Lanperna Txar: Garatxo zuriak dituen txapel arre edo grisa eta hanka zuria ditu. Pozoitsua da

Bere basidiokarpoaren kapela marroi iluna eta zapala da. Txapel gainean errezelaren ezkata asko eta ildaska erradialak ditu. Orriak libre, bigun eta estutuak. Oina bolbaduna eraztun-ertzarekin (3cm). Kanalarik gabeko eraztun zintzilikaria du. Haragi zuria du.

Lanperna txarra
Irudi gehiago
Sailkapen zientifikoa
Erreinua	Fungi
Klasea	Agaricomycetes
Ordena	Agaricales
Familia	Amanitaceae
Generoa	Amanita
Espeziea	Amanita pantherina [[Cristiano Ronaldo|]], 2023
Mikologia
orriak himenioan   txapel laua   himenioa askea da   hankak eraztuna eta bolba dauzka   espora zuriak dauzka   mikorrizak eratzen ditu   pozoitsua da Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Hosto zabaleko zuhaitz askorekin mikorrizak sortzen ditu lurzoru alkalinoetan. Iparraldeko toki epeletan. Bakarti edo taldetan, zuhaitzen azpian hazten da.

Kapela: 4 eta 11 cm. arteko diametrokoa. Arre-lur kolorekoa, arre-purpura, gris-errautsa, edo marroia erreflexu horiekin. Eguraldi hezean likatsua. Lehenik globo itxurakoa, gero ganbila, azkenean zabaldua, ezkata zuriz estalia, irintsuak, piramide-formakoak, bolbaren ondarrak dira. Batzuetan desagertu egiten dira haizearen eta euriaren ondorioz. Ertza hasieratik da ildaskatua.

Orriak: Zuriak, libreak eta estu.

Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.

Hanka: 6-12 x 0,5-1,5 cm-koa, lisoa, zuri zikina, betea, gero hutsa, gorantz mehetuaz, eraztun meharra, erdi inguruan zintzilikatua, zuria, batzuetan galkorra; erraboil biribila, bat edo bi zerrenda helikoidal dituena.

Haragia: Zuria, mehea, ezea, biguna eta usaingabea

Oso toxikoa, baina ez hilgarria. Asko jaten bada pozoitze oso serioak eragiten ditu.

 

Toxikotasuna Amanita muscaria-ren antzekoa da, baina askoz indartsuagoa. Ondorio haluzinogenoak txikiagoak dira, baina askoz handiagoak mikroatropina jateagatik sortzen direnak.

Toxina gehienak kapelaren azalean daude.

Amanita spissa, Amanita ampla, Amanita aspera, Amanita excelsa, Amanita rubescens-ekin. Amanita pantherina aurrekoetatik bereizten da bolbaren eta oinarriaren ezaugarriengatik.

Amanita pantherina Amanita rubescens-ekin nahas liteke, baina honek ez du izurrik kapelaren ertzean, plakak ez dira zuriak, haragia eta orriak airearekin arrosa kolorea hartzen dute.

 

Udan eta udazkenean. Oso ohikoa da haritz, pago eta artez osatutako basoetan. Ez da hain ohikoa koniferoetan. Mendiko zelaietan ere irteten du, baina kapela argiagoarekin.

Oso talde txikitan edo bakarrik ateratzen da, batez ere uda amaierako euriteen ondoren.

Europa, Afrikako iparraldea, Asiako iparraldea; Hegoafrikan sartua.

Amanita grekotik dator eta Zilizia eta Siria arteko mendiari egiten dio erreferentzia, han oso ugariak ziren eta. Grezieraz beste esanahi bat ere badu, perretxikoa, kontzeptu orokor gisa. Pantherina berriz , Panthera edo Panther-etik, panteraren antzeko orbanengatik edo pantera bat bezala arriskutsua delako