Hegaluze: Arrain espezie

Hegaluzea izendatzeko modu ezberdinak daude Euskal Herriko herri ezberdinetan:

Ezaugarri fisikoak

Hegaluzea tunido ertain-handia da. Indibiduo helduek luzera-hein zabala hartzen dute, 60-100 zm artekoa; hala ere, ohikoa da 4 kg-tik 20-30 kg-ko indibiduoak arrantzatzea, eta 140 zm eta inoiz 60 Kg-ko indibiduoak ere ikusi izan dira. Hegaluzeak gorputz fusiformea du, borobildua. Begi handiak ditu. Bere bi aleta dortsalak oso gertu daude elkarrengandik; bigarren aleta dortsala eta aleta anala altura berean daude, puntadunak dira haien atzean 7-9 pinula artean bereizten dira, pedunkulu kaudaleraino. Aleta pektoralak oso luzeak dira, espezie honen adierazgarriak direnak, gorputzaren luzera osoaren herena izanik, bigarren aleta dortsal eta aleta analaren oinarrietatik atzerago ere iristen direnak. Pedunkulu kaudalak bi killa kaudal zentral ditu, albo banatara. Bizkarraldea urdin iluna dute; eta alboak zilar koloredunak edo zuriskak. Aleta kaudalaren ertza zuriska izan ohi da.

Nahastu daitezken espezieak:

Albakora (Katsuwonus pelamis): Aleta pektoralak oso motzak dira, beste tunidoekin alderatuta. Gorputzaren erdikaldetik beheruntz, alde bentralean, marra ilun longitudinal paraleloak ditu, zakatzen operkuluaren alturan hasi eta pedunkulu kaudaleraino.

Haginzorrotz (Sarda sarda): Gainontzeko tunidoak baino txikiagoak dira, eta gorputz fusiformeagoa dute, estuagoa. Begiak ere askoz txikiagoak dira gorputzaren tamainarekiko erlazioan. Aleta pektoralak oso motzak dira, beste tunidoekin alderatuta. Gorputzaren erdikaldetik goruntz, bizkarralde osoan zehar, lerro ilun longitudinal paraleloak ditu.

Hegalabur (Thunnus thynnus): Indibiduo helduak askoz handiagoak izatera iritsi daitezke, tunidoetan handienak. Begia gorputzarekiko erlazioan txikiagoa dute, hegaluzearekin alderatuta. Ezaugarri adierazgarriena ordea, aleta pektoralen neurria da, izenak dioen moduan, hegaluzeak baino laburragoa dena, aleta analaren alturara iritsi gabe. Hegalaburrak haragia gorriagoa du (atungorri modura ere ezaguna), eta hegaluzeak (edo atunzuriak), zuriagoa.

Moja (Thunnus obesus): Hegaluzearen tamaina antzekoa izanik ere, begiak handiagoak eta gorputz lodiagoa izan ohi du. Aleta pektorala, hegalaburrarena baina luzeagoa bada ere, ez da bigarren aleta dortsalera iristen.

Nutrizio-ezaugarriak

Hegaluzea arrain urdinen ordezkari garrantzitsuenetako bat da, bere haragiak duen gantz kantitate altuagatik. Duen omega-3 kantitate altuagatik, berdelaren kontsumoak LDL kolesterola eta triglizeridoak jeisten laguntzen du, odolaren jariakortasunean lagunduz. Proteina iturri garrantzitsua izateaz gain, bitaminei erreparatuz gero, ano bakar batek populazioarentzat gomendatutako eguneko D bitamina kopuruaren bikoitza suposatzen du (kaltzioaren absortzioan lagunduz), B12 bitaminaren laukoitza, eta gomendatutako eguneko kopuruaren antzekoa niazina kopuruari dagokionez. Mineral edukiari dagokionez, esanguratsuak dira hegaluzearen kontsumoak eskaintzen dituen selenio eta fosforoa, eta baita potasioa, magnesioa, burdina eta zink-a ere.

Animalien tamaina handia dela eta, itsasoan aurkitzen diren metal astunen (adib. merkurioaren) pilaketa hegaluzetan beste arrainen kasuan baino handiagoa izanagatik, hegaluzearen kontsumo osasungarriaren inguruko kezka handitu izan du populazioan. Hala ere, asko dira hegaluzearen kontsumoak, beti ere kantitate neurtuan (adib. astean behin), dituen abantailak arriskuen gainetik daudela erakusten duten ikerketak.

Kontsumo-garaia

Euskal Herrian hegaluzea urte osoan kontsumitu daitekeen arren (are gehiago kontserbatako hegaluzeak merkatuan duen presentzia kontuan hartuz gero), hegaluze freskoak sasoi zehatza du gure kostaldean. Izan ere, hegaluzea Bizkaiko Golkora uda garaian etortzen da, eta beraz, Ekainetik Urrira arte zabaltzen den hegaluzearen kosteran zehar aurkitu daiteke gure kostaldeko hegaluze freskoa arraindegietan.

Hegaluzearen bizi-iraupena luzea izan daiteke, 10-15 urte izatera iritsi daitezkeelarik kasu batzuetan.

Hegaluzearen banaketa mundu osoko itsaso epel eta beroetara zabaltzen da, Ozeano Barea, Atlantikoa eta Mediterraneoa barne. Tarteko sakoneratan egon ohi da (100 m ingurutan), eta elikatzeko orduan, normalean sakonera txikiagoetan, ur-azalera ere gerturatuz. Hegaluzea arrain migratzailea da, urtero migrazio bera errepikatzen duena. Izan ere, muskulu indartsuak dituen arraina da, eta igeriketan gastu energetiko izugarria ematen du. Horrela, neguan zehar Azores uharteen inguruan egoten dira eta udaberri amaiera aldera (Maiatza-Ekaina), populazioaren zati bat Kantauri itsasora hurbiltzen da, eta beste bat, Mediterraneo itsasoan barrena sartzen da.

Uda garain honetan egiten duten migrazioa batez ere elikadura beharrek zuzendua izaten da, izan ere, Bizkaiko Golkoaren kasuan adibidez, garai honetan bertan topatu ditzaketen espezie pelagiko txiki kopuru handien atzetik etortzen baitira, hala nola, antxoa edo sardina bezalako arrainak jatera.

Euskal arrantzaleen kostera nagusietako bat da hegaluzearena, udaberrian hasi (Ekaina aldera) eta uda osoan zehar zabaltzen dena, urtearen arabera, Iraila-Urria arte.

Hegaluzea bi modu nagusietan harrapatu ohi da, beti amuarekin eta hegaluzeak banaka ontziratuz. Batetik, beita-bizia deituriko teknikaren bitartez, aurreko mendearen erdialdean gure itsasontzietan zabaldu zen metodoa; arrantza hau, antxoa edo sardina bezalako beita bizia itsasora bota ondoren bertara hurbiltzen diren hegaluzeak kainaberaz banaka ontziratzean datza. Bestetik, artisau-arrantzaleak burutzen duten xaxi-arrantza dugu; kasu honetan ontzia martxan doalarik, kainabera edo pertxa parea alde banatara zabalduz, bertatik apeua daramatzaten hari sendoak jartzen dira, horietako bakoitza karrete batera atxikita; hegaluzeak apeua irenstean, karretearen laguntzaz hegaluzeak ontzira gerturatu, eta eskuzko kakoarekin banaka ontziratzean datza teknika honek, eta arraina kalitate altuenarekin jasotzea baimentzen du.

Oso preziatua den heinean, hegaluzearen arrantza, kasu honetan xaxi-arrantza, laket-arrantzan gero eta zabalduagoa den aktibitatea da, laket-ontzietan arrantzan dabiltzanak eta baita turismo-arrantzak gero eta harrapaketa garrantzitsuagoak egiten dituztelarik azken urteotan.

Uda hasieran hegaluzeak gure kostaldetik urrun daude oraindik, Azores uharteen inguruan pasatzen baitute negua, eta beraz, gure itsasotara hurbiltzen hasten diren sasoian hainbat dira inguru hartara hegaluze bila joaten diren euskal arrantzontziak; kasu honetan, xaxi-arrantzan aritzen direnak. Hegaluzea Bizkaiko Golkora gerturatu ahala, beita-bizianaritzen diren arrantzontziak ere joaten dira hegaluzearen arrantzara. Urtearen arabera, hegaluzea gehiago edo gutxiago hurbiltzen da gure kostaldera.

Tamaina batetik aurrera, hegaluze arren kopurua handitu egiten da, tamaina handienen kasuan emeak aurkitzea oso arraroa izaten delarik; horrela ar-eme erratioa asko handitzen da, 100 zm-tik gorako neurrietan.

Hegaluzea modu askotara zatitu badaiteke ere, haien gorputzaren zati bakoitzak bere izena eta interes gastronomiko propioa du.

Argitaratu gabeko erreferentziak