e Compostela do 1071 ao 1088, e contribuíu á grandeza da diocese e do Señorío de Santiago no século XI.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | valor descoñecido  Aragón |
| Morte | Despois de 1104 |
| Bispo de Iria Flavia | |
| | |
| Actividade | |
| Ocupación | sacerdote |
| Período de actividade | 1070 - 1086 |
Goberno en Compostela
Foi designado como bispo logo de ser apreixado o rei García de Galicia polo seu irmán o rei de León Afonso VI. Porén, foi sempre sospeitoso de apoiar o malfadado rei galego.
Acometeu a reorganización dos extensos territorios do Señorío feudal de Santiago. Este posesión feudal abranguía as terras entre o río Iso e o Atlántico. Esforzouse por mellorar a xustiza, a administración e a defensa militar fronte os ataques normandos e os conflitos interiores.
Acuñou moeda e deu un importante pulo ao intercambio comercial.
Aplicou medidas contra a indisciplina do clero, chegou a acordos co mosteiro de San Paio de Antealtares plasmados na Concordia de Antealtares e limitou a expansión do poderío bieito do Mosteiro de San Martiño Pinario.
Iniciou, ao redor do ano 1075, as obras da gran catedral románica de Santiago. A anterior fora destruída polas incursións devastadoras do caudillo musulmán Almanzor durante os días do rei galego Vermudo II. A través da escola catedralicia atraería o máis florido da cultura europea do momento. Puxo as obras baixo a dirección do mestre Bernardo. Impulsou as peregrinacións a través do Camiño de Santiago ata facer delas un fenómeno de escala continental.
Considéraselle un dos impulsores da reforma gregoriana nos reinos hispánicos.
Liortas políticas
Dende a súa fasquía de figura política, salienta o seu enfrontamento co rei de León Afonso VI. Ao reconquistar este monarca a taifa de Toledo (1085), Peláez tentou que a vella capital visigótica non fose a nova cabeceira eclesiástica e política dos reinos cristiáns. Santiago de Compostela arelaba ocupar esa posición como sé apostólica e meta de cristiandade xacobea dende Armenia ata Fisterra. Pero nin a galega sé de Braga, nin a castelá de Toledo estaban dispostas a ceder o que entendían que eran os seus dereitos históricos. Braga fora restaurada polo rei García de Galicia; Toledo érao agora por Afonso VI de León.
Semella que se viu envolto no levantamento do líder da nobreza galega Rodrigo Ovéquiz. Este foi un conflito violento que o rei leonés tardou dous anos en sufocar. Estas axitacións, animadas tanto dende a nobreza laica como eclesiástica, determinaron ao monarca a dividir o reino de Galicia en dúas tenzas feudais. Unha, en 1090, baixo o mando do conde Raimundo de Borgoña e a súa filla Urraca (totia Gallecia Imperatrix) ao norte do río Miño. Outra, en 1095, baixo Henrique de Borgoña e a súa filla ilexítima Tareixa nas terras portucalenses.
Acusación e caída
Neste clima de inestabilidade política, Diego Peláez sofre a acusación de traizón. Semella que conspirou para restaurar a independencia do reino de Galicia coa alianza do caudillo normando Guillerme o Conquistador.
Pois os seus inimigos, movidos polos celos da envexa, dixeron que tentaba entregar o reino de Galiza ó rei dos ingleses e normandos e tirarllo ó rei dos hispanos. Se isto, divulgado por tódolos lugares, foi certo ou non, non é agora o noso asunto. —Historia Compostelá (séc. XII) |
Esta acusación tivo como consecuencia a súa deposición no Concilio de Husillos (1088). Asemade foi encarcerado e humillado por Afonso VI. O papa Urbano II desautorizou fulminantemente o monarca e confirmou o bispo na súa sé de Santiago de Compostela.
As presións da corte castelá-leonesa e do arcebispo Bernardo de Toledo acadaron que Peláez fose finalmente despoxado da súa diocese. O Papa, porén, dispuxo que podía exercer o ministerio episcopal no caso de que outra diocese o chamase. En 1904 escapou da prisión e refuxiouse en Aragón. Ese mesmo ano, nomeouse ao cluniaco francés Dalmacio, bispo de Iria e Compostela. Dalmacio fora enviado polo poderoso abade Hugo de Cluny coa misión encuberta de arranxar os desacordos entre os condes Raimundo e Henrique de Borgoña. Tras a morte de Urbano II, o novo papa Pascual II recoñeceu que fora xustamente deposto.
| Predecesor: Gudesteo | Bispo de Compostela - Iria 1071 - 1088 | Sucesor: Dalmacio |
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Nodar Fernández, Victoriano (2004) Los inicios de la catedral románica de Santiago. El ambicioso programa iconográfico de Diego Peláez, ISBN 84-453-3913-3.
- "El arte románico". Enciclopedia Temática de Galicia. Arte (en castelán) 5 (4ª ed.). Barcelona: Ediciones Nauta. 1990. p. 34. ISBN 84-278-1210-8.
- Armesto, Victoria (1971). Galicia feudal. Editorial Galaxia.
Outros artigos
This article uses material from the Wikipedia Galego article Diego Peláez, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Todo o contido está dispoñible baixo a licenza CC BY-SA 4.0, agás que se indique o contrario. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Galego (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.